به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمدمهدی عبدالهی در این شعر آورده است:
دنیا به پیش چشم فلک، سر به زیر شد
یعنی شکوه عرش خدا بی‌نظیر شد
وقتی عطش میان بیابان نفس کشید
هر سنگریزه، تشنه یک «یامُجیر» شد
باران عشق در دل صحرا ظهور کرد
تا آن بهار گمشده سهم کویر شد
روزی که خنده بر رخ آیینه نقش بست
سرمنشأ دوباره‌ی خیر کثیر شد
واشد تمام پنجره‌ها سمت برکه‌ای
آیینه‌ای که قسمت «یومُ الغدیر» شد
بر منبر عظیم ولایت که تکیه داد
خورشید در قلمرو نورش حقیر شد
مردی پر از طراوت باران و شور عشق
در محضر تمامی خلقت، وزیر شد
در جشن آسمانی اکمال دین حق
آیینه‌دار سبز رسالت، امیر شد
«یومُ السُّرور»، روز تولای حیدر است
ناد علی بخوان که فضا دلپذیر شد
مولای دین، طلوع امامت مبارک است
از نور توست، ماه ولایت منیر شد
جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲ - ۱۱:۴۸
نظر شما