محمدجعفر محمدزاده، مدیر رادیو ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره راهکارهای ترغیب مردم به کتابخوانی گفت: در این حوزه نیاز به فرهنگ‌سازی داریم و باید ضرورت مطالعه و نیاز به کتابخوانی در جامعه احساس شود، به تعبیر مولانا: آب کم جو تشنگی آور به‌دست/ تا بجوشد آبت از بالا و پست.
محمدزاده گفت: در خانواده‌ای که والدین کتابخوان وجود دارند نسبت به خانواده‌ای که کتاب نیست یا به‌عنوان وسیله‌ای تزیینی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ احتمال کتابخوان شدن فرزندان و نسل‌های بعدی بیشتر است؛ چراکه در فرهنگ خانوادگی کتابخوانی در آن خانواده زنده است و موضوعیت دارد.
مدیر رادیو ایران با بیان اینکه نیک‌بختی و یا بدبختی جامعه در گرو خواندن یا نخواندن کتاب است افزود: نیک‌فرجامی و نیک‌انجامی جامعه بستگی به میزان کتابخوانی در آن جامعه دارد.
وی با اشاره به اینکه جامعه کتابخوان جامعه‌ای نیک‌فرجام است افزود: جامعه‌ای که مردمش با کتاب سر و کار ندارند بیچاره و عقب‌مانده خواهد بود.
محمدزاده افزود: برای ترغیب مردم به کتابخوانی باید ضرورت نیاز به کتابخوانی گفته شود و تفاوت‌های جوامع کتابخوان و جوامع کتاب‌نخوان را مستند و ملموس نشان داد.
مدیر رادیو ایران درباره رابطه کتاب و فضای مجازی گفت: نباید به تمام فضای مجازي منفی نگاه کرد به موازات آسیب‌هایی که ممکن است فضای مجازی به سرانه مطالعه بزند فضای مجازی میتواند امکان دستیابی به کتاب را راحت‌تر و بیشتر کند؛ همچنین نباید تصور کرد، فضای مجازی میتواند جانشین کتاب شود. کتاب‌های الکترونیکی و دیجیتالی جایگزین کتاب‌های کاغذی نخواهند شد در همه جهان هم هنوز این اتفاق نیفتاده است.
سرپرست تدوین دانشنامه مطبوعات ایران با بیان اینکه فضای مجازی در مواقعی به کمک کتابخوانی آمده است افزود: فضای مجازی میتواند کمک کند کتاب‌های بیشتری خوانده شود و کسانی که به کتاب کاغذی دسترسی ندارد این امکان برای آنها فراهم شود که در این فضا بتوانند کتاب مطالعه کنند.
پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی درباره آثار منفی شبکه‌های اجتماعی، گروه‌ها و کانال‌های فضای مجازی بر روند کتابخوانی نیز گفت: حضور در این شبکه‌ها ممکن است زمان مطلوب و مرغوب روزانه و مفید هرکس برای مطالعه را از بین ببرد و به‌طور حتم اندوخته فکری کسی که ساعت‌ها در شبکه‌های اجتماعی بی‌هدف پرسه می‌زند نسبت به فردی که در آن زمان ده‌ها و صدها صفحه کتاب می‌خواند کمتر و کم ارزش‌تر است.
محمدزاده با بیان اینکه درباره فضای مجازی و کتاب دو نگاه میتواند وجود داشته باشد افزود: فضای مجازی میتواند فضایی برای کمک به کتابخوانی ایجاد کند و یکی از بهترین امکانات برای ترویج و تبلیغ کتابخوانی به شمار آید که از این امکان به عنوان یک فرصت استفاده کرد؛ در مقابل میتواند مانعی برای مواجهه و مراجعه مردم به کتاب محسوب شود؛ چرا که وقت باارزش مردم و انرژی مردم برای خواندن کتاب‌های خوب ممکن است صرف فضای مجازی شود و به جای اینکه مطالب منسجم ومرغوبی حاصل شود شاید ساعت‌ها در شبکه‌های اجتماعی صرف شود؛ بر این پایه کسانی که اهل مطالعه‌اند کمتر وقت خود را صرف حضور شبکه‌های اجتماعی می‌کنند.
