حسین صافی، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به معرفی کتاب «ناخودآگاه سیاسی: روایت همچون کنش نمادین اجتماعی» پرداخت و عنوان کرد: این کتاب فارغ از مقدمه از شش فصل «درباره تفسیر: ادبیات همچون کنش نمادین اجتماعی»، «روایت‌های جادویی: درباره کاربرد دیالکتیکی نقد ژانر»، «رئالیسم و میل»، «کین‌توزی موثق»، «رمانس و شیءوارگی: پی‌رنگ‌سازی و بستار ایدئولوژیک در کار جوزف کنراد» و «نتیجه‌گیری: دیالکتیک اتوپیا و ایدئولوژی» تشکیل شده است.
صافی تاکید کرد: فردریک جیمسن ناخودآگاه سیاسی را برای نخستین بار به سال ۱۹۸۱ با هدف ایراد فرانقدی مارکسیستی بر نقدهای موجود، در جهت برگذشتن از این نقدها منتشر کرد.
این مترجم افزود: جیمسن رویکرد فرانقادانه داشت و تاثیرگذارترین دیدگاه‌های روانکاوی فرویدی و لنکان را وام گرفت و به نوتاریخ‌گرایی تبارشناسی معتقد بود. هرمنوتیک سیاسی جدیدی که وی ارائه کرد، یک هرمنوتیک مثبت در اتوپیای تاریخ بود و به مواجهه نقادانه وضعیت موجود با رویکرد اصلاحی و انقلابی می‌پرداخت. وی با نگاه به گذشته می‌خواست با آینده مواجه شود. به اعتقاد وی ادبیات و آفرینش هنر کلامی یک بخش رهایی‌بخش دارد و محل آشتی عقل‌گرایی و زیبایی‌شناسی است.
این زبان‌شناس با بیان اینکه دلیل اصلی ضعف تالیف در حوزه نقد ادبی را ضعف در نظریه‌پردازی عنوان کرد و گفت: برای نظریه‌پرداز شدن باید نظریه‌خوان بود. بستر نظریه‌پردازی نقد در کشور ما فراهم نیست و جامعه با ضرورت نقد بیگانه است. هنوز دید ما به نقد ادبی کاملا مکانیکی است و به نقدهای موردی و سردستی اکتفا می‌شود.
وی با تاکید بر اینکه نهادهای دولتی و رسمی با برگزاری جشنواره‌های مختلف و نیز حمایت‌های اختصاص داده به حوزه‌های مختلف وظیفه خود را انجام می‌دهند، تاکید کرد: دلیل ناکارآمدی جشنواره‌ها بازخورد نداشتن آنها به دلیل عدم اطلاع‌رسانی مفید به مخاطبان و نیز بی‌شوقی و نوعی سیری کاذب نسبت به مطالعه است.
انتشارات نیماژ سال گذشته کتاب «ناخودآگاه سیاسی: روایت همچون کنش نمادین اجتماعی» را در 392 صفحه و بهای 180 هزار تومان منتشر کرد.
حسین صافی، مترجم این اثر، دو کتاب تالیفی در حوزه نقد ادبی به نام‌های «مبانی هرمنوتیک سیاسی» و «سیاست‌شناسی خوانش در مخیله فارسی‌زبانان» را نیز آماده چاپ دارد.
سه‌شنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ - ۱۵:۴۱
نظر شما