میلاد حسینی گفت: بخشی از شکل نگرفتن جریان اقتباس سینمایی در ایران به دلیل فاصلهای است که بین ادبیات و سینمای ما وجود دارد و باید آن را کاهش داد.
او در زمینه جایگاه سینمای اقتباسی در ایران افزود: در ادوار گذشته جشنواره فیلم فجر قرار بود بخشی با این عنوان به جشنواره اضافه بشود اما زمانی که تعداد اثر به حد کافی نمیرسد و یا حتی اثر اقتباسی وجود ندارد، فضایی برای رقابت هم پیش نمیآید. ما جریانی در سینمای اقتباسی نداریم و موارد نادری بوده که فیلمساز یا تهیهکننده سراغ رمانی رفته و سعی شده تا براساس آن فیلمی ساخته شود. بخشی از این شکل نگرفتن جریان به دلیل فاصلهای است که بین ادبیات و سینمای ما وجود دارد. در واقع ارتباط نظاممندی در این میان نیست که فیلمسازان مدام با آثار روز ادبیات آشنا باشند و بدانند که امروز نویسندگان مطرح چه کسانی هستند و جوایز ادبی معتبر چه جوایزی هستند. از طرفی هم نویسندگان ارتباطی با سینماگران ندارند ارتباطهای هم که وجود داشته تک و موردی بوده که مثلاً نویسنده کارگردانی را از سالهای قبل بشناسد یا برعکس آن اما هیچ ارتباط نظاممندی در این میان وجود نداشته است.
حسینی با اشاره به ویژگیهای نهفته در «طرح حمایت از تولید فیلمهای اقتباسی» اظهار داشت: در فراخوان این طرح از تهیهکنندهها خواسته شد که آثاری را برای اقتباس معرفی کنند. نکته مثبت این اتفاق این است که اگر این روند از طریق تهیهکننده آغاز شود؛ امکان ساخت این فیلم وجود دارد. در گذشته تجربههایی وجود داشت که سازمان سینمایی فارابی با نویسنده آثار وارد مذاکره میشد اما در نهایت حتی اگر فیلمنامهنویس آماده و همه چیز هم برنامهریزی شده باشد اما تهیهکننده پیدا نشود، فیلم ساخته نمیشود. این حمایت قرار است منجر به ساخت یک فیلم بشود پس بهتر است که این پروسه از طریق تهیهکننده آغاز شود چون زمانی که یک تهیهکننده درخواست تولید فیلم از روی یک اثر را میدهد و کارگردان را معرفی میکند، ساخته شدن آن فیلم تضمین میشود و این وجه تمایز فراخوان فعلی است.
نظر شما