شنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۱ - ۱۳:۵۷
چرا برای شیطان الگوسازی می‌کنیم برای معصومین نه؟

 یک تصویرگر کودک و نوجوان، با اشاره به این‌که بدی، نقطه مقابل خوبی است گفت: وقتی معصومیت را حذف می‌کنیم، شرارت و بدخویی را پر رنگ کرده‌ایم. چرا ما برای شیطان الگوسازی می‌کنیم اما برای پیامبر و معصومین نه؟ مگر بچه‌ها می‌توانند با کسی ارتباط برقرار کنند که چهره‌اش را نمی‌بینند؟

رویا بیژنی، تصویرگر در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) و با اشاره به محدودیت‌هایی که در زمینه تصویرگری مذهبی وجود دارد گفت: هنر، نیازمند حمایت است در حالی‌که هیچ کار بنیادینی در زمینه تصویرگری مذهبی انجام نشده است؛ خود من به تصویرگری مذهبی علاقه‌مندم و دلم می‌خواهد در این زمینه کار کنم؛ اما محدودیت‌هایی که در ارتباط با این نوع تصویرسازی وجود دارد، مانع کار من می‌شود.
 
تصویرگر کتاب «در شهر چه خبر بود؟» به نبود سیاستی واحد در ارتباط با تصویرگری مذهبی اشاره و بیان کرد: تاکنون به خود من، دوبار به‌خاطر تصویرگری‌های مذهبی جایزه داده‌اند؛ اما مساله اینجاست که یک‌جا به منِ رویا بیژنی به‌خاطر تصویرکردن چهره حضرت فاطمه(س) جایزه می‌دهند و بار دیگر، مانع از انتشار 14 جلد کتاب من از چهارده معصوم می‌شوند. به همین‌خاطر لازم است همه چیز وابسته به شخص نباشد و سیستم واحدی در وزارت ارشاد وجود داشته باشد تا تکلیف مشخص شود.
 
بیژنی با اشاره به این‌که مشخص شدن قواعد و ضوابط تصویرگری مذهبی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد ضروری است گفت: نقاشان قهوه‌خانه‌ای می‌توانند چهره پیامبر و امامان را تصویر کنند به همین‌خاطر، من در یکی از تصویرگری‌هایم از روش قهوه‌خانه بهره بردم و به شیوه حسین قوللر آقاسی، روی صورت امام، پرده گذاشتم، اما تصویر مرا حذف کردند پس وزارت ارشاد، باید ضوابط این نوع تصویرسازی را وضع و به روشنی اعلام کند تا منِ تصویرگر بدانم دایره اختیاراتم تا کجاست و محدودیت‌ها کدام است؟
 
از نگاه این تصویرگر کودک و نوجوان، لازم است بچه‌ها چهره پیامبر و امامان را ببینند؛ چراکه بدی نقطه مقابل خوبی است و وقتی معصومیت را حذف می‌کنیم و نمی‌توانیم چهره معصومان را نشان دهیم، چه بخواهیم چه نخواهیم نقطه مقابل آن یعنی شرارت و بدخویی را پر رنگ کرده‌ایم. او می‌گوید: اصلا این همه تصویر شیطان و لولو و جن و غول در کتاب کودکان چه می‌کند؟ این همه ترویج خشونت برای چیست؟ چرا ما برای شیطان الگوسازی می‌کنیم اما برای پیامبر و معصومین نه؟ مگر بچه‌ها می‌توانند با کسی ارتباط برقرار کنند که چهره‌اش را نمی‌بینند؟!
 
بیژنی همچنین تصویرگری و متن را وابسته به هم دانست و افزود: این دو به یکدیگر وابسته و کامل‌کننده هم هستند. به این معنی که تصویر، ناگفته‌های متن را تصویر می‌کند و طبیعی است هرچه متن، خواندنی‌تر باشد، تصویر هم، بهتر و کامل‌تر است. پس علاوه بر وضع قوانین مشخص در زمینه تصویرسازی مذهبی از سوی نهادهای ذی‌ربط، لازم است داستان‌های جذابی هم در این زمینه نوشته شود که بچه‌‌ها را به خواندن و دانستن درباره شخصیت‌های مذهبی  علاقه‌مند کند. 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها