به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) این کتاب دارای دو بخش است که هر بخش روایت جداگانه‌ای دارد. بخش اول را احمد حاج محمدطاهر روایت کرده است و روایت بخش دوم را سردار محمدعلی حق‌بین به عهده گرفته است.

کتاب همانطور که در ابتدای متن گفته شد در مورد آزادسازی نبل و الزهرا دو شهر شیعه‌نشین سوریه است که ایرانی‌ها در آزادسازی این شهرها نقش پررنگی داشتند. نویسنده کتاب امیرمحمد عباس‌نژاد است که با نثری روان و خواندنی وقایعی را که دو راوی کتاب گفته‌اند، به رشته تحریر درآورده است.

در بخشی از این کتاب که به شادمانی مردم از آزادی سازی این شهرها اشاره دارد، آمده است:

«یک نفر که کلاه به سر داشت، سوار بر موتور‌ به طرف‌مان آمد. با سردار هامون محمدی سلام‌وعلیک کرد و همدیگر را در آغوش گرفتند. هامون محمدی، مرا به او معرفی کرد و گفت: حاج‌محمد؛ فرمانده نیروهای ایرانی که نبل و الزهرا را آزاد کردند.

او هم خودش را معرفی کرد و گفت: من احمد جنیدم؛ فرمانده نیروهای نبل و الزهرا. من از حاج‌قاسم سلیمانی و شما تشکر می‌کنم. می‌دونستم حاج‌قاسم به قولش عمل می‌کنه. ما مردم نبل و الزهرا تا ابد مدیون خون شهدا و زحمات شما هستیم.

او را بغل کردم و گفتم: خدا را شکر، نبل و الزهرا آزاد شد و شرمنده‌ی این شیعیان اهل‌بیت(ع) نشدیم؛ شرمنده‌ی خون شهدا نشدیم.

ـ خدا بهتان اجر بدهد. تشریف بیاورید. مردم، همه در ورودی شهر، منتظر شماها هستند.
احمد جنید، سوار موتور شد و زودتر از ما رفت. هر قدر به شهر نزدیک‌تر می‌شدیم، صدای هلهله‌ی زنان و تکبیر مردان، بیشتر و بلندتر به گوش می‌رسید...»