به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، علي‌الله سليمي با اشاره به زبان روزنامه‌نگاري خلاقيت زبان نويسندگي را تهديد مي‌كند، توضيح داد: نشر روزنامه اي مناسب همه اقشار و به قولي همه فهم است و سادگي خاص خود را دارد در حالي كه نويسندگان دوست دارند با زبان، بازي و آن را پيچيده كنند.
اين نويسنده جوان افزود: آشنايي با اين دو زبان، از سوي ديگر، حسني دارد كه ديدگاه و جهانبيني نويسندگان را وسعت مي‌بخشد تا به مسايل تسلط بيشتري پيدا كنند.
سليمي ادامه داد: نوشتن حوادث داستان از دل رويدادهاي حقيقي، نقطه قوتي است كه يك روزنامه‌نگار نويسنده از آن بهره‌مند است. يك روزنامه‌نگار به اجتماع نزديك‌تر است، بنابراين بايد فارغ از زبان ژورناليستي، از تجربيات خود در داستان نويسي با زبان خاص داستاني استفاده كند.
نويسنده كتاب «زني شبيه حوا» با اشاره به اين كه نويسندگان طرحي چون گارسيا ماركز هستند كه كار روزنامه‌نگاري هم انجام مي‌دهند گفت: اين افراد با خروج آگاهانه از سبك‌هاي رايج، به زبان خاصي رسيده‌اند. متاسفانه در كشور ما، دغدغه خاصي براي زبان نويسندگي وجود دارد، به طوري كه فكر مي‌كنند داستان نويس بايد زبان پيچيده‌اي داشته باشد.
چهارشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۸۶ - ۱۴:۴۷
نظر شما