نویسندۀ کتاب «برخورد منقار پرنده به لالۀ گوش» در این باره به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر گفت: این اثر پژوهشی است در باب اشعار منتشر شدۀ علی باباچاهی با تکیه بر آرای ژاک دریدا که به همت نشر پاتیزه زمستان ۱۴۰۲ در ۱۵۰ نسخه به چاپ رسیده است.

حسین باقری ادامه داد: این کتاب، دربرگیرنده ۲۲۳ صفحه و چهار فصل است که در ۱۰ گفتار به تحلیل و توصیف ۱۰ مجموعه‌شعر منتشرشده این شاعر برجستۀ معاصر در دهۀ ۹۰ شمسی می‌پردازد.

وی، اشراف منتقد را بر جهان متن و ساختار یک اثر ضروری دانست و افزود: بدون تردید آگاهی از ساختار و عوامل برسازندۀ یک متن، زمینۀ درک دقیق‌تر آن را فراهم می‌سازد. بنابراین منتقد به موازات توجه به جنبه‌های ادبی یک اثر، ضرورت دارد به عوامل شکل‌دهنده و بافت آن نیز نظر داشت.

باقری سپس با اشاره به خصیصه‌های شعری باباچاهی تأکید کرد: شعر علی باباچاهی که هم‌سو با جریان شعری دهۀ هفتاد از وجوه شعر شناخته‌شدۀ پیش از خود فاصله گرفته بود، بیشتر انرژی خود را معطوف فرم و تکنیک شعر کرد تا به‌گونه‌ای معنادار از عوامل معنی‌ساز و دلالت‌مند متن عبور کند.

شاعر مجموعۀ «معشوقه در کشو» ادامه داد: باباچاهی در این دوره بنا به ضرورت، به شرح و بسط نظریه‌های ادبی پرداخته که شاکلۀ شعر دهۀ هفتاد و جریان‌های شعری زبان‌گرا را رقم زده بود. بنیاد نظری شعر باباچاهی در این دوره را تا حدود زیادی می‌توان، در پیوند با آرای اندیشمندان پساساختارگرا دانست که می‌کوشد هرگونه ساخت‌مندی و مرکزگرایی را به چالش بکشد. این دگرگونی اساسی شعر، به تعبیر باباچاهی نشان‌گر «شعر در وضعیت دیگر» است.

باقری بر این باور است که دهۀ ششم شاعرانگی باباچاهی (۱۳۹۱_۱۴۰۰) بسیار پربار و پرشمار بوده و دوره‌ای است که مؤلفه‌های نظری در لایه‌های زیرین شعر او رسوب می‌کند و جنبه‌های زیبایی‌شناختی می‌یابد.

این شاعر و منتقد ادبی در خصوص اسم کتاب و تناسب موضوعی آن توضیح داد: نام کتاب برگرفته از سطر شعری از باباچاهی است که پاره‌ای از وجوه واسازی را بازنمایی می‌کند. چنان‌که واژۀ «برخورد» تداعی‌کنندۀ مواجهۀ فیزیکی است که تا حدودی بار منفی و احساس خشونت از آن متبادر می‌شود؛ اما دریدا با استدلال خود این رویکرد را پس می‌زند.

باقری یادآور شد: دریدا تاکید دارد هر متن دارای چند گفتمان است و دال‌ها به هیچ مدلول تثبیت‌شده‌ای ارجاع نمی‌دهند. این واکنش اولیه مخاطب، برآمده از متافیزیکی است که دریدا اعتقاد دارد نگاهی سلسله‌مراتبی و تقابلی به امور داشته که همواره می‌کوشد همه‌چیز را با اتکا به باورها و انتظارات پیشینی، صورت‌بندی کند. در همین سطر شعر / عنوان کتاب می‌بینیم، واژۀ «برخورد» با همنشینی مسألمت‌آمیزش کنار لالۀ گوش، جنبۀزیبایی‌شناختی می‌گیرد و نه تنها زننده نیست، بلکه همچون گوشواره‌ای بر ظرافت متن افزوده است.

به گزارش ایبنا؛ حسین باقری، منتقد ادبی، شاعر، نویسنده و متولد پانزدهم تیرماه ۱۳۶۲ در شهر وحدتیه از توابع شهرستان دشتستان استان بوشهر است. وی دانش‌آموخته رشته‌های دریانوردی، مدیریت حمل و نقل دریایی (کارشناسی ارشد) و زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه شیراز (کارشناسی ارشد) است. باقری در سال ۸۹ به‌عنوان دریانورد نمونه کشور معرفی شد. باقری در حال حاضر دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه یاسوج است.

داوری جشنواره ملی داستان کوتاه پرراس در سال ۹۷، داوری همایش داستان کوتاه مدارس سمپاد کشور در سال ۹۷، داوری جشنواره مجازی داستان کوتاه خلیج فارس سال ۹۹، داوری شانزدهمین دوره جشنواره ملی داستان‌نویسی رضوی در سال ۹۹، انتخاب به عنوان چهره ادبی شهر وحدتیه در سال ۹۷ و … از جمله سوابق ادبی این نویسنده و شاعر جوان بوشهری است.

از افتخارات باقری در رویدادهای معتبر کشوری می‌توان به کسب عنوان برگزیده شعر در بخش ویژه (بومی) در سومین دوسالانه ادبی بوشهر، کسب عنوان برگزیده بخش شعر در جایزه ملی شعر جم در سال ۹۶، کسب عنوان برگزیده در جشنواره ملی داستان کوتاه پرراس در سال ۱۳۹۶، کسب عنوان برگزیده دومین دوره فراخوان کتاب‌های شعر بامداد با مجموعۀ «با دهانم در دست تعمیر» و… اشاره کرد.

این شاعر و نویسندۀ جنوبی تا کنون آثار متعددی را در حوزه شعر و داستان کوتاه راهی بازار کتاب کرده است که شامل مجموعه شعر «معشوقه در کِشو»، مجموعه داستان «سر گذاشتن روی زانوی ابن سیرین» و… می‌شود. وی همچنین امسال تازه‌ترین اثر خود را با عنوان «برخورد منقار پرنده به لالۀ گوش» که پژوهشی در باب اشعار دهۀ ۹۰ علی باباچاهی است به همت نشر پاتیزه راهی بازار کتاب کرده است.