به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، روایت‌های موجود در «نیشکرهای خونین» داستان‌هایی واقعی از حوادث انقلابی کوباست که به قول نویسنده شاید افسانه وار به نظر بیایند اما همگی داستان آدم‌هایی است که به نوعی از انقلاب کمونیستی کوبا زخم خورده‌اند.
نویسنده با شنیدن خاطرات و مشاهدات والدین خود و گفت‌وگو با تبعیدی‌های کوبایی که اغلب در میامی آمریکا ساکن شده‌اند، نوشتن این داستانها را آغاز کرد تا همچون سایر نویسندگان تبعیدی، راوی رنج‌ها و بیم و امیدهای مردم سرزمین خود باشد.
اولین داستان در این مجموعه «از بوخن‌والد تا کنتیتک» توسط پدرزن نویسنده، رائول که روزگاری تولیدکننده جواهرات در کوبا بود نقل شده است.
دومین داستان یعنی «پیروزی تلخ» را دو نفر از دوستان نویسنده که سال‌های زیادی در گولاگ کاسترو زندانی بودند تعریف کرده‌اند.
داستان سوم با نام «سوراخ‌های گلوله در دیوار مرمرین» توسط پدر نویسنده که اسپانیایی است روایت شود و دیگر داستان‌های کتاب از میان گفت‌وگوهایی که نویسنده با دوستان کوبایی خود داشته شرح داده شده‌اند.
رگه مشترک میان تمام داستانها، تقلای کوبایی‌ها برای زنده‌ماندن زیر فشار و ستم فیدل کاسترو و خیانت‌هایی که او به مردم کوبا روا داشته است؛ چراکه در اصل کوبایی‌ها رویای انقلاب عظیمی جهت نیل به دموکراسی داشتند.
نویسنده تاکید کرده که تلاش داشته در نوشتن این داستانها تا حد امکان واقعیت را روایت کند اما این کتاب در اصل باید یک اثر داستانی تلقی شود.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «مثل بسیاری دیگر از کوبایی‌هایی که به زندان انداخته شده بودند و همچون دیگر کسانی که به تبعید در اقصی‌نقاط جهان فرستاده شدند، پپ و مونگو باور نمی‌کردند رژیم کاسترو زیاد دوام بیاورد.»
کتاب پارسه، «نیشکرهای خونین؛ روایت‌های ناگفته انقلاب کوبا» را با ترجمه علی مصدقی‌نقندر در 168 صفحه روانه بازار کرده است.
سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۵:۵۹
نظر شما