به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدمهدی عبداللهی در این شعر آورده است:
وای از آن دلشوره‌های زینبی وقت پگاه
یک بیابان در عطش، دریای خون و قتلگاه!
روضه‌ها سخت است حالا که تصور می‌کنی
روی تل باید ببینی آن طرف‌تر قرص ماه
تشنه لب در گوشه گودال نجوا می‌کند
این طرف اهل حرم در خیمه‌ها، بی‌جان پناه
نیزه‌ها دور سرش در رفت و آمد می‌شوند
غربت خون خدا را بنگری در بین راه
پرسشی آتش زده بر جان زینب، «این تویی»؟
می‌کند خواهر مگر جان برادر اشتباه؟
زخم شد دیگر نگاه بی‌رمق، بالای سر
ای امان از قلب زینب، قلب زینب، آه آه
روضه‌خوان ای کاش پایین آید از بالای تل
تا نبیند اِرباً اِربا یوسفی را بین چاه
جمعه ۶ مرداد ۱۴۰۲ - ۱۷:۱۶
نظر شما