به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مجید اسطیری، نویسنده رمان «رمق»، اثر تقدیرشده در جشنواره داستان انقلاب به مناسبت برگزاری سی‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران درباره اثر جدید خود و پیشنهاد خرید کتاب در نمایشگاه توضیحاتی ارائه داد که در ادامه می‌خوانید:
کتاب جدیدی از شما در نمایشگاه کتاب امسال حضور دارد؟ درباره موضوع آن برایمان بگویید.
تازه‌ترین کتابم رمان «آقای سالاری و دخترانش» است که به همت نشر صاد منتشر شده است. رمانی درباره این که «پول» چطور به همه جای زندگی ما سرک می‌کشد. فکر میکنم سلامت فرد و جامعه در گرو داشتن پناهگاهی است که از دسترس «پول» به دور باشد. چندی پیش ویدئوی بسیار جالبی می‌دیدم درباره آدم‌هایی که یک «مکان خصوصی» برای خودشان دارند. یک اتاق کار دوست‌داشتنی، یک پارکینگ تر و تمیز، یک کارگاه مرتب و منظم و ... . خلاصه جایی که به قول هایدگر آدم احساس «سکنی‌گزیدن» کند و از تلاطم زندگی در امان باشد. جایی برای متوقف‌کردن زمان. ما هم اگر به زندگی اطرافیان‌مان نگاه کنیم حتما کسانی را می‌بینیم که یک «مکان خصوصی» برای خودشان دارند. وفور این همه کافه در شهرهای بزرگ به نظرم به خاطر نیاز به همین خلوت‌کردن با خود و سکنی‌گزیدن در گوشه‌ای از زندگی است.
اما اگر جامعه به وضعی دچار شود که هیچ‌جایی، به معنای واقعی کلمه هیچ‌جایی برای آرامش‌داشتن پیدا نکنیم چه خواهد شد؟ اگر مکان‌های آرامش‌بخش ما همگی در تصرف بازار و اقتصاد و خلاصه پول دربیایند چه خواهد شد؟
این است موضوع رمان «آقای سالاری و دخترانش» که امیدوارم نظر مخاطبان را جلب کند.
چه شد که چنین ایده و موضوعی را انتخاب کردید؟
من در شهر غول‌پیکری مثل تهران خودم را غریبه‌ای گمشده احساس میکنم. به دنبال گوشه‌ای برای مخفی‌شدن و دوربودن از هیاهو هستم. یک روز که در یکی از همین گوشه‌های خودم نشسته بودم یکهو فکری به ذهنم خطور کرد که واقعا برایم ترسناک بود. فکر کردم اگر کسی از راه برسد و برای نشستن و تامل‌کردن من در همین کنج دنج از من پول بخواهد، یا من را «مشتری» یا «کاربر» خودش حساب کند چه خواهد شد؟ از همان‌جا جرقه رمان «آقای سالاری و دخترانش» در ذهنم زده شد.
نظر شما درباره شروع دوباره نمایشگاه حضوری کتاب چیست؟
من از این اتفاق خرسندم، چون انشاالله مثل سال‌های قبل دوستان زیادی را در نمایشگاه کتاب خواهم دید. یک پیشنهاد اساسی در مورد نمایشگاه کتاب دارم و آن افزایش زمان برگزاری نمایشگاه است. بی‌تردید همه ناشران از حضور در غرفه‌های نمایشگاه خوش‌حال‌اند. خب چرا این خوشحالی را دوبرابر یا حتی سه‌برابر نکنیم؟ آیا این به معنای چندبرابر کردن فرصت خرسندی افراد کتاب‌خوان نیست؟ البته که هست! اگر زمان نمایشگاه مثلا به یک ماه افزایش پیدا کند مشکلاتی مثل ترافیک تهران هم برطرف خواهد شد، چون مخاطبان فرصت بیشتری برای خرید دارند، فروش ناشران قطعا افزایش خواهد یافت و فرصت برگزار کردن محافل و گعده‌های فرهنگی نیز بیشتر خواهد شد.
