به‌ گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، منصور مومنی شاعر و پژوهشگر ادبی متولد 1347 در زاهدان است. وی پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به قالب لیکو پرداخت و به گردآوری لیکوهای به‌جا مانده در تاریخ ادبیات بلوچستان مشغول شد. نتیجه این‌کار ابتدا در سال 1384 در کتاب «صد لیکو» و سپس در کتاب «صد لیکوی دوم» منتشر شد. وی سپس به انتشار مجموعه‌ اشعارش پرداخت.

مومنی در مقدمه کتاب «لیکو» با اشاره به اینکه وطن از جنوب شرقی می‌شود، بلوچستان تاکید کرده که بلوچستان ما اما همین خاک رسیده به دریای عمان نبوده و نمی‌بود، اگر در روزگار ترکتازی استعمار پیر این وطن نیز وزن‌دارای می‌داشت و حاکم‌باشیانش مرزی آن‌سوتر از دیوار دربارشان را می‌شناختند. شعر گونه غالب ادبیات بلوچ بوده است. داستان‌سرایان این قوم نیز نظامی‌وار ماجراها را به هجا و قافیه تنیده‌اند و سروده‌هاشان را به نغمه و نوای پهلوانان می‌سپرده‌اند.

لیکو برخوان واقعیت است و هرلحظه آن راوی واقعه تازه‌ای است. حوادثی آشکار و بعید که گاهی رابطه محتوای دو سطر شعر را به ابهام می‌کشند و بدون آگاهی از باورها و داشته‌های فرهنگی بلوچان راهی به این رابطه‌ها نمی‌توان یافت.

نشر نو اخیرا این‌ کتاب را در 276 صفحه و با بهای قیمت 160 هزار تومان عرضه کرده است.