کافی است شما به یک محفل ادبی افغانستانی بروید شعر این شاعر در آنجا شنیده میشود. آقای نظری درباره سفری که به افغانستان داشت خوب تعریف میکند و از استقبال افغانستانیها میگوید: آنقدر که در این کشور شعر من را میشناسند هموطنان من در ایران نمیشناسند. ما به نسبت شرایطی که اکنون در افغانستان است انتظار داریم که سطح شناخت نویسندگان و شاعران کمتر باشد ولی از قشر جوان تا اهالی فرهنگ همه شناخت خوبی دارند.
او در اینباره افزود: حامد عسکری که کتاب «پریدخت» را نوشته است تعریف میکند وقتی در افغانستان پا میگذاری عشق میکنی زیرا پشت کامیونها شعر از حافظ، بیدل و سنایی و ... نوشته شده است.
حسینی به حضور شاعران و نویسندگان افغانستانی در ایران نیز پرداخت و گفت: از آن طرف نیز شاعرانی داریم مثل محمدکاظم کاظمی و سیدرضا محمدی؛ همه اینها کسانی هستند که در جشنوارههای شعر فجر برگزیده شدهاند یا دبیر بودهاند. به خاطر همین از لحاظ محتوایی و استانداردها به هم نزدیکیم و هر دو کشور دارند از نیروهای هم استفاده میکنند.
مدیر بنیاد جاوید توضیحی درباره نشرهای تخصصی ادبیات در افغانستان ارائه داد: نشر آمو و تاک بهصورت تخصصی در حوزه داستان و رمان کار میکنند. ما نویسندهای در افغانستان داریم به نام رهنورد زریاب. این شخصیت چنان وزنه سنگینی در ادبیات افغانستان است که میتوان به جرات گفت که تاریخ ادبیات افغانستان به قبل و بعد از رهنورد زریاب تقسیم میشود. یکی از کتابهایش «چار گرد قلا گشتم» است که در این غرفه هم داریم. چنان قلمی دارد که جذبش میشوید. شخص دیگری به نام محمدحسین محمدی کتابی دارد به نام «انجیرهای سرخ مزار» که در ایران هم برگزیده شده است. تینا محمدحسینی هم نویسنده افغانستانی است که کتابی دارد با عنوان «برادرم رمضان» که در سال 90 چاپ شده و کتاب خوبی است، هرچند که در باره آن تبلیغاتی نشده به آن کملطفی شده است.
نظر شما