سیوپنجمین شماره از مجله «سهنقطه» با موضوعاتی حول «شکاف» و همچنین پرداختن به سیستان و بلوچستان منتشر شد.
این «سهنقطه» با پیش درآمد یاسین کیانی با عنوان «واینک فیل» آغاز میشود که به موضوعاتی درباره سیستان و بلوچستان پرداخته است.
در ادامه، اول دفتر را «با دل خونین، بیلب خندان» از امید مهدینژاد میخوانیم.
فرم نیمخط شماره سیوپنجم، عنوان «شکاف شناخت» را دارد و در آن سه مطلب با این عنوانها از نفیسه رحمانی میخوانیم: «ماجراهای خیابانی»، «ماگسستیم و گذشت آنچه تو با ما کردی» و «از تفنگ آبپاش تا کوکتل مولوتوف راه درازی است». در بخش دیگر این فرم، مهران رجبی خلیلسرایی، «چرخ و فلک در یوتیوب» را نوشته است.
«شکاف چیست و چرا» عنوان بخش دیگری از این شماره مجله «سهنقطه» است و در آن از محمدرضا جوادی یگانه، علی آینهور، مریم حسننژاد و علی داودی، به ترتیب «زمانه بر سر جنگ و ما تنها»، «سوختن سیخ و کباب و کبابی»، «با گرز و سپر در جنگ هیبریدی» و «راه یک طرفه، شکاف ناگزیر» را میخوانیم.
در «این برهه حساس کنونی» نیز «بانگ اذان، با صدای ملکوتی هنگامه» را محسن فراهانی و «شگفتانه فجر چهل و چهار در دوران گذار» را محمد صمدی نوشته است.
«شکافهایی که خوردهایم» هم بخش دیگر این شماره از «سهنقطه» است که فاطمه فهیمی، مریم نظامدوست، فاطمه خسروانی، مریم حسننژاد، سیدمحسن امامیان و محمدرضا درخشان در آن مطالبی را نوشتهاند.
در مقدمه این بخش میخوانیم: «ما با آنچه هستیم و آنچه داریم ناخواسته به عضویت گروهی از افراد مشابه با خودمان درمیآییم. گروههایی که ما را از دیگران زندگیمان دور یا به آنها نزدیک میکنند. سن وسال، چرک کف دست و چهارچوبهای اعتقادی از شناختهشدهترین شکافهای ابناء بشر ند.
تفاوتهایی که از یک طرف میتوانند هویت ما را بسازند و به شناخت بهتر ما از خود کمک کنند و از طرف دیگر میتوانند نقطه افتراق ما و دیگران باشند. این فصل مروریست بر «مهمترین شکافهای تاریخ بشر».»
نظر شما