به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در داستان‌نویسی آن‌ چیزی که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، شروع آن است؛ کلمات باید به‌گونه‌ای کنار هم قرار بگیرند و جمله‌ها را تشکیل دهند که مخاطب به استحکام و شروع قوی آن پی ببرد و به ادامه خواندن آن ترغیب شود.

نکته بعدی این است که شما در آغاز داستان خود چه نوع شخصیتی را به‌ تصویر می‌کشید، شخصیتی ایستا یا متحرک؟ به‌تصویرکشیدن شخصیت ایستا کار دشواری نیست، اگر شما بتوانید شخصیتی را در بُعد‌ها و حالت‌های مختلف خلق کنید، داستانتان خواندنی‌تر می‌شود؛ چون اصولاً مخاطب به‌دنبال پیچیدگی است و دوست ندارد با تمامی ابعاد یک شخصیت یک‌جا رو‌به‌رو شود.

کتاب «داستان چگونه کار می‌کند؟» به‌خوبی به شما می‌آموزد که چگونه یک داستان بنویسید و برای هر بخشی مثال‌های گوناگون از نویسندگان مختلف بیان می‌کند.
در نوشتن انواع ادبی، با راوی‌ها و گفتارهای مختلفی سروکار داریم: گفتار مستقیم و بازگویی بی‌کم‌وکاست، گفتار گزارش‌شده و مستقیم که مؤلف گزارش می‌کند و گفتار و اندیشۀ درونی که از تعیّن‌بخشی مؤلف آزاد شده است.

 نویسنده در این کتاب به شما می‌آموزد که کاربرد هر گفتار چیست و بهتر است در چه جاهایی استفاده شود.

یکی دیگر از مواردی که نویسنده این کتاب به آن اشاره کرده است، پرداختن به جزئیات است؛ تصویرسازی و پرداختن به جزئیات داستان به ما کمک می‌کند تا دریابیم کدام مطلب مهم است و نیاز به بررسی و تحلیل دارد و کدام‌یک از اهمیت کمتری برخوردار است.

نویسنده معتقد است پرداختن به جزئیات باید درابتدا با مفاهیم انتزاعی همراه باشد و ذهن مخاطب با انتزاع پیش برود و کم‌کم آن را از حالت انتزاعی خارج کرده، به آن جنبۀ ملموس، واقعی و قابل فهم بدهیم؛ درواقع با واقعی و غیرواقعی جلوه‌دادن کلمات، ذهن را متمرکز می‌کنیم. ما به کلمات در وهلۀ اول، حضور مجازی و غیرواقعی می‌دهیم و در ادامه برای اینکه به ذهن خود ثبات دهیم و به مخاطب ملموس‌بودن آن را نشان بدهیم، آن را از حالت انتزاعی خارج می‌کنیم. این همان نکته‌ای است که درباره ایستا یا محرک‌بودن شخصیت و عناصر داستان به آن اشاره شد.

در این کتاب آثار نویسندگان بزرگ و مطرحی چون فلوبر، راسکین، زبالد، نایپل، تولستوی، داستایوسکی، مککلوسکی، جیمز، جویس، آستن، مککارتی، آپدایک، راث، مان، وولف، ناباکوف، چخوف، کنراد، بالزاک، برونته، پوشکین، ایوت، هادردی، دیکنز، استاندل، سروانتس و هامسون بررسی و مثال‌هایی از بخش‌های مختلف داستان‌ها آورده شده است و در جریان این این شواهد و نقل قول از منتقدان برجسته ادبیات، تحلیل عناصر انجام شده است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «ادبیات با زندگی فرق دارد؛ زیرا زندگی به‌شکلی بی‌قاعده و بی‌ساختار آکنده از جزئیاتی است که به‌ندرت توجه ما را به‌سوی آنها هدایت می‌کند. برعکس، ادبیات به ما می‌آموزد که به جزئیات توجه کنیم: به عادت مادرم که پیش از بوسیدن من لب‌هایش را پاک می‌کند؛ به صدای متّه‌وار یک تاکسی در لندن که موتور دیزلش با سستی و واماندگی وزوز بیهوده‌ای به راه انداخته است؛ به کت‌های چرمی که نوارهایی سفید، همچون رگه‌های چربی در تکه‌های گوشت، بر آنها دوخته شده است.»

نشر اریش اخیرا کتاب «داستان چگونه کار می‌کند؟» را با ترجمه محمود خوش چهره در 242 صفحه عرضه کرده است.