در یک‌سال گذشته چه کتاب‌هایی مطالعه کرده‌اید که دوست دارید برای خرید در نمایشگاه کتاب به کتاب‌خوانان پیشنهاد دهید؟
رمان نوجوان «طبقه هفتم غربی» از جمشید خانیان، مجموعه داستان فوق‌العاده خواندنی «مورچه آرژانتینی» از داستان‌نویس ایتالیایی پست مدرن ایتالو کالوینو و کتاب بسیار ارزشمند «انسان تک‌ساختی» از متفکر مکتب فرانکفورت هربرت مارکوزه از بهترین کتاب‌هایی بود که در سال گذشته مطالعه کردم و به مخاطبان پیشنهاد می‌دهم. برای این که یادی از درگذشتگان ادبیات سرزمین‌مان کرده باشم نمایشنامه «دست هزار غریب» از مرحوم سعید تشکری و گزیده شعر «مثل خواب دم صبح» از مرحوم عباس صفاری را هم به اهالی ادبیات توصیه میکنم.
و همچنین برای علاقه‌مندان به داستان‌های ایرانی دو رمان «مکاشفه بهاری یک همسایه واله» از محمد عربی و رمان طنز «یونی قرسیتی» از سیدموسی موسوی کوهی را که هردو از داستان‌نویسان جوان‌اند پیشنهاد میکنم.
به عنوان تجربه شخصی چه نکاتی را برای انتخاب یک کتاب مناسب در نمایشگاه کتاب مدنظر دارید؟
گفته‌اند بهترین شکل کتاب‌خواندن، انتخاب کتاب بر اساس «هوس» است. بنابراین هیچ پیشنهادی برای انتخاب کتاب مناسب ندارم. هر کس هرچه هوس کرد بخواند! هر کس زیاد کتاب بخواند کم‌کم بهترین مسیر را برای خودش خواهد یافت، یا حتی به شکلی شگفت مسیری را خواهد یافت که تا به حال هیچ‌کس نیافته است.
کتاب جدیدی از شما در نمایشگاه کتاب امسال حضور دارد؟ درباره موضوع آن برایمان بگویید.
تازه‌ترین کتابم رمان «آقای سالاری و دخترانش» است که به همت نشر صاد منتشر شده است. رمانی درباره این که «پول» چطور به همه جای زندگی ما سرک می‌کشد. فکر میکنم سلامت فرد و جامعه در گرو داشتن پناهگاهی است که از دسترس «پول» به دور باشد. چندی پیش ویدئوی بسیار جالبی می‌دیدم درباره آدم‌هایی که یک «مکان خصوصی» برای خودشان دارند. یک اتاق کار دوست‌داشتنی، یک پارکینگ تر و تمیز، یک کارگاه مرتب و منظم و ... . خلاصه جایی که به قول هایدگر آدم احساس «سکنی‌گزیدن» کند و از تلاطم زندگی در امان باشد. جایی برای متوقف‌کردن زمان. ما هم اگر به زندگی اطرافیان‌مان نگاه کنیم حتما کسانی را می‌بینیم که یک «مکان خصوصی» برای خودشان دارند. وفور این همه کافه در شهرهای بزرگ به نظرم به خاطر نیاز به همین خلوت‌کردن با خود و سکنی‌گزیدن در گوشه‌ای از زندگی است.
اما اگر جامعه به وضعی دچار شود که هیچ‌جایی، به معنای واقعی کلمه هیچ‌جایی برای آرامش‌داشتن پیدا نکنیم چه خواهد شد؟ اگر مکان‌های آرامش‌بخش ما همگی در تصرف بازار و اقتصاد و خلاصه پول دربیایند چه خواهد شد؟
این است موضوع رمان «آقای سالاری و دخترانش» که امیدوارم نظر مخاطبان را جلب کند.
