خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- مهرداد نوروزی: از فضیلت علم همین ما را بس که حضرت حق به قلم قسم نمود؛
«والقلم و ما یسطرون»
و معلم واسطه‌ای انتقال این معرفت به سوی خلق‌الله است، هر چند طبق تشکیک حد اعلای آن مختص حضرات معصومین سلام‌الله علیهم اجمعین است و مابقی به نسبت سعه‌ی وجودی بهره‌ای از آن دارند.
حضرت سجاد سلام‌الله از حق شاگرد، سرپرست بودن معلم را ذکر می‌کند و می‌فرماید در تعليم مردم خوب رفتار کن و سخت‌گیری ننما؛
«فان احسنت فی تعلیم الناس و لم تخرق بهم و لم تضجر علیهم»
چه مسیری زیباتر از این باشد که تو جایگاه تجلی اسم علیم و حکیمِ الله شوی و دیگران در سر سفره‌ی تو بنشینند.
علمی که از دو سر یعنی مبدأ فاعلی و مقصد غائی خالی باشد، چیزی جز لاشه‌ی علم نخواهد بود پس بهتر آن باشد که ارتباط با خیرالخالقین را در تمامی لحظات درس و بحث در ورطه‌ی نسیان نبرده و ذکری به دوام ما را باشد .
و در این اثنا، ارزشمندترین تحفه‌ی تو رشد شاگردان باشد، البته باید در نظر داشت؛
«من لا ينفعک لحظه لا ينفعک لفظه»
چه اینکه؛ 
شما دقیق ترین مسائل هنری و فرهنگی را به بازار عرضه کنید، خریدار ندارد؛
اما وقتی مؤدب بودید در برخوردتان، رفتارتان و نوشتارتان، شاگردان متاثر می‌شوند.
در عالمی که ساختارش بر اساس عدل و حق است، جز شیرینی چیزی نیست، ولی گاهی بر اثر غفلت و نسیان در عقل‌نظر و عقل‌عمل کاری ناصواب کرده که اوقات خود و دیگران را تلخ می‌کنیم، و بدترین تلخی زمانی است که فرصتی را خدا برای تربیت افرادش در اختیار ما قرار داد ولی ما آن را سوزاندیم و بهره‌ای نبردیم.
و به‌طبع بهترین هدیه‌ برای ما مشاهده‌ی رشد معنوی و علمی هنرجویان است.
در تقسیم علوم به حضوری و حصولی؛ هنر را می‌توان تا حدود زیادی در ظل علم حضور و شهود قرار داد و معلم هنر همان‌گونه که معنی هنر یعنی نیک‌مرد می‌رساند باید شخصی فرزانه و راه رفته باشد که بتواند با توجه به ظرفیت و استعداد افراد، آن‌ها را در مسیر صائب رهنمون باشد.

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود؛
دریا شود آن رود که پیوسته روان است