همتی در این زمینه عنوان کرده است که نمایشنامه‌های کوتاه، که این کتاب سعی در بازگویی آن داشته، متن‌هایی است با تعداد کاراکتر کم و زمان اجرای کوتاه. این متن‌ها به شکلی نوشته می‌شود که مخاطب آن بتواند در کمترین زمان ممکن نگاهی گذرا به یک موضوع یا قصه یا مفهوم داشته باشد و مخاطب نمایش یا نمایشنامه را به سرعت و در عین حال دقت توامان با زیبایی به درکی از مفهوم مورد نظر نویسنده برساند.
همتی در مقدمه خود بر این کتاب عنوان داشته است که ایجاز این دست متون ابزاری است برای ایجاد لذت حداکثری در مخاطبان. وی در عین حال این موضوع را نیز مورد توجه قرار داده که در نگارش این متون تمامی قواعد و اصول حرفه‌ای نگارش آثار داستانی نمایشی مورد توجه قرار گرفته است و حتی شاید نگارش این متون به سختی و دقت نظر نگارش داستان‌کوتاه نیز باشد هرچند که بسیاری از متون نمایشی کوتاه هستند که از ساختار فعلی ایجاز‌گونه این متون پیروی نمی‌کند و در عین حال متن نمایشی کوتاه به شمار می‌رود.
همتی در نمایشنامه‌های خود در این کتاب به طور عمده سعی در واکاوی معضلات اجتماعی پیرامون خود دارد. زمانی که در این واکاوی در بستر داستانی در جغرافیای ایران انجام می‌شود معضلات اجتماعی و آسیب‌های موجود در روابط اجتماعی و زیست ایرانی مورد توجه وی قرار می‌گیرد و وقتی داستان در جغرافیایی خارج از ایران صورت می‌پذیرد او بیشتر به روابط انسان‌ها و نحوه شکل‌گیری آن و نوع اندیشه در میان آن‌ها توجه نشان می‌دهد و سعی دارد از این منظر به نوعی نقد و جریان‌سازی انتقادی دست پیدا کند.
نمایشنامه‌های کوتاه همتی در این اثر به هیچ روی آثاری تفننی به حساب نمی‌آیند. تمامی این داستان‌ها ایستگاهی است برای آنی ایستادن و تفکر کردن بر وضعیت جاری، بر ساختار زندگی و زیست انسان در جهان پیرامونش، در لحظه‌های جاری و ساری بر زندگی او.
سیروس همتی در مقام نویسنده تاکنون آثاری با عنوان «پناه بر رویا»، «ننه کاراته»، «ایست تردست»، «گل سر»، «مُزا مُزا»، «ریحانه و الهه» را در انتشارات کتاب نیستان منتشر کرده است.
نظر شما