خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- ناصرخسرو در اغلب علوم عقلی و نقلی زمان خود از قبیل فلسفهٔ یونانی و حساب، طب و موسیقی و نجوم و فلسفه و کلام تبحر داشت و در اشعار خویش به‌کرات بر احاطه داشتن خود بر این علوم تأکید کرده است. ناصرخسرو به همراه حافظ و رودکی جزو سه شاعری است که کل قرآن را از بر بوده است.
از ویژگی‌های شعری ناصرخسرو استفاده و بهره از قرآن، نهج‌البلاغه و اشاره به امامان معصوم است.
از موضوعاتی که شعر این شاعر را نسبت به شاعران دیگر متمایز می‌سازد، تعدد اشاره او به واقعه غدیر است.
بنگر که خلق را به که داد و چگونه گفت
روزی که خطبه کرد نبی بر سر غدیر
دست علی گرفت و بدو داد جای خویش
گر دست او گرفت تو جز دست او مگیر
ای ناصبی اگر تو مقری بدین خویش
حیدر امام تست شبر آنگهی شبیر
ور منکری وصیت او را به جهل خویش
پس خود پس از رسول به باید همی سفیر
علم علی نه قال و مقال است عن فلان
بل علم او چو در یتیم است بی‌نظیر
اقرار کن بدو و بیاموز علم
تا پشت دین قوی کنی و چشم دل قریر
آب حیات زیر سخن‌های خوب اوست
آب حیات را بخور و جاودان ممیر
پندیت داد حجت و کردت اشارتی
ای پور، بس مبارک پند پدر پذیر
ناصرخسرو در قصاید بسیاری به غدیر اشاره دارد. برای نمونه قصیده دیگری را با هم می‌خوانیم
علی آن یافت ز تشریف که در روز غدیر
شد چو خورشید درخشنده در آفاق شهیر
گر به نزد تو به پیری است بزرگی، سوی من
جز علی نیست بنایت نه حکیم و نه کبیر
با علی یاران بودند بلی پیر ولیک
به میان دو سخن‌گستر فرق است کثیر
به یکی لفظ رسانید بلی جمله کتاب
از خداوند پیمبر به کبیر و به صغیر
لیکن از نامه همه نغز به خواننده رسد
ور چه هر دو ببساودش (از دست) دبیر و نه دبیر
جز که حیدر همگان از خط مستور خدا
با بصرهای پر از نور بماندند ضریر
از سخن چیز نیابد به‌جز آواز ستور
مردم است آنکه بدانست سرود از تکبیر
معنی از قول علی دارد آواز جز او
مرد باید کز تقصیر بداند توفیر
تو به آواز چرا می‌رمی از شیر خدا
چون پی‌شیر نگیری و نباشی نخجیر؟
ناصرخسرو در طول زندگی خود همواره مبلغ مذهب شیعه بود و علی (ع) را همواره در قصاید خود ستود و به‌عنوان انسان کامل در زهد و علم و ادب یادکرده است.
به لحاظ عقیده این شاعر مذهبی شیعی داشت و همین موضوع باعث شده است ناصرخسرو و البته کسایی مروزی جزو شاعرانی باشند که بیشترین اشعار را درباره امامان معصوم سروده اند.
از ویژگی‌های شعری ناصرخسرو استفاده و بهره از قرآن، نهج‌البلاغه و اشاره به امامان معصوم است.
از موضوعاتی که شعر این شاعر را نسبت به شاعران دیگر متمایز می‌سازد، تعدد اشاره او به واقعه غدیر است.
بنگر که خلق را به که داد و چگونه گفت
روزی که خطبه کرد نبی بر سر غدیر
دست علی گرفت و بدو داد جای خویش
گر دست او گرفت تو جز دست او مگیر
ای ناصبی اگر تو مقری بدین خویش
حیدر امام تست شبر آنگهی شبیر
ور منکری وصیت او را به جهل خویش
پس خود پس از رسول به باید همی سفیر
علم علی نه قال و مقال است عن فلان
بل علم او چو در یتیم است بی‌نظیر
اقرار کن بدو و بیاموز علم
تا پشت دین قوی کنی و چشم دل قریر
آب حیات زیر سخن‌های خوب اوست
آب حیات را بخور و جاودان ممیر
پندیت داد حجت و کردت اشارتی
ای پور، بس مبارک پند پدر پذیر
ناصرخسرو در قصاید بسیاری به غدیر اشاره دارد. برای نمونه قصیده دیگری را با هم می‌خوانیم
علی آن یافت ز تشریف که در روز غدیر
شد چو خورشید درخشنده در آفاق شهیر
گر به نزد تو به پیری است بزرگی، سوی من
جز علی نیست بنایت نه حکیم و نه کبیر
با علی یاران بودند بلی پیر ولیک
به میان دو سخن‌گستر فرق است کثیر
به یکی لفظ رسانید بلی جمله کتاب
از خداوند پیمبر به کبیر و به صغیر
لیکن از نامه همه نغز به خواننده رسد
ور چه هر دو ببساودش (از دست) دبیر و نه دبیر
جز که حیدر همگان از خط مستور خدا
با بصرهای پر از نور بماندند ضریر
از سخن چیز نیابد به‌جز آواز ستور
مردم است آنکه بدانست سرود از تکبیر
معنی از قول علی دارد آواز جز او
مرد باید کز تقصیر بداند توفیر
تو به آواز چرا می‌رمی از شیر خدا
چون پی‌شیر نگیری و نباشی نخجیر؟
ناصرخسرو در طول زندگی خود همواره مبلغ مذهب شیعه بود و علی (ع) را همواره در قصاید خود ستود و به‌عنوان انسان کامل در زهد و علم و ادب یادکرده است.
به لحاظ عقیده این شاعر مذهبی شیعی داشت و همین موضوع باعث شده است ناصرخسرو و البته کسایی مروزی جزو شاعرانی باشند که بیشترین اشعار را درباره امامان معصوم سروده اند.
نظر شما