به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از انتشارات دانشگاه کمبریج، ظهور فلسفه تجربی یکی از مهم‌ترین تحولات اوایل دوران مدرنیته یا عصر روشنگری بود. با این حال و با وجود ارتباط با شخصیت‌های برجسته‌ای مانند فرانسیس بیکن، رابرت بویل، آیزاک نیوتن، ژان لو روند دالامبر، دیوید هیوم و کریستین ولف، این دوران اغلب در تحقیقات مدرن نادیده گرفته می‌شود.
کتاب جدید انتشارات کمبریج با عنوان «فلسفه تجربی و خاستگاه‌های تجربه‌گرایی» مرجع جدیدی برای درک فلسفه و علم اوایل مدرنیته- از ابتدای کار انجمن سلطنتی لندن در قرن هفدهم تا پذیرش فلسفه تجربی در پاریس و برلین در قرن هجدهم- و در ادامه، قرار گرفتن آن در سایه مفاهیم پساکانتی از تجربه‌گرایی و عقل‌گرایی ارائه می‌کند.
کتاب «فلسفه تجربی و خاستگاه‌های تجربه‌گرایی» تاریخی تلفیقی از فلسفه تجربی اوایل مدرنیته است که تاریخ‌نگاری عقل‌گرایی و تجربه‌گرایی را که به مدت بیش از یک قرن بر تاریخ آنگلوفون فلسفه تسلط داشته است، به چالش می‌کشد.
«خاستگاه فلسفه تجربی»، «اوج فلسفه تجربی» و «از فلسفه تجربی تا تجربه‌گرایی»، سرفصل‌های اصلی این کتاب را تشکیل می‌دهند. در معرفی کتاب آمده است: «این کتاب با بحث درباره معنای اصطلاح «فلسفه تجربی» آغاز شده و توضیح می‌دهد که چگونه باید آن را از مقوله تاریخ‌نگاری تجربه‌گرایی متمایز کرد. ما ادعا می‌کنیم که «فلسفه تجربی» در ابتدا به روشی برای کسب دانش طبیعت اشاره داشت که مشاهده و آزمایش را بر نظریه مقدم می‌دانست، اما به زودی مرجع جنبش فیلسوفان تجربی و کسب دانش واقعی از این روش شد.»
پیتر آر آنستی و آلبرتو ونزو، نویسندگان این کتاب، استادان فلسفه و پژوهشگر فلسفه تجربی اوایل مدرنیته و دوران روشنگری‌‌اند. از دیگر کارهای مشترک این دو می‌توان به «آزمایش، گمانه‌زنی و دین در فلسفه اوایل مدرنیته» اشاره کرد که جزو مجموعه مطالعات دانشگاه راتلج در فلسفه قرن هفدهم است.
کتاب «فلسفه تجربی و خاستگاه‌های تجربه‌گرایی» را انتشارات دانشگاه کمبریج در روزهای اخیر به زبان انگلیسی منتشر کرده است.
شنبه ۱۳ اسفند ۱۴۰۱ - ۰۸:۵۸
نظر شما