به لطف خانم فاطمه مردانی، دختر گرامی زنده‌یاد، نصرالله مردانی، توفیقی دست داد تا در برنامه زنده عصرانه رادیو فرهنگ، ذکری از این شهید والامقام کنم. امید که خداوند نام مرا در زمره‌ی ذاکران بندگان صالح خود ثبت فرماید.
در این فرصت حدودا ده دقیقه‌ای، به اقتضای پرسشهای مجری محترم برنامه، نکاتی را راجع به آن بزرگوار عرض کردم، که طی سالیانی که از شهادت وی می‌گذرد، همه، کم و بیش شنیده‌اند و می‌دانند. اما مطلع و در واقع عصاره‌ی همه آن مطالب، چند جمله زیر بود؛ که شاید بازگویی‌اش، خالی از فایده نباشد:
رهبر معظم انقلاب، در جمله‌ای نغز می‌فرمایند: فتح الفتوح امام، پرورش جوانان بسیجی بود.
در واقع، به خلاف آنچه اغلب مردم -حتی انقلابی و متدین- تصور می‌کنند، محصول واقعی هر انقلاب، و سنجه‌ای که باید موفقیت هر انقلابی را با آن مورد ارزیابی قرار داد، پیش و بیش از هر چیز، نه پیشرفتهای علمی و صنعتی و نظامی و اقتصادی و مانند آنها، که تحولی است که در جان‌ها پدید آورده، و کیفیت و کمیت انسانهای طرازی است که توانسته است در دامان خود پدید آورد و بپرورد. و شهید سیدمرتضی آوینی، یکی از نمونه‌های برجسته این انسانهای ساخته و پرداخته انقلاب اسلامی ملت ایران، به رهبری حضرت امام خمینی قدس سره و در پی ایشان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، حفظه‌الله، است.
انقلابی که از زمان پیدایش خود، در آسمان شب‌زده جهان معاصر، نه یک ستاره، که کهکشانی از ستاره‌ها افروخت، تا در ظلمت دیجور حاکم، چراغ راه آزادگان حقیقت‌جو و کمال‌طلب باشند.
این انقلاب، از پس قرنها حاکمیت کفر و فساد وتباهی بر این سرزمین اهورایی و جمله جهان، چندان قهرمان پیشکش بشریت کرد که در بسیاری مناطق کشور، خیابانها و حتی کوچه‌ها، برای متبرک شدن به نام نامی آنان، کم آمدند و کم آوردند. شرایطی که در تاریخ بشریت، جز در سرزمینهای اسلامی در صدر اسلام، نمونه و شبیهی برای آن نمی‌توان یافت.
پس، این انقلاب، اگر در هیچ رشته و زمینه‌ای، هیچ محصولی و فرآورده‌ای نیز برای این کشور -بخوانید: انسان معاصر- در بر نمی‌داشت، تنها با پدید آوردن و پرورش همین کهکشان از انسانهای طراز (شهیدان، جانبازان، آزادگان، ایثارگران و خانواده‌هایشان -و در راس آنها جوانان-) جا داشت و دارد که تا ابد بر خود ببالد و بر تارک افتخارات معنوی بشری بدرخشد.
نظر شما