به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گلستان، آیین اختتامیه سی و دومین جشنواره تئاتر استان گلستان با حضور غلامرضا منتظری نایب رییس کمیسیون فرهنگی و نماینده مردم گرگان و آق قلا در مجلس شورای اسلامی، عادله کشمیری مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گلستان، محمدرضا سبطی شهردار گرگان و جمعی از اعضای شورای اسلامی شهر گرگان و نیز داوران جشنواره «هدیه تهرانی»، «محمودرضا رحیمی»، «پانته آ پناهی‌ها»، «مجیدمیرمنتظمی» و پیشکسوتان و جوانان عرصه هنرهای نمایشی استان گلستان در شب گذشته، یکشنبه 30 آبان‌ماه در تالار فخرالدین اسعد گرگانی برگزار شد.

در این آیین از دوفصلنامه «تئاتر معلولین» به عنوان نخستین نشریه نمایشی ویژه معلولان به صاحب امتیازی، مدیرمسئولی و سردبیری «سعید کاظمیان» از دانش آموختگاه هنرهای نمایشی و مدیرآموزشگاه آزاد هنرهای نمایشی «نهان» در شهرستان گنبدکاووس رونمایی شد.

«سعید کاظمیان» صاحب امتیاز، مدیرمسئول و سردبیر دوفصلنامه «تئاتر معلولین» در این آیین، گفت: این دوفصلنامه در دورانی متولد شد که مرگ در پی کرونا همچنان پرسه می‌زند؛ روزهای شکل‌گیری اش را به خاطر دارم که آمار 600 مرگ روزانه را می‌شنیدیم. صبح با وحشت آغاز می‌شود و شب‌ها گویی تاریک‌تر از همیشه بود.

وی افزود: گویی به خصوص در آن برهه زمانی برای دنیا اهمیت نداشت که ما که هستیم، چه می‌خواهیم و قرار است چه شود. انگار برایش مهم نبود و نیست که زندگی را بدون کسانی که دوستشان داریم، نمی‌توانیم ادامه دهیم. خودمان ظاهرا خودمان را جدی گرفتیم! نمی‌دانم با این وضع هنوز چشیدن طعم یک گیلاس و دیدن دوباره خورشید لطفی دارد؟

سعید کاظمیان ادامه داد: این دوفصلنامه در زمانی آغاز می‌شود که هنوز هزاران هزار ساعت است که تئاتر در پی پاندمی کرونا در برخی از نقاط کشور به روی صحنه نرفته و تماشاگر خیال خود را به بازیگر نسپرده است. طاعون نمایشنامه‌ها این بار با اسمی دیگر برایمان پرده را عوض می‌کند، اما این بار اودیپ پیدا نیست که گناه طاعون را به گردن گیرد و همه را نجات دهد.



وی افزود: این دوفصلنامه در دورانی سپیده می‌زند که تعداد مجلات نمایش به اندازه انگشتان دو دست نمی‌شود و از بد روزگار این نشریه تنها فصلی است که به هنرمندان تئاتر معلولین می‌پردازد که در تمام سال‌ها در نشریات نمایشی صد برگ هم به آن‌ها اختصاص داده نشده است.

مدیرمسئول و سردبیر دوفصلنامه ادامه داد: جدا از نشریات، حتی سالن‌های تئاتر که میعادگاه دموکراسی هستند، آن‌ها را نادیده گرفته‌اند، خیابان‌ها و کوچه‌ها که بماند. بازی آن‌ها آماتور و سطحی ارزیابی می‌شود، هنرشان برچسب درمانی و کاربردی و آموزشی می‌گیرد. انگار به باورمان همه چیز به آن‌ها می‌چسبد بجز هنرمندی!

کاظمیان افزود: به راستی کیست که تعریف می‌کند هنر چیست و هنرمند کیست؟ آیا بازی‌های باورپذیر یک سندروم ذهنی را نمی‌توان بازیگری دانست؟ یا اجرای یک گروه ناشنوا یا بازی تاثیرگذار یک نابینای مطلق را که چنان در صحنه به درستی حرکت می‌کند و روی می‌چرخاند که جز احترام به بازی هنرمندانه اش چیزی در ذهن باقی نمی‌گذارد.

مدیر آموزشگاه هنرهای نمایشی نهان ادامه داد: مگر می‌توان گفت آن کس که با پاهایش نقش بر بوم نقاشی می‌زند، یا با چشمانی بسته بر جهان، چنگ بر تار می‌زند، هنرمند نیست و در حال درمان است؟! یا آن بازیگر ناشنوا خود را چنان در ریتم و موسیقی غرق می‌کند که بیاموزیم شنیدن چیست و چگونه است؟، همان طور که بتهوون تحسین برانگیزترین آثارش را در دورانی که گوش به جهان بست، ساخت.

وی گفت: هنرمندان تئاتر معلولین همچون اودیپ از تقدیری که برایشان رقم زده شده، درگریز بوده و در پی اثبات خویش گریزی نداشته‌اند. هنر آنها دادن روشنایی به جامعه برای باز کردن چشمانش بر خلاقیت و توانمندی آن‌ها همپای دیگر شهروندان و هنرمندان است.

وی افزود: در این دوفصلنامه بر آن هستیم که با محوریت گفت‌وگو، صدایی باشیم برای شناخت و کشف و ضبط و معرفی آنچه نگاهی مترقیانه و درکی معاصر از هنرمندان این حوزه برایمان فراهم می‌آورد.

یادآوری می‌شود، نگاهی شفاهی به سیر تاریخی تئاترمعلولین در ایران به قلم مجید سرایی، نگاهی به شکل گیری تئاتر معلولین در جهان و ایران در گفت‌وگو با دکتر قطب‌الدین صادقی، گفت‌وگو با دکتر فاطمه فخری بنیانگذار جشنواره تئاتر معلولین، اولین زن نمایشنامه‌نویس برای کودکان ناشنوا، درمانگری تئاتر بر معلولین جسمی - ذهنی، عناوین برخی از مطالب نخستین شماره دوفصلنامه «تئاتر معلولین» است.