جوزف پولیتزر برای ادامه حیات در عرصه مطبوعات و برای رونق دادن به روزنامه اش در مقابل رقبای خود مجبور بود به طور رمزی با کارکنانش ارتباط برقرار کند.
با جابهجایی رئیس این دانشگاه در ۱۹۰۲، نیکلاس موری باتلر برای ساخت این مدرسه، رغبت نشان داد؛ ولی این رویا تا پس از مرگ پولیتزر عملی نشد. این اسطوره روزنامهنگاری، در وصیتنامه خود، دو میلیون دلار برای دانشگاه کلمبیا در نظر گرفت.
پولیتزر ۱۹۱۱ در بندر چارلستون کارولینای جنوبی درگذشت و در گورستانی در برانکس نیویورک دفن شد. یک سال پس از مرگش دانشگاه کلمبیا، مدرسه علمی روزنامهنگاری را بنیان گذاشت که هنوز هم یکی از معتبرترین مراکز آموزش روزنامهنگاری در جهان است و بسیاری از روزنامهنگاران برجسته در آن آموزش دیدهاند.
جوزف پولیتزر سالها در عرصه روزنامهنگاری فعالیت میکرد و به واسطه تجربه در عرصه سیاست هم توانست روزنامههای متعددی پایهگذاری کند و از این راه به ثروت زیادی دست یافت. او سالها عضو حزب جمهوریخواه و دموکرات بود و حتی یک بار هم برای ریاست جمهوری آمریکا نامزد شده بود؛ ولی مهم ترین علاقهاش روزنامهنگاری و کار در روزنامه بود که شاید یکی از مهم ترین آثارش در این عرصه کتابی باشد که از او به یادگار مانده است.
پولیترز در سال 1872 به حزب دموکرات پیوست؛ ولی بعد از یک دهه فعالیت در عرصه سیاست روزنامه نیویورک ورلد را خرید و برای رونق دادن به این روزنامه در مقابل رقبای خود مجبور بود به طور رمزی با کارکنانش ارتباط برقرار کند. او به خاطر شغلش و ارتباط با کارکنان روزنامه کدهای رمزداری را اختراع کرد که آنها را در کتابی جمعآوری کرده بود و تنها کارکنانش با آنها آشنایی داشتند.
او با دقت، کاستیهای دنیای روزنامهنگاری را پیدا میکرد و داستانهای مورد علاقه مردم را در آن چاپ می کرد. از سویی دیگر، او افشاگرانه و جنجالی کار میکرد و پرده از بسیاری رازها برمیداشت. تحت مدیریت پولیتزر روزنامه نیویورک ورلد به پرتیراژترین روزنامه آمریکا تبدیل شده بود و همین امر باعث شد دشمنانی در بین سیاستمداران و رقبای مطبوعاتی پیدا کند. او برای مصون ماندن از گزند دشمنانش مجبور بود به صورت رمزی با کارکنانش ارتباط برقرار کند.
کتاب کدهای رمزی پولیتزر که تنها یک جلد از آن باقی مانده است، در حال حاضر در کتابخانه دانشگاه کالیفرنیا نگهداری میشود. این کتاب بیش از 20هزار واژه رمزی دارد که بعضی از واژهها به زندگی شخصی او مربوط میشوند و بسیاری از آنها کلماتی هستند که رابط بین او و کارکنانش بود.
او در این کتاب که بعداً رمزگشایی شده است، تئودور روزولت رئیس جمهور آمریکا را با واژه چسبناک، هرست رقیب اصلی مطبوعاتیاش را با عنوان عجوزه و نام خودش را با عنوان آندس یا تیرانداز خطاب میکرد.
نظر شما