به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، نشست نمایشنامه خوانی سرای اهل قلم، عصر روز گذشته (24 مهرماه) با حضور دکتر «نغمه ثمینی» نویسنده، «رحمت امینی»کارگردان تئاتر و «مریم جعفری حصارلو» کارشناس تئاتر برگزار شد.

در ابتدای این نشست نمایشنامه «فراموشی» نوشته "نغمه ثمینی" با کارگردانی "آزاده گنجه" توسط معصومه رحمانی، وحید نفر و مهرو صحرانورد روخوانی شد.

در ادامه «نغمه ثمینی» با بیان اینکه نمایشنامه فراموشی با سه پلات مختلف نوشته شده، گفت: این اثر سومین نسخه از این مجموعه است، دو نمایشنامه دیگر شکل و فرمی متفاوت دارند، ولی هر سه در ایده مشترکند.

وی افزود: اولین نسخه این مجموعه را سه سال پیش نوشتم و رابطه بینامتنی آنها برایم جذاب بود. تصمیم دارم هر سه نمایشنامه را همزمان با هم چاپ کنم.

ثمينی با بیان اینکه نویسنده نباید خود را به اجرای اثر سنجاق کند، افزود: روخوانی نمایشنامه باعث می شود پیش از آنکه اثر روی صحنه رود، ایرادهای آن گرفته شده و چگونگی ارتباط برقرار کردن آن با مخاطب مشخص شود. این گروه نیز با فرصت کمی که داشتند خوب عمل کردند. روخوانی نمایشنامه فراموشی به خاطر رسیدن به جزئیات بیشتر برایم اتفاق بزرگی بود.

«رحمت امینی» نیز در ادامه گفت: در میان آثار این نویسنده نمایشنامه رازها و دروغ ها و افسون معبد سوخته در کنار طرح و ماجرایي که از دل اثر یافت می شود، پیچیدگی فرمی نیز در ساختار دارند که این قضیه به سبک ثمینی بر می گردد.

وی با بیان اینکه نمایشنامه فراموشی اثری سهل و ممتنع است، افزود: این اثر در ظاهر پیچیدگی ندارد. ساده نما و واقع گرایانه است و به نظر نمایشنامه رئالیستی است که ابتدا و میانه و پایانی دارد اما با در نظر گرفتن فن نمایشنامه نویسی نغمه ثمینی متوجه نکته های آن می شویم.

امینی ادامه داد: این نویسنده پژوهشگرانه و با مطالعه می نویسد و دو حیطه استعداد و تجربه را با فن و آموختن ترکیب می کند. ثمینی از معدود نویسندگان زن درام نویس است.

وی اضافه کرد: فراموشی یک واقعه اجتماعی است که ثمینی آن را دراماتیزه کرده. این متن لایه های متعددی دارد که لایه های معنایی متفاوت آن منجر به خلق اثر شده است. این نمایشنامه با توجه به اسامی ارجاعات مذهبی نیز دارد.

امینی با بیان اینکه حتی یک نوع اتوبیوگرافی در اثر وجود دارد که سیر و شیفتگی مطالعه ثمینی را به ادبیات نشان می دهد، گفت: اندیشه مولف در تار و پود نمایشنامه طنیده شده است.

وی با اشاره به اینکه نمایشنامه فراموشی وامدار درام ارسطویی است، افزود: نمایشنامه فراموشی مسایل عمیق متن "کهن الگو زن" را مطرح می کند. اینکه زنی قرارست مردی را علی رغم تقابل دیدگاهی متحول کند. در واقع نمایشنامه زن محورست و بر حضورش در اثر تاکید شده است.

«جعفری حصارلو» نیز یادآور شد: به نظرم نمایشنامه فراموشی دارای دو چهان بینی متفاوت است. فراموشی به این معنا که فراموش کنیم دیدگاهی مخالف ما هم هست و اینکه فراموش کنیم که فکر می کردیم ایده های مخالف ما وجود داشته و به ترکیب و جریان جدیدی از تلفیق این دو ایده برسیم.