سرویس تاریخ و سیاست خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سیاوش پارسامنش- کتاب «امام حسین و ایران» نوشته کورت فریشلر، نویسنده آلمانی معروف با ترجمه ذبیح‌الله منصوری، یکی از مولفات تاریخی معتبر در تاریخ اسلام است. انتشارات بدرقه جاویدان نیز یکی از ناشرانی است که این کتاب را چاپ و راهی بازار کتاب کرده است. این اثر به طور ویژه به داستان و تأثیرات امام حسین (ع) علیه ظلم و فساد دوران خلافت امویان پرداخته و تأکیدی بر اهمیت مبارزه علیه ستم و سرکوب است.
در این کتاب به شرح وقایعی مانند نماینده امام در ایران، بردن نامه طرفداران حسین (ع) به مکه، حسین (ع) در مکه و وضع آن شهر، مسلم‌بن عقیل، بیعت گرفتن برای حسین (ع)، اولین کسی که در اسلام کتاب نوشت، حسین (ع) در راه بین‌النهرین، حاکم کوفه فهمید مسلم در خانه هانی است، معقل به چه حیله وارد منزل هانی شد، طرز قضاوت در صدر اسلام، مسلم تا بامداد در معابر کوفه بود تا یک پزشک ایرانی به زین‌العابدین کمک کرد و اسیران بلاتکلیف بودند، پرداخته شده است.
در کتاب «امام حسین و ایران»، یک قسمت مهم به شرکت ویژه ایرانیان در واقعه کربلا و تلاش آنان برای دفاع از امام حسین (ع) اختصاص یافته است. امام حسین (ع) در این کتاب، با ادبیات نقلی از ابوعلی سیمجور، عشق و پشتیبانی ایرانیان را به تأکید آورده و پیش‌بینی کرده است که خود و یارانش به شهادت خواهند رسید. ایرانیان نیز با ایثار و ایمان به امام حسین، به این دعوت پاسخ دادند و از کوفه به سوی کربلا رفتند تا در مسیر عدالت و مبارزه علیه ظلم قرار گیرند.
یکی از انتقاداتی که به این کتاب وارد شده، این است که نویسنده به طور اصلی از منابع متعلق به جریان اهل سنت استفاده کرده و به منابع مهم شیعه کمتر توجه کرده است. این امر توجیه‌پذیر است زیرا مترجمان و نویسندگان معمولاً بر اساس منابعی که در دسترس دارند، اثرات خود را آفرینش می‌دهند و این اختیار در ترجمه و تحلیل اوج می‌گیرد.
در این کتاب مولف اغلب از کتب اهل سنت استفاده کرده و به ماخذ مهم شیعه کمتر دسترسی داشته بنابراین گاهی نظریات ناقص و ناصوابی را نیز عنوان کرده است. مثلاً در صفحه ۲۸۵ کتاب مولف فداکاری امام حسین (ع) را روی نظریه اصالت عربی دانسته، در صورتی که ما شیعیان حضرت حسین (ع) را امام دانسته و از خودگذشتگی آن حضرت و یارانش را تنها به خاطر خدا و حفظ شعائر دین مبین اسلام می‌دانیم و واقعاً این‌گونه فداکاری‌ها و جانبازی‌ها جز به خاطر دین و داشتن ایمانی قوی و محکم میسر نخواهد بود.
همچنین در صفحه ۵۶۵ کتاب، حماسه عاشورای حسینی را مانند دیگر حماسه‌های رزمی جهان دانسته و با آنها مورد مقایسه قرار داده، در صورتی که نظیر چنین حادثه‌ای با این همه فراز و نشیب در هیچیک از ادوار تاریخی جهان سابقه نداشته است. بنابراین مولف با دستاوردهایی این چنین گاهی دچار خطاها و لغزش‌هایی شده که می‌توان با دیده اغماض از آنها گذشت و در مجموع باید گفت کتاب حاضر برای اغلب مسلمانان به خصوص شیعیان می‌تواند قابل استفاده باشد.
نگاهی به کتاب
در همان سال که سلیمان بن عبدالملک زندگی را بدرود گفت عمربن عبدالعزیز خلیفه شد و مردم با او بیعت کردند. عمربن عبدالعزیز با اینکه عرب بود بعد از اینکه خلیفه شد، دستور خلیفه سابق را مشعر بر اینکه هر کس در بلاد اسلامی نامه‌ای به حاکم می‌نویسد بایستی به زبان عربی تحریر کند، لغو کرد. بعد فرمان داد که در تمام بلاد اسلامی سب علی ابن ابی طالب (ع) و فرزندان او ملغی شود و هر کس که اسم علی را می‌برد مثل موقعی که اسم سایر خلفای راشدین را می‌برد مثل موقعی که اسم سایر خلفای راشدین را می‌برند با احترام آن را ذکر کند. بنی‌امیه که از رسوم سلطنت پادشاهان سوریه تقلید کردند و گفتیم که آنها هم مقلد امپراتوری‌های روم شرقی بودند قبرهای باشکوه داشتند و قبور معاویه و پسرش یزید و سایر خلفای اموی را با تجلیل بنا کرده بودند، مردم هم از آنها تقلید می‌کردند و هر کس که فوت می‌کرد اگر بضاعتی داشت بازماندگانش برای او قبری باشکوه می‌ساختند. عمربن عبدالعزیز دستور داد که دیگر مردم قبرهای باشکوه نسازند و سنگی روی قبر نصب کنند تا اینکه جسدی که در قبر خفته است در آینده شناخته شود. تا آن موقع اثری از قبر حسین (ع) که دیدیم در سال شصت و یکم هجری با خویشاوندان و دوستانش در کربلا کشته شد وجود نداشت و عمربن عبدالعزیز امر کرد که قبر حسین (ع) را ساختند و بالای آن، سایه‌بانی قرار دادند تا اینکه باران و آفتاب قبر را ویران ننماید و از اموال غیرمنقول فرزندان علی بن ابی طالب (ع) آنچه از آنها گرفته شده بود از جمله قطعه زمینی موسوم به (فدک) را به آنها برگردانید و برای هر یک از علویان یعنی فرزندان علی بن ابی طالب (ع) که بی بضاعت بودند از طرف بیت‌المال مستمری برقرار کرد.
ذبیح‌الله منصوری، مترجم معروف ایرانی، این اثر را به زبان پارسی ترجمه کرده و مخاطبان فارسی‌زبان را با این کتاب با تاریخ اسلام و شخصیت امام حسین (ع) آشنا می‌کند. همچنین، منصوری کتاب دیگری به نام «عایشه بعد از پیغمبر» نیز از همین نویسنده به فارسی برگردانده است.
کتاب «امام حسین و ایران» نوشته کورت فریشلر، نویسنده آلمانی معروف با ترجمه ذبیح‌الله منصوری و ۵۶۵ صفحه از سوی انتشارات بدرقه جاویدان به بازار کتاب آمده است.
نظر شما