این نویسنده در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره چهارمین کتابش به نام «کسوف» که آخرین جلد یک چهارگانه تاریخی است، گفت: این کتاب پس‌زمینه‌ای تاریخی دارد و مربوط می‌شود به حوادث تاریخی بین 1320 تا 1332 که با کودتای 28 مرداد به پایان می‌رسد. داستان کتاب به صورت پازل‌وار و دارای قسمت‌های مختلفی است که خواننده باید این‌ها را درکنار هم قرار دهد. در واقع داستان مقداری از حالت خطی خارج شده است و بیشتر به نقشی که هنرمندان و روشنفکران در مسائل اجتماعی چه ظاهری و چه به صورت زیر‌پوستی دارند، می‌پردازد.

آرمین در بیان تفاوت این اثر با اثر‌های قبلی‌اش گفت: شاید تفاوت این کتاب با سایر آثارم در قالب آن باشد و از این رو فکر می‌کنم که مخاطب با فضای تازه‌ای ‌روبه‌رو می‌شود؛ چرا‌که شخصیت‌های مستند و واقعی با شخصیت‌های داستانی کتاب تلفیقی دارند که می‌تواند داستان بکر و جالب کتاب را به مخاطب نشان دهد و بسیاری از مسائل اجتماعی را به خوبی گوشزد کند.

دبیر علمی اسبق جایزه جلال آل‌احمد درباره علاقه جوانان به این نوع ژانر گفت: من فکر می‌کنم که قشر کتابخوان جامعه این کتاب را می‌خوانند و به این کتاب علاقه نشان می‌دهند؛ چرا‌که جوانان در جامعه امروزی به تاریخ علاقه‌مند شدند و تاریخ بخشی از هویت ماست. درواقع برای‌ اینکه بتوانیم هویت‌مان را بشناسیم باید تاریخ بخوانیم و برای اینکه افراد نگاه عمیق‌تری به تاریخ داشته باشند؛ من سعی کردم داستان را شفاف بیان کنم.

این نویسنده درباره دغدغه خود گفت: من به دنبال کشف هویت هستم و با نوشتن این کتاب به دنبال شناساندن هویت به همه مردم بودم؛ البته امیدوارم در مسیر موفق عمل کنم و مخاطبان نیز بتوانند با این اثر ارتباط برقرار کنند.

آرمین در پایان درباره توجه رسانه‌ها به مسائل تاریخی گفت: رسانه‌ها خیلی سطحی به این موضوعات نگاه می‌کنند و فقط می‌توانم بگویم که حالت خبری دارند و حتی حالت خبری‌شان نیز آنچنان که باید نیست. در‌ کل کتاب خواندن و نقد و تحلیل کتاب حالا در هر زمینه‌ای ایراد دارد چه در نگاه کلان و چه در نگاه خرد.