به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «همت پنج به‌گوشم»، روایت‌گر خاطرات جاویدالاثر سردار اصغر فلاح‌پیشه به قلم سمیرا خطیب‌زاده از سوی انتشارات 27 بعثت منتشر شده است.
 
«اصغر فلاح‌پیشه»، 12 بهمن سال 1345 چشم به جهان گشود. او بازنشسته سپاه پاسداران و دارای 3 فرزند بود که در دی‌ماه 1394 برای دفاع از حرم بانوی مقاومت عازم سوریه شد که در نهایت در تاریخ 22 بهمن 1394 بر اثر اصابت تیر به پاهایش مجروح و در همان حین گروه تکفیری داعش او را به اسارت برده و عکس سر بریده‌اش را برای همسرش می‌فرستند. هنوز پیکر او به وطن بازنگشته و مفقودالاثر است.
 
نویسنده این کتاب می‌گوید: فلاح‌پیشه بمب روحیه بود برای کسانی که خسته راه بودند. آن‌قدر بشاش و پر انرژی که هر انسانی در کنارش احساس آرامش می‌کرد.
 
این کتاب دارای 23 فصل است که فصل‌‌های فرد آن به زبان همسر شهید و در فصل‌‌های زوج، راوی دانای کل به روایت خاطرات خانواده شهید و همرزمان و دیگر آشنایان پرداخته است.
 
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«اصغر واقعا خوش‌خوراک و خوش‌غذا بود. نمی‌شد غذا جلویش بگذاری و بگوید که اشتها ندارد یا سیر است. همه غذاها را دوست داشت. البته قیمه برایش چیز دیگری بود. آن‌چنان با اشتها و علاقه غذا می‌خورد که من را به وجد می‌آورد. با همه اشتهایی که به خوردن غذا نشان می‌داد، اهل تجملات نبود. این‌طور نبود که باید غذا حتماً برنج و خورشت باشد. خیلی وقت‌ها به من می‌گفت غذا درست نکن! بگذار غذای حاضری و سبک بخوریم! نان و پنیر ساده خانه را به همه‌چیز ترجیح می‌داد.
 
مسافرت مشهد که می‌رفتیم، توی رستوران چند روز مرغ و کباب و خورشت و به قول خودش غذای درست و حسابی که می‌خورد، دل‌زده می‌شد. خانه که می‌آمدیم، می‌گفت: «زمزم! … دلم برای دست‌پخت خودت تنگ شده! … واقعاً غذای خونه چیز دیگه‌س!» اصغر خودش هم خوب غذا درست می‌کرد. از همان اول به آشپزی علاقه داشت. برنج کته و املت را خوب درست می‌کرد. مرغ و خورشت را هم از روی دست من یاد گرفته بود. البته توی خانه زیاد هنرش را بروز نمی‌داد. با شوخی و خنده می‌گفت: «اگه من غذا درست کنم… شما دیگه تنبل می‌شید! … اون‌وقت دست به سیاه و سفید نمی‌زنید!»