به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اراک، شاهحسینی در این نشست با تأکید بر اهمیت ویرایش در فرایند نویسندگی گفت: ویرایش مرحلهای از نوشتن است که سرنوشت متن را رقم میزند. همانطور که جواهر پس از تراش جلوه مییابد، متن نیز با ویرایش جان تازهای میگیرد.
وی افزود: ویراستار در برابر نویسنده قرار نمیگیرد بلکه یاریگر اوست تا مفهوم و پیام اثر بهدرستی به مخاطب منتقل شود. بسیاری از نوشتههای ارزشمند به دلیل آشفتگی زبانی یا ساختاری نتوانستهاند پیام نویسنده را منتقل کنند و وظیفه ویراستار، زدودن این ابهامات است.
این استاد دانشگاه با اشاره به سه گونه ویرایش گفت: ویرایش فنی شامل نشانهگذاری، پاراگرافبندی و رسمالخط است؛ ویرایش ساختاری به چیدمان درست اجزای جمله و روانی متن میپردازد و ویرایش زبانی، ناظر بر یکدستی املایی و نگارشی است.
وی تأکید کرد: ویرایش محتوایی را نمیپذیرم؛ زیرا ویراستار حق ندارد در اندیشه نویسنده دخالت کند. امانتداری در برابر متن، نخستین اصل اخلاقی هر ویراستار است.
شاهحسینی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به گسترش هوش مصنوعی در عرصه نگارش تصریح کرد: ویرایش ماشینی هرگز جایگزین دقت و ظرافت ویراستار انسانی نمیشود. ویراستار باید روح کلام را درک کند؛ کاری که از عهده هوش مصنوعی برنمیآید.
وی در پایان، ویراستاری را نه صرفاً یک مهارت فنی بلکه نوعی نگاه دانست و گفت: ویرایش به ما میآموزد دقیقتر بنویسیم و مسئولانهتر سخن بگوییم. هرچه متن منسجمتر و بیاشتباهتر باشد، اعتبار هنری و علمی اثر نیز افزونتر خواهد بود.
نظر شما