به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) احمد هاشمی در سومین رمانش با نگاهی طنازانه به تماشای چهل‌سالگی کودکان دهه شصت نشسته است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «پیرمرد توی صورت مازیار عطسه می‌کند. بعضی از آدم‌ها ابراز علاقه‌شان این‌طور است. همین ذرات پراکنده در هوا دریچه‌ای می‌شود برای آشنایی. از همان لحظه است که مأموریت این فرشته ریش‌دار آغاز می‌شود. مازیار و رفقا مشغول کاویدن علل ناکامی‌شان هستند. پیرمرد آن‌ها را به دل تاریخ هفتادسالۀ این سرزمین می‌برد و معنای واقعی شکست را با رسم شکل نشانشان می‌دهد. لولیا روایتی است از دلهره میان خنده».
در بخش دیگری از این کتاب آمده است: «آدم در نوزده‌سالگی تنهایی غریبی دارد، تنهایی خودخواسته، بلوغ کشف کردن و رد شدن. بااین‌همه دلش می‌لرزد از دیدن آدمی که بویش با بوی گل‌ها مخلوط شده و چتری درست کرده به ارتفاع قدش. سمیرا بدون اینکه حرفی بزند نگاهم می‌کرد. من خیال نکردم که او فرشته است، حتی زن اثیری هم نه. او دقیقاً یک انسان بود، شبیه کسی که راهش را گم کرده و می‌خواهد نشانی خانه‌اش را بپرسد. باید از او می‌خواستم بنشیند روبه‌رویم. نخواستم، نه اینکه بلد نباشم، تاب دیدن چشم‌هایش را نداشتم. غرق می‌شدم آن تو. می‌دانستم اسیرم می‌کند. البته من هم کار خاصی در زندگی نداشتم و اگر به اسارت او درمی‌آمدم، چیز زیادی را از دست نمی‌دادم!»
همچنین در بخش دیگری می‌خوانیم: «آواره، صفت آدم‌های مغرور است. خیلی‌ها هم بودند که رنگ و لباس عوض کردند. مردها صورتشان مو درآورد و زن‌ها تن‌پوششان گشاد و بی‌ریخت شد. سیمشان وصل شده بود. وکیل مجلس و مدیرکل هم داریم. استاد دانشگاه هم، ولی همه آدم‌های کم‌حرفی شده‌اند و آداب سلام و علیک کردنشان مانند قدیم‌ها نیست...»
کتاب «لولیا» نوشته احمد هاشمی در 166 صفحه به بهای 76500 تومان از سوی نشر روزنه منتشر شده است.
چهارشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۳:۵۶
نظر شما