چه شد که چنین ایده و موضوعی را انتخاب کردید؟
من در شهر غول‌پیکری مثل تهران خودم را غریبه‌ای گمشده احساس میکنم. به دنبال گوشه‌ای برای مخفی‌شدن و دوربودن از هیاهو هستم. یک روز که در یکی از همین گوشه‌های خودم نشسته بودم یکهو فکری به ذهنم خطور کرد که واقعا برایم ترسناک بود. فکر کردم اگر کسی از راه برسد و برای نشستن و تامل‌کردن من در همین کنج دنج از من پول بخواهد، یا من را «مشتری» یا «کاربر» خودش حساب کند چه خواهد شد؟ از همان‌جا جرقه رمان «آقای سالاری و دخترانش» در ذهنم زده شد.
نظر شما درباره شروع دوباره نمایشگاه حضوری کتاب چیست؟
من از این اتفاق خرسندم، چون انشاالله مثل سال‌های قبل دوستان زیادی را در نمایشگاه کتاب خواهم دید. یک پیشنهاد اساسی در مورد نمایشگاه کتاب دارم و آن افزایش زمان برگزاری نمایشگاه است. بی‌تردید همه ناشران از حضور در غرفه‌های نمایشگاه خوش‌حال‌اند. خب چرا این خوشحالی را دوبرابر یا حتی سه‌برابر نکنیم؟ آیا این به معنای چندبرابر کردن فرصت خرسندی افراد کتاب‌خوان نیست؟ البته که هست! اگر زمان نمایشگاه مثلا به یک ماه افزایش پیدا کند مشکلاتی مثل ترافیک تهران هم برطرف خواهد شد، چون مخاطبان فرصت بیشتری برای خرید دارند، فروش ناشران قطعا افزایش خواهد یافت و فرصت برگزار کردن محافل و گعده‌های فرهنگی نیز بیشتر خواهد شد.
در یک‌سال گذشته چه کتاب‌هایی مطالعه کرده‌اید که دوست دارید برای خرید در نمایشگاه کتاب به کتاب‌خوانان پیشنهاد دهید؟
رمان نوجوان «طبقه هفتم غربی» از جمشید خانیان، مجموعه داستان فوق‌العاده خواندنی «مورچه آرژانتینی» از داستان‌نویس ایتالیایی پست مدرن ایتالو کالوینو و کتاب بسیار ارزشمند «انسان تک‌ساختی» از متفکر مکتب فرانکفورت هربرت مارکوزه از بهترین کتاب‌هایی بود که در سال گذشته مطالعه کردم و به مخاطبان پیشنهاد می‌دهم. برای این که یادی از درگذشتگان ادبیات سرزمین‌مان کرده باشم نمایشنامه «دست هزار غریب» از مرحوم سعید تشکری و گزیده شعر «مثل خواب دم صبح» از مرحوم عباس صفاری را هم به اهالی ادبیات توصیه میکنم.
و همچنین برای علاقه‌مندان به داستان‌های ایرانی دو رمان «مکاشفه بهاری یک همسایه واله» از محمد عربی و رمان طنز «یونی قرسیتی» از سیدموسی موسوی کوهی را که هردو از داستان‌نویسان جوان‌اند پیشنهاد میکنم.
به عنوان تجربه شخصی چه نکاتی را برای انتخاب یک کتاب مناسب در نمایشگاه کتاب مدنظر دارید؟
گفته‌اند بهترین شکل کتاب‌خواندن، انتخاب کتاب بر اساس «هوس» است. بنابراین هیچ پیشنهادی برای انتخاب کتاب مناسب ندارم. هر کس هرچه هوس کرد بخواند! هر کس زیاد کتاب بخواند کم‌کم بهترین مسیر را برای خودش خواهد یافت، یا حتی به شکلی شگفت مسیری را خواهد یافت که تا به حال هیچ‌کس نیافته است.
سی‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از 21 تا 31 اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ با شعار «با کتاب سلامتیم» در دو بخش حضوری در مصلای امام خمینی (ره) و مجازی در سامانه ketab.ir برگزار می‌شود.
نظر شما