غلامعلی رئیس‌الذاکرین دهبانی، شاعر پیشکسوت ایرانی و آغازگر سرایش شعر به گویش سیستانی، متولد سال ۱۳۱۸ در شهر زابل بود و پس از یک دوره بیماری، پنجشنبه اول مهر ۱۴۰۰ در مشهد مقدس درگذشت.
نخستین کتاب شعر ایشان به گویش سیستانی سال ۱۳۵۵ با عنوان «کورنامه نیمروز» منتشر شد. «پنج ارغن» یا افسانه‌های منظوم سیستانی، اثر دیگری از اوست که باعث شد شعر به گویش سیستانی جایگاه خود را در ادبیات معاصر کشور باز کند. این کتاب - که از زبان حیوانات روایت می‌شود- عنوان «کلیله و دمنه سیستان» را نیز با خود به یدک می‌کشد.
«کندو»، «زاد سروان سیستان»، «غزلیات عبرت سیستانی»، «خال کجک»، «آسوکه»، «اشعار مقبولی»، «فرهنگ منظوم دهبانی»، «صد پند، صد حبه قند»، «اسناد تاریخی سیستان»، «کاکلک»، «هفت خوان یعقوب»، «زیر بادگیر بلور»، «یک شهر در آتش سه بار»، «گج واگج»، «نغمه آرچنگ»، «سرود بیگاهان» و «پرده آخر» از دیگر آثار اوست.
به باور بسیاری از منتقدان، این استاد فقید برترین بومی سرای ایرانی بود.
حسین مدرس خیابانی هم فقدان این استاد فرهیخته را به جامعه فرهنگ و هنر سیستان و بلوچستان تسلیت گفت.
خانه کتاب و ادبیات ایران هم در پیامی ضایعه درگذشت این استاد وارسته را به خانواده محترم ایشان و جامعه ادبی و فرهنگی سیستان و بلوچستان تسلیت گفته و از خداوند متعال برای آن مرحوم غفران و آمرزش الهی و برای بازماندگان صبر و سلامتی خواستار است.
نظر شما