در ابتدای این نشست سمیه عظیمی ستوده نویسنده کتاب «سرزمین بی فصل» گفت: همه چیز به سال 93 برمی‌گردد، سید حمید تقوی‌فر در سال 93 به شهادت رسید. من شنیدم که این شهید 30 سال از دوران حیات خود را روزه بوده است که شنیدن این نکته برایم بسیار جالب بود.
وی افزود: تا اینکه در سال 95 علی محمدی از جام جم به من پیام داد که برای صفحه چهاردیواری در جام جم می‌نویسی؟ اولین گزینه خانم مرادی همسر شهید تقوی‌فر بود. من با این خانم مصاحبه کردم و با تیتر «گل پری بیداری؟» در جام جم منتشر شد. تصمیم گرفتم مصاحبه‌ها را برای نوشتن کتاب ادامه بدهم که خانم مرادی برای مصاحبه موافقت نکرد ولی من همچنان پیگیر بودم. تمام پست‌های اینستاگرام این خانم را ذخیره کرده و از آنها پرینت گرفته بودم.
عظیمی ستوده بیان کرد: تا سال 97 خواستیم درباره شهدای مدافع حرم، تاریخ شفاهی کار کنیم. باید سعی می‌کردم تا خانم مرادی را برای مصاحبه راضی کنم. قرار گذاشتیم هفته‌ای دو تا سه ساعت صحبت کنیم. در جلسه اول گفت‌وگوی ما 5 ساعت طول کشید که خانم مرادی حالش بد شد. دوباره گفتوگو قطع شد تا اینکه خوابی دید و خودش تماس گرفت که می‌خواهم خاطرات زندگی با شهید حمید تقوی‌فر را روایت کنم.
وی در ادامه گفت: من از خاطرات دوره بچگی این خانم شروع کردم و همه اینها راه فراری بود برای اینکه به خاطرات اصلی دست پیدا کنم و زمانی که خانم مرادی نمی‌آمد پای صحبت‌های همرزمان شهید می‌نشستم.
نویسنده کتاب «سرزمین بی‌فصل» در ادامه گفت: سرزمین بی‌فصل ادای دین حاج حمید به همسرش است. این زن 4 فرزند را دست تنها بزرگ کرده است. این کتاب 6 دی ماه 1400 در تالار رودکی رونمایی شد. این کتاب در مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسید و اولین جلد از مجموعه کتاب‌هایی بود که این مرکز به صورت داستانی منتشر کرد.
در ادامه این نشست میثم رشیدی مهرآبادی به عنوان منتقد گفت: آشنایی من با شهید حاج حمید تقوی‌فر از تعریف یکی از دوستان این شهید بود که خواست نامش فاش نشود. من بیشتر از اینکه مجذوب شخصیت حاج حمید شده باشم برایم سوال بود که همسر وی چه شخصیتی دارد که توانسته با صفت ساده‌زیستی این شهید بسازد و سختی‌ها را تحمل کند.
وی افزود: کتاب دیگری هم در مورد این شهید در انتشارات ایران منتشر شده است که من این کتاب را کامل خوانده بودم. در این کتاب راوی جزیی‌نگر است و مطالب را بسیار دقیق بیان کرده است. در برخی از گفت‌و‌گوها درآوردن تیتر خوب سخت است اما هر قسمت از گفتوگو با خانم مرادی چندین تیتر دارد زیرا جزییات را خیلی خوب بیان کرده است.
رشیدی در ادامه بیان کرد: 5 تا 7 سال زمان نیاز است تا احساسات در خانواده یک شهید فروکش کند و بتوانیم پای صحبت‌های او بنشینیم که در کتاب سرزمین بی فصل همین اتفاق افتاده است.
وی افزود: بر روی جلد کتاب سرزمین بی فصل ذکر شده است؛ روایت عاشقانه پروانه مرادی، وقتی جریان عاشقانه می‌شود همه چیز مجاز است. با این همه کتاب از روایت‌های صورتی عاشقانه فاصله معناداری دارد و عشق همسر شهید در پرده و محترمانه بیان شده است. تلاش سیدمجتبی مومنی در کیفیت ویرایش کتاب ستودنی است.
رشیدی در ادامه گفت: کاش کتاب از طرح جلد و صفحه‌آرایی بهتری بهره می‌گرفت. از نظر بصری هم خیلی چشم‌نواز نیست. باید نام سمیه عظیمی به عنوان نویسنده ذکر می‌شد که در کتاب به عنوان مولف ذکر شده است و نکته مهم اینکه سرزمین بی فصل کتاب حاج حمید تقوی‌فر نیست بلکه شخصیت همسر وی در این کتاب معرفی می‌شود.
در ادامه سمیه جمالی با عنوان منتقد گفت: زبان کتاب شاعرانه است و سرشار از استعاره و توصیف و تشبیه. به نظر من برای اینکه روایت بهتر مخاطب را جذب کند باید مستقیم و بدون پیرایه گفته شود.
وی افزود: روایت عاشقانه‌ای که بر روی جلد ذکر شده است خیلی سایه انداخته روی شخصیت شهید تقوی‌فر و ما فقط همسر این شهید را می‌بینیم. این کتاب زندگی مشترک این شهید را روایت می‌کند اما در پاورقی بقیه زندگی شهید روایت می‌شود. پاورقی‌ها ساده نوشته شده است. البته متن اصلی و پاورقی خواننده را دچار دوپارگی ذهنی می‌کند.
جمالی بیان کرد: کل فضای کتاب غمگین است در حالی‌که ما مراسم عروسی شهید را هم داریم که این قسمت می‌توانست فضای کتاب را تلطیف کند. داستان به زبان راوی روایت نشده است. انتخاب زاویه دید دوم شخص کار نوشتن را برای نویسنده سخت کرده است. البته نویسنده کتاب «سرزمین بی فصل» فرم جدیدی را در این ژانر ایجاد کرده است. در کل داستان کتاب «سرزمین بی فصل» شیرین و جذاب است و خواننده را مجذوب می‌کند.
نظر شما