احمد صراف یزد، کارگردان مستند «شازده حمام» در خصوص سؤال مجری در مورد اینکه آیا این مستند جا دارد تبدیل به فیلم بلند شود، عنوان کرد: کتاب شازده حمام چهار جلد است که قصه‌های آن در شهر یزد می‌گذرد. قصه جلد پنجم و ششم آن، قصه‌ای است که شازده حمام در بین کردهاست و پایش را فراتر از جغرافیای یزد گذاشته است. قصه شازده حمام برای یزدی‌هایی که آن را خوانده‌اند پر از خرده‌فرهنگ و اتفاقات ریزودرشت مردم یزد است و این مردم کاملاً این را لمس می‌کنند.
وی افزود: این کتاب قصه زیاد دارد و می‌تواند دست‌مایه خیلی از فیلم‌ها شود. من به‌عنوان مستندساز قرار است این را یک فیلم بلند کنم. بنا بر فیدبک‌هایی که از فیلم کوتاه دریافت کردیم این یک برش کوتاه از زندگی آقای دکتر پاپلی یزدی است. اگر قرار باشد فیلم بلند کار کنیم کل زندگی ایشان را خیلی دقیق‌تر بررسی می‌کنیم شامل همه اتفاقات زندگی ایشان از جمله اینکه چه اتفاقی برایشان در سوربن فرانسه افتاد که باعث شد به مشهد بازگردد و اتفاقاتی که می‌تواند در دل یک فیلم بلند جا بگیرد. امیدواریم که بتوانیم یک مستند سینمایی بلند از زندگی ایشان بسازیم.
صراف در خصوص داستانی‌شدن این مستند گفت: مستندسازهایی مانند آقای مهدویان و محمد کارت که به عرصه سینمای بلند آمده‌اند. در فیلم‌های مستندی که ساخته‌اند به استنادی‌بودن کار پایبند بوده‌اند. من هم اگر قرار باشد فیلم بلندی از شازده حمام بسازم قطعاً می‌خواهم به اتفاقاتی که درون کتاب افتاده پایبند باشم. البته قطعاً در ایجاد داستان، تخیل هم می‌کنیم، همان طور که نویسنده هم این کار را کرده است، من هم از این قاعده مستثنا نیستم. مستند‌بودن و استناد به اثر مهم‌ترین اتفاقی است که باید پایبند باشیم تا بتوانیم از آن اقتباس کنیم و فیلمی را بسازیم.
این کارگردان در خصوص سختی‌های مستندسازی تصریح کرد: اگر بخواهم در مورد سختی مستندسازی حرف بزنم اصلاً قابل‌گفتن نیست؛ کما اینکه در همین مسیر که برای ساخت مستند به شهرستان می‌رفتیم متأسفانه یکی از دوستان ما تصادف کرد و فوت شد. ذاتاً بخش مهمی از مستندسازی پژوهش است و سفارش‌دهنده باید به یک شعور و درکی از پروژه برسد که اگر مستندساز صلاح دید که این پروژه به تحقیق و پژوهش احتیاج دارد، این زمان و بودجه را در اختیار فیلم‌ساز قرار دهد. همین طور ورودکردن به زندگی یک شخصیت بسیار سخت است به‌طور مثال ما قرار است مستندی درباره زندگی دکتر کردوانی بسازیم که اصلاً اجازه ورود به زندگی ایشان را به ما نمی‌دهند و باید با پافشاری و تکنیک‌های خودمان آن را حل کنیم.
وی افزود: مستندسازی در فرآیند زمان شکل می‌گیرد و متأسفانه مدیران فرهنگی، این فرآیند زمان را درک نمی‌کنند که یک فیلم مستند برخلاف فیلم داستانی ساخته می‌شود. مصائب مستندسازی برای همه بچه‌های مستندساز وجود دارد. بخشی از پژوهش فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور را مدیون بچه‌های مستندساز هستیم. کتاب‌هایی که خوانده شده، اسناد و مدارکی که در حوزه فیلم‌های تاریخی جمع‌آوری کرده‌اند، بسیار ارزشمند است.
احمد صراف یزد در پاسخ به سؤالی در مورد حمایت از مستندسازان عنوان کرد: مرکز گسترش بودجه زیادی را در اختیار ما قرار نمی‌دهد. رسالت انجمن سینمای جوان هم که آموزش است. حوزه هنری هم که در سال تعداد محدودی فیلم تولید می‌کند. متأسفانه در ایران علاوه بر ساخت مستند، در اکران هم با مشکل مواجهیم. برخلاف خارج از کشور که مردم بلیت تهیه می‌کنند تا فیلم مستند تماشا کنند و این جای تأسف دارد که مردم هزینه‌ای برای دیدن فیلم‌های مستند نمی‌کنند. همه دستگاه‌ها باید کمک کنند تا روند ساخت فیلم‌های مستند در کشور بهتر شود.
در پایان صراف گفت: در حال ساخت یک فیلم جدی هستم که مدت‌هاست روی آن کار می‌کنم. این فیلم درباره کودکان لهستانی است که در اصفهان بودند. این یک پروژه سینمایی است که خودم تهیه‌کننده آن هستم.
نظر شما