«راهنماکتاب داستان کوتاه» نوشته مهدی پوررضائیان از سوی انتشارات کتاب نیستان به بازار آمد.
وی در مقدمه خود بر کتاب «راهنماکتاب داستان کوتاه» آورده است: «نویسندگان برخلاف دیگران، دو نوع خواب مـیبیننـد، خـوابهـایی در اتاق خواب؛ و خوابهایی در اتاق کار. خوابهـای نـوع اول، عـام و رویا نهـاد اسـت و خوابهای نوع دوم، خاص و هنر نهاد. خوابهای نوع اول، دیدنیاند و خوابهای نوع دوم، هنری. این هر دو نوع خواب، ساختار داستانی دارند با ایـن تفـاوت کـه خوابهای رؤیانهاد را با چشمان بسته میبینیم ولـی خـوابهـای هنرنهـاد را بـا چشمان باز. خوابهای رؤیانهاد، ما را مینویسند ولی خوابهـای هنر نهـاد را مـا مینویسیم.»
وی همچنین با اشاره به اینکه داستانپردازی مانند همه هنرها از تـوانشِ سـاختن، ریشه مـیگیـرد، تصریح کرده است: « وقتی که هنر نقاشی از خطخطبازیهای بیجهت، آغاز مـیشـود و بـه هنرهای تجسمی ناب میرسد؛ بعید نیست اگر تصور کنیم که هنر داستانپـردازی نیـز بـا واژهبازیهای بیخیال، شروع میشود و به هنرهای نگارشی والا میرسد. امروز که آدمی ساکن قدرتمند این جهان است باز هرگاه نیـازش بـه شیئی مادی میافتد با تکیه بر تـوانشِ سـاختن، صـنعتگرانـه، پیچیـدهتـرین ابـزار را میسازد؛ و هرگاه میلش به شیئی معنوی میکـشد بـا تکیـه بر همـان تـوانش، هنرمندانه زیباترین داستانها را میآفریند.»
«راهنماکتاب داستان کوتاه» در چهار فصل تدوین شده است. فصل نخست به نوعی آشنایی با تاریخچه نگارش داستان کوتاه در جهان و ردیابی نمونههایی از آن در داستان های کهن ایرانی است. فصل دوم کتاب درباره آرایههای پرکاربرد در داستان کوتاهنویسی صحبت کرده و پس از بیان برخی نکات ویرایشی برای نوشتن داستان کوتاه، به معرفی شیوههای هشتگانه شروع نگارش داستان کوتاه اشاره کرده است.
در فصل سوم کتاب، نویسنده به برخی از نظریههای شاخص در نگارش داستان کوتاه از جمله نظریه مرگ مولف و نگاه رولان بارت، دیدگاه های آلبرتو موراویا و گوستاو فریتاگ اشاره کرده است. این فصل در ادامه با مطالبی درباره گفتوگو و شخصیتپردازی و نیز روش روایت در داستان کوتاه همراه شده است. همچنین در فصل چهارم خود در قالب یک طرحنامه درباره شیوه نگارش یک داستان کوتاه از ابتدا تا انتها با مخاطب خود روبهرو شده است.
نظر شما