به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ابوالفضل ایمنی، فعال حوزه چاپ با ارسال یادداشت به ایبنا درباره وضعیت آموزش در صنعت چاپ، نبود دانشگاه تخصصی نقش اتحادیه‌ها در حوزه آموشی و اهمیت آموزش در بحران کرونا برای رونق کسب و کار چاپخانه‌داران اشاره کرده‌است. متن این یادداشت به شرح زیر است:

«در دنیای پیشرفته اهمیت آموزش برای تمام بخش‌های صنایع شناخته‌شده و حتی به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری میان مدت و بلند‌مدت محسوب می‌شود. در این میان اما متاسفانه صنعت چاپ در ایران با فقر گسترده آموزش همراه است. نکته‌ایی که به دلایل نامعلوم از دید مدیران دولتی، خصوصی و تشکل‌ها دور مانده‌است.

اوایل دهه هشتاد مرکز علمی کاربردی واحد پنج تهران با عنوان دانشکده چاپ راه‌اندازی شد، واحدی که طی مدت کوتاهی توانست با جذب استادان و فعالان صنعت چاپ از سراسر کشور ایفاگر نقشی محوری در بسط و توسعه آموزش آکادمیک باشد؛ اما متاسفانه سوء‌مدیریت و عدم توجه کافی پس از یک دهه این مرکز مهم را به تعطیلی و فراموشی سپرد تا از تنها مرکز آموزش تخصصی و آکادمیک این صنعت فقط خاطره‌ایی برجا بماند. پس از‌ آن مراکز دیگری برای جایگزینی تلاش کردند اما بحث تخصصی چاپ میدان خود را می‌طلبد و سرانجامی هم برای جایگزینی دانشگاه تصور و ‌میسر نشد.

از سوی دیگر تشکل‌های تخصصی و صنفی فعال در حوزه چاپ نیز توجه و تمرکزی بر موضوع آموزش نداشتند تا در طول این سال‌ها گره آموزش تخصصی در صنعت چاپ و بسته‌بندی کورتر و پیچیده‌تر شود. ضعف گسترده آموزش‌های حین کار، اکنون صنعت چاپ را دچار بحران فزاینده‌ایی کرده به‌طوری که با هر نوسانی شاهد خاموش شدن چراغ چند واحد چاپی هستیم.

این آموزش‌ها، طیف‌های گسترده‌ای را در بر می‌گیرد؛ از آموزش‌های مالیاتی، بیمه و ماشین‌آلات و سرمایه‌گذاری تا کسب‌وکار و دیجیتال مارکتینگ فقر مفرط گریبانگیر صنعت چاپ کشور شده‌است در حالی‌که آموزش می‌توانست کمک حال بسیاری از این بخش‌ها باشد.
صنعت چاپ ایران، اکنون به دوبخش مجزا تقسیم شده‌است؛ واحد‌های اندکی که مدام درحال کار، تولید و توسعه هستند و بخش بزرگتر که یکی  پس از دیگری مجبور به کاهش و کوچک شدن و نهایتا تعطیلی هستند؛ اما چرا این شکاف بزرگ و خطرناک در صنعت مهم و استراتژیک چاپ ایران ایجاد شده‌است؟ پاسخ به این پرسش ساده است: آموزش.

در یک تحقیق ساده شاهد خواهیم بود که تمام واحد‌های موفق و فعال کنونی توجه و تمرکز خاصی به بحث آموزش دارند و هزینه‌های‌(سرمایه‌گذاری‌های) قابل توجه‌ای در این راستا می‌کنند. این روند علاوه بر توسعه فردی و روانی پرسنل با ایجاد فضای با طراوت، کاهش ضایعات، افزایش کیفیت به‌طور پایدار در تولید، وفاداری پرسنل، وفاداری سفارش‌دهنده و ده‌ها نکته علمی و تخصصی دیگر می‌شود.
 
یک واحد با طراوت و با دانش روز می‌تواند سهم بیشتر و با کیفیت‌تری از بازار را به‌دست آورد و حفظ کند، این روند در مقابل کسب و کارهای سنتی روز به‌روز احاطه خود را دیکته خواهد کرد و نهایتا یک رقیب از میدان رقابت کسب‌و‌کار حذف می‌شود و واحدهای چاپی که سفارش‌ آن‌ها در حوزه نشر اهمیت دارد باید به این نکته‌ها دقت کنند.

نکته دیگر، درباره شیوع بیماری کرونا و تاثیر آن بر روند کسب و کار‌ها است. صنعت چاپ یک صنعت میانی است که وابستگی زیادی به سایر صنایع به‌عنوان مشتری دارد. در این بزنگاه بزرگ تاریخی واحد‌های بسیاری نیمه‌تعطیل یا تعطیل شدند اما واحد‌های چابک‌تر و با‌دانش‌تر به سود بیشتر دست یافتند!

وقتی به بنیان این واحد‌های می‌نگریم شاهد گستره بزرگ آموزشی خواهیم شد، روندی که سیستم تولید سیاست‌های فروش را براساس یک استراتژی علم‌محور، مهیای بازاری متلاطم کرده‌است. در شرایط کنونی و با توجه به پاندمی کوید۱۹ شاید بهترین پیشنهاد آموزشی تجهیز و بهره‌مندی واحد‌های چاپ به استفاده از فضای مجازی در بستر اینترنت است. استفاده از دیجیتال مارکتینگ و شبکه‌های اجتماعی‌، وب‌سایت قدرتمند و کسب دانش کافی شاید ابزار کارآمد این روزهای صنعت چاپ و نشر کشور باشد.

در پایان لازم است بگوییم، آموزش در صنعت چاپ و نشر ایران باید بیش از همیشه مورد توجه همگان قرار گیرد. از مدیران واحد‌های تولیدی تا تشکل‌های تخصصی، مدیران و مسئولان دولتی، سیاست‌گذاران خرد و کلان، همه باید آموزش و آموزش حین خدمت را به‌عنوان رکن اصلی مد‌نظر قرار دهند چرا‌که علاوه بر تهدیدات کنونی و جاری که باعث تعطیلی نسبتا گسترده در این بخش شده، باید توجه داشت که توسعه و سرمایه‌گذاری در صنعت چاپ و نشر از سوی کشورهای همسایه تهدید مدرن و متمرکز این روزها است که شیوع کرونا در برابر این تهدید ناچیز خواهد بود.»