به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مدت زمان کوتاهی بود که مرگ دستش را از سر اهالی فرهنگ و ادب و هنر برداشته بود و کاری به کارشان نداشت؛ همین که آمدیم نفسی تازه کنیم و روح داغ‌دیده‌مان را التیام بخشیم باز هم سایه سنگین‌اش را روی آن‌هایی افکند که خاطره ادوار مختلف زندگی ما را می‌ساختند. همین چند روز پیش بود که خبر فوت یکی از قطعات پازل ادبیات فارسی معاصر محمدعلی اسلامی ندوشن، اهالی فرهنگ و هنر و ادبیات را در بهت و اندوه برد. هنوز خاک آن مرحوم سرد نشده است که باید خبر فوت دیگری را بشنویم و در بهتی دیگر فرو رویم؛ اینبار باید عروج قدسی و شهادت‌گونه نادر طالب‌زاده را به تماشا بنشینیم.
طالب‌زاده از مهم‌ترین هنرمندان جبهه انقلاب بود که سال ۱۳۳۲ در تهران متولد شد و پس از ۶۹ سال زندگی، فرشته مرگ سراغ او هم رفت و عصر روز جمعه (نهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۹۱) پس از تحمل یک دوره بیماری، دار فانی را وداع گفت و به دیار حق شتافت.
این هنرمند کشورمان که بیشتر با تصویرش در تلویزیون به عنوان کارشناس_مجری برنامه‌های مختلف آشنایی داریم دارای تحصیلات کارشناسی ادبیات انگلیسی از دانشگاه راندولف میکن و کارشناسی ارشد کارگردانی سینما از دانشگاه کلمبیا است. فعالیت‌های او محدود به اجرا در سیمای جمهوری اسلامی ایران نمی‌شود؛ بیشترین علاقه‌اش در حوزه مستندسازی بود و تنها یک سریال به نام «بشارت فجر» ساخت و زان پس به تدریس این رشته مشغول شد؛ وی در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی و مدیریت مرکز تحقیقات و مطالعات سینمایی در معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تدریس می‌کرد.
طالب‌زاده در مستندسازی سراغ سوژه‌هایی می‌رفت که عموما کسی کاری به کارشان نداشت و ساخت مستندهایی چون «رنسانس در رنسانس» که درباره چگونگی انتقال علم در قرون وسطی از مسلمانان به غربی‌هاست و «بیداد خاموش» که در رابطه با جانبازان شیمیایی است و نقش اروپا در مصلح کردن صدام برای بمباران شیمیای در ایران را بررسی می‌کند را در کارنامه خود دارد.
او با شروع جنگ تحمیلی به پشتیبانی جنگ رفت و راننده بولدوزر شد. در والفجر چهار بود که مجروح شد؛ سپس در خصوص راننده‌ها مستندی به اسم «والعصر» ساخت. طالب‌زاده از طریق تلویزیون نیز به جبهه رفت و مستند «شوش شهر شهیدان گمنام» در مورد لشکر ۲۱ حمزه قبل از فتح المبین را ساخت.
به گفته خودش توفیق همکاری مستقیم با شهید مرتضی آوینی را بعد از جنگ پیدا کرد و مستند‌های «فجر و شقایق» و «ساعت 25» را زیر نظر ایشان ساخت. او خود را به هیچ جبهه‌ای جز انقلاب متعلق نمی‌دانست و خط‌‌اش، خط انقلاب بود. سلسله کنفرانس‌های بین‌المللی «افق نو» نیز از دیگر فعالیت‌های این هنرمند انقلاب بود که در آن در پی شناسایی و تجمیع اندیشمندان غیر ایرانی و غیر مسلمان ضد آمریکایی و ضد صهیونیستی بود؛ فعالیتی که پس از چند دوره برگزاری صدای آمریکایی‌ها را درآورد و در لیست شخصیت‌های تحریم شده از سوی آمریکا قرار دارد.
از دوره دوم جشنواره مردمی عمار بود که نادر طالب‌زاده دبیری آن را برعهده گرفت؛ جشنواره‌ای که در اولین سالگرد حماسه نهم دی شکل گرفت و ریشه دواند و دگرگون شد و رشد کرد؛ جشنواره‌ای که ادای تکلیفی به ندای «أین عمار» رهبری بود و نام مبارک حضرت عمار به آن اطلاق شد.
این هنرمند انقلابی از افراد موثر در تاسیس شبکه افق و عضو هیئت اندیشه‌ورز این شبکه بود؛ اما خود او افق را به نوعی فکر شهید آوینی معرفی می‌کند و آن را شبکه پیشتاز و موفقی می‌داند که می‌تواند تأثیرات فراوانی روی شبکه‌های دیگر بگذارد.
نادر طالب‌زاده در حیات هنری خود دستی هم بر قلم داشت و آثاری چون کتاب «تاریک، روشن: تصویر خانواده در سینمای ایران» و «قدرت لابی اسرائیل در کانادا: سرنوشت مشترک فلسطینیان و بومیان کانادا» را نوشت و به یادگار گذاشت.
تشییع پیکر سردار جبهه فرهنگی انقلاب حاج نادر طالب زاده صبح روز یکشنبه (یازدهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱) ساعت ۹ صبح از مقابل مسجد بلال صداوسیما در خیابان ولیعصر(عج) انجام می‌شود.
نظر شما