لحظهای درنگ و پرواز خیال
آخرین روزهای زمستان است. در باغی از کنار درخت گردویی کهنسال میگذرید؛ درخت که آبستن شگفتیهاست، هنوز لخت است. چند قدم جلوتر به درختی جوان با شاخههای نازک قد برافراشته نزدیک میشوید، وای خدایا! درخت بید مشک است. بیاختیار بر گلهای نرم زرد و خاکستری بوسه میزنید و حس خود را معنی میکنید: عشق به زندگی؛ عشقی که هر بهار آن را با جلوهای دیگر تجربه میکنید. عشقی که همواره نیازمند مسئولیتپذیری فردی و اجتماعی، تفکر و تعقل است و امروز بیش از هر زمان، همدلی و صلحطلبی و آگاهی میطلبد.
به ۵۷ سال راه پیموده شده شورا فکر میکنید و به بهاری دیگر خوشآمد