مدیر رادیو ایران با بیان اینکه معتقد است مطالعه با مهارت و پژوهش متفاوت است افزود: خواندن موضوعات تخصصیِ حوزه‌هایی مانند پزشکی، مهندسی و ... بیشتر برای کسب مهارت و تخصص است که درجای خود ضروری و لازم است؛ اما آن چیزی که باعث می‌شود سطح عمومی مطالعه جامعه بالا برود و به ارتقای فرهنگی جامعه منجر شود قدری متفاوت است.
این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی می‌گوید: معتقدم کتاب‌خوانیِ واقعی که سرانه مطالعه و سطح دانش و فرهنگ جامعه را بالا می‌برد در سه حوزه داستان یا رمان، ادبیات و تاریخ معنی پیدا می‌کند که این سه میتواند زیرشاخه‌هایی هم داشته باشد.
محمدزاده با اشاره به تقسیم‌بندی حوزه‌های فرعی این سه حوزه گفت: خواندن ادبیات میتواند به نظم و نثر، ادبیات کهن و معاصر، ادبیات ایران و جهان و خواندن تاریخ میتواند شامل تاریخ جهان، تاریخ اسلام، تاریخ معاصر، تاریخ مشروطه و... و خواندن رمان و داستان میتواند داستان خارجی، داستان ایرانی، داستان کوتاه و داستان بلند و.... باشد.
محمدزاده با تاکید بر مطالعه رمان و داستان به عنوان یکی از عادت‌های خوب هر جامعه گفت: کسی که داستانی را مطالعه می‌کند با توجه به وجود شخصیت، موقعیت، زمان، مکان و مشاغل و سایر مولفه‌های شخصیت یا قهرمانان داستان پس از پایان یک داستان در واقع زندگی جدیدی را تجربه کرده و بر تجربه‌های زیسته‌اش چیزی اضافه کرده است؛ بنابراین خواندن داستان و رمان یکی از مهم‌ترین بخش‌های کتابخوانی است. ضروری است جامعه به این سمت ترغیب شود و قدر و ارزش داستان را بداند به‌ویژه اینکه فرهنگ و ادبیات فارسی پُر از داستان است و مردم با داستان و داستان‌سرایی بیگانه نیستند.
محمدزاده گفت: در خانواده‌ای که والدین کتابخوان وجود دارند نسبت به خانواده‌ای که کتاب نیست یا به‌عنوان وسیله‌ای تزیینی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ احتمال کتابخوان شدن فرزندان و نسل‌های بعدی بیشتر است؛ چراکه در فرهنگ خانوادگی کتابخوانی در آن خانواده زنده است و موضوعیت دارد.
مدیر رادیو ایران با بیان اینکه نیک‌بختی و یا بدبختی جامعه در گرو خواندن یا نخواندن کتاب است افزود: نیک‌فرجامی و نیک‌انجامی جامعه بستگی به میزان کتابخوانی در آن جامعه دارد.
وی با اشاره به اینکه جامعه کتابخوان جامعه‌ای نیک‌فرجام است افزود: جامعه‌ای که مردمش با کتاب سر و کار ندارند بیچاره و عقب‌مانده خواهد بود.
محمدزاده افزود: برای ترغیب مردم به کتابخوانی باید ضرورت نیاز به کتابخوانی گفته شود و تفاوت‌های جوامع کتابخوان و جوامع کتاب‌نخوان را مستند و ملموس نشان داد.
مدیر رادیو ایران درباره رابطه کتاب و فضای مجازی گفت: نباید به تمام فضای مجازي منفی نگاه کرد به موازات آسیب‌هایی که ممکن است فضای مجازی به سرانه مطالعه بزند فضای مجازی میتواند امکان دستیابی به کتاب را راحت‌تر و بیشتر کند؛ همچنین نباید تصور کرد، فضای مجازی میتواند جانشین کتاب شود. کتاب‌های الکترونیکی و دیجیتالی جایگزین کتاب‌های کاغذی نخواهند شد در همه جهان هم هنوز این اتفاق نیفتاده است.
سرپرست تدوین دانشنامه مطبوعات ایران با بیان اینکه فضای مجازی در مواقعی به کمک کتابخوانی آمده است افزود: فضای مجازی میتواند کمک کند کتاب‌های بیشتری خوانده شود و کسانی که به کتاب کاغذی دسترسی ندارد این امکان برای آنها فراهم شود که در این فضا بتوانند کتاب مطالعه کنند.
پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی درباره آثار منفی شبکه‌های اجتماعی، گروه‌ها و کانال‌های فضای مجازی بر روند کتابخوانی نیز گفت: حضور در این شبکه‌ها ممکن است زمان مطلوب و مرغوب روزانه و مفید هرکس برای مطالعه را از بین ببرد و به‌طور حتم اندوخته فکری کسی که ساعت‌ها در شبکه‌های اجتماعی بی‌هدف پرسه می‌زند نسبت به فردی که در آن زمان ده‌ها و صدها صفحه کتاب می‌خواند کمتر و کم ارزش‌تر است.
محمدزاده با بیان اینکه درباره فضای مجازی و کتاب دو نگاه میتواند وجود داشته باشد افزود: فضای مجازی میتواند فضایی برای کمک به کتابخوانی ایجاد کند و یکی از بهترین امکانات برای ترویج و تبلیغ کتابخوانی به شمار آید که از این امکان به عنوان یک فرصت استفاده کرد؛ در مقابل میتواند مانعی برای مواجهه و مراجعه مردم به کتاب محسوب شود؛ چرا که وقت باارزش مردم و انرژی مردم برای خواندن کتاب‌های خوب ممکن است صرف فضای مجازی شود و به جای اینکه مطالب منسجم ومرغوبی حاصل شود شاید ساعت‌ها در شبکه‌های اجتماعی صرف شود؛ بر این پایه کسانی که اهل مطالعه‌اند کمتر وقت خود را صرف حضور شبکه‌های اجتماعی می‌کنند.
مدیر رادیو ایران با بیان اینکه معتقد است مطالعه با مهارت و پژوهش متفاوت است افزود: خواندن موضوعات تخصصیِ حوزه‌هایی مانند پزشکی، مهندسی و ... بیشتر برای کسب مهارت و تخصص است که درجای خود ضروری و لازم است؛ اما آن چیزی که باعث می‌شود سطح عمومی مطالعه جامعه بالا برود و به ارتقای فرهنگی جامعه منجر شود قدری متفاوت است.
این پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی می‌گوید: معتقدم کتاب‌خوانیِ واقعی که سرانه مطالعه و سطح دانش و فرهنگ جامعه را بالا می‌برد در سه حوزه داستان یا رمان، ادبیات و تاریخ معنی پیدا می‌کند که این سه میتواند زیرشاخه‌هایی هم داشته باشد.
محمدزاده با اشاره به تقسیم‌بندی حوزه‌های فرعی این سه حوزه گفت: خواندن ادبیات میتواند به نظم و نثر، ادبیات کهن و معاصر، ادبیات ایران و جهان و خواندن تاریخ میتواند شامل تاریخ جهان، تاریخ اسلام، تاریخ معاصر، تاریخ مشروطه و... و خواندن رمان و داستان میتواند داستان خارجی، داستان ایرانی، داستان کوتاه و داستان بلند و.... باشد.
محمدزاده با تاکید بر مطالعه رمان و داستان به عنوان یکی از عادت‌های خوب هر جامعه گفت: کسی که داستانی را مطالعه می‌کند با توجه به وجود شخصیت، موقعیت، زمان، مکان و مشاغل و سایر مولفه‌های شخصیت یا قهرمانان داستان پس از پایان یک داستان در واقع زندگی جدیدی را تجربه کرده و بر تجربه‌های زیسته‌اش چیزی اضافه کرده است؛ بنابراین خواندن داستان و رمان یکی از مهم‌ترین بخش‌های کتابخوانی است. ضروری است جامعه به این سمت ترغیب شود و قدر و ارزش داستان را بداند به‌ویژه اینکه فرهنگ و ادبیات فارسی پُر از داستان است و مردم با داستان و داستان‌سرایی بیگانه نیستند.
نظر شما