به گزارش خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، هژیر فتحی: «پریسا عباس‌زاده»نمایشنامه‌نویس و دانش‌آموخته کارگردانی تئاتر به تازگی در گردآوری کتاب دراما دفتر ششم با نمایشنامه «لالای با نت لا» در این کتاب نقش آفرینی کرده است. 

نویسنده نمایشنامه «لالای با نت لا»  لیسانس کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرو معماری دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس را در رزومه دارد. او در حوزه‌های مختلف از جمله عکاسی، کارگردانی و تدوین فعالیت دارد و در زمینه اجرایی با عنوان مدیر بخش عکس، پوستر، اسکیس و ماکت صحنه با بیست‌و‌سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی همکاری داشته است . وی همچنین بین سال های 1397 تا 1399 عضو شورای مرکزی کانون سینما تئاتر دانشگاه تربیت مدرس تهران بوده است.

«پریسا عباس‌زاده» نویسنده نمایشنامه «لالای با نت لا» در دفتر ششم کتاب «دراما» در مورد «لالای با نت لا» و بحث اقتباسی یا پردازش ذهنی نویسنده بودن این نمایشنامه توضیح داد: این نمایشنامه، حاصل نگاه من به دنیای تکنولوژی همینطور از مهمترین مباحث دنیای مجازی یعنی متاورس است که کاملا دست اول و تازه است. نوشته‌های دیگرم نیز عمدتا دست‌اول بوده اما در اولین نمایشنامه‌ام سعی کردم از کاراکترهای شاهنامه بهره بگیرم. 

وی افزود: بجز این نمایشنامه، دو نمایشنامه دیگر و یک مجموعه داستان کوتاه را تالیف کرده‌ام که به چاپ رسیده است. نمایشنامه اولم به نام «فصل کشتار اسب سفید» در مجموعه «نمایشنامه‌های نو دفتر سوم» نشر نودا در سال ۱۳۹۸ منتشر شد. همچنین نمایشنامه دوم من به نام«پنجره گاهی می‌تواند شعر باشد، فقط گاهی» در مجموعه درام دفتر سوم در نیمه اول سال ۱۴۰۰ توسط نشر ناظرزاده کرمانی به چاپ رسید.

عباس زاده در ادامه عنوان کرد: همچنین در دفتر سوم دراما، که تجربه مشترک چندین نویسنده در کنار یکدیگر است، سه داستان دارم.

وی در مورد به اجرا درآمدن نمایشنامه اخیرش تصریح کرد: این نمایشنامه تاکنون به روی صحنه نرفته است اما به‌شدت علاقه‌مندم که نمایشنامه توسط فرد دیگری به صحنه برود با اینکه خودم هم در حوزه تئاتر و هم در حوزه فیلم و تبلیغات کارگردانی می کنم اما ترجیح میدم اولین اجراهای نمایشنامه‌ام توسط دیگری به اجرا در بیاید تا دراماتورژی و برداشت هنرمند دیگری را از اثرم تماشا کنم.  

عباس زاده گفت: ما در این مجموعه سعی کردیم تا نمایشنامه هایی اندیشه‌ورز، متناسب با شرایط حاضر جامعه تهیه کنیم تا حداقل کمی از دغدغه‌ها و مسائل امروز ایران را در ادبیات نمایشی ثبت و بارور شود. جا دارد از «خلیل اسماعیلی» به عنوان سرپرست نویسندگان به خاطر تمام زحماتی که کشیده شد؛ تشکر کنم.

نمایشنامه‌نویس «لالای با نت لا» همچنین بیان کرد: فکر می‌کنم که در شهر‌های دیگر بجز تهران، باید برای تئاتر دیدن فرهنگ‌سازی کرد، این مسرت‌بخش خواهد بود که تئاتری‌های شهرهای دیگر آثار نمایشنامه‌نویسان ایرانی را کار کنند. در این راستا از هنرمندان، مخاطبان و اساتید فن می‌خواهم که با کمک به هم به این مهم را به سرمنزل مقصود برسانیم.

وی افزود: در حقیقت همیشه انبوهی از مشکلات برای به تحقق و به مرحله چاپ رسیدن یک کتاب وجود دارد؛ اما گروهی بودن این مجموعه باعث می‌شد کنار هم آرام و پیوسته پیش برویم.

عباس زاده عنوان کرد: متاسفانه عدم تمایل  هنرمندان داخلی به اجرای متون ایرانی و معاصر باعث می‌شود تمرکز و توجه از روی نویسندگان داخلی برداشته شود و ترجمه در اولویت بیشتر ناشران قرار بگیرد.

وی افزود: با این حال نشر دکتر ناظرزاده کرمانی و نشر نودا خلاف جهت حرکت کردند و باعث شدند ما بستری برای ارائه نوشته‌های خود پیدا کنیم. از طرفی در جامعه دانشگاهی و حرفه‌ای ما این باور وجود دارد که اجرای متون خارجی در اولویت اجرا هستند و به نمایشنامه‌نویسان معاصر کمتر توجه می‌شود در صورتی که در سالهای اخیر تعداد قابل توجهی داشجویان ادبیات نمایشی از دانشگاه‌های مختلف سراسر کشور فارغ التحصیل شدند.


چرا نمایشنامه خود را به صورت مرسوم و تک چاپ نکردید؟ فکر نمی‌کنید این باعث خوانش کمتر اثر مذکور شود؟

نمایشنامه‌نویس «لالای با نت لا» در باب تاثیر بیشتر خوانش کمتر اثر در چاپ مجموعه‌ای تصریح کرد: اتفاقا فکر می‌کنم این مجموعه گروهی باعث شد تا نمایشنامه همه‌ی نویسندگان مجموعه بهتر دیده شود. همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردم ابتدا مجموعه «نمایشنامه‌های نو» را در ۵ دفتر کار کردیم و این همکاری دلچسب ما را مصمم کرد که این راه پر فراز و نشیب را دوباره در کنار هم همدلانه ادامه دهیم.



وی ضمن اشاره به علاقه‌اش به نوشتن عنوان کرد: نویسنده شدن برای من شغل یا حرفه محسوب نمی‌شود. نوشتن جزئی از زندگی من است که اگر نباشد معنای زندگی‌ام مخدوش می‌شود. در واقع به نظرم نوشتن مثل بندبازی بین دو صخره مرتفع است که تمام ذهن و تن را همزمان درگیر می‌کند.

عباس‌زاده تصریح کرد: نوشتن نوعی کنش فکری است اما این کنش مستلزم داشتن نیروی مضاعف برای زندگی کردن است، چون قرار است دنیایی با تمام جزئیات خلق شود. دنیای جذاب از کاراکترهای مختلف که هر کدام جهانبینی خاص خود را دارند. پس به عنوان نویسنده وقتی که زندگی می‌کنید یا در خیابان قدم بر می‌دارید درگیر ثبت کردن هستید تا بعدها این تکه‌های از هم گسیخته را به هم بچسبانید و در نهایت با دنیای خیال خود ترکیب کنید.


وی عنوان کرد: نوشتن از سال‌های نوجوانی تاکنون همراه و همدم من بوده است. نمایشنامه‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی به علت پتانسیل‌های درون متنی و صدای پلی‌فونیک که ایجاد می‌کند برای من جزو مهمترین و جذاب ترین سبک نوشتاریست. از آنجایی که تجربه کارگردانی و عکاسی را دارم، دنیایم همواره همراه با تصویر و متن در کنار هم تنیده می‌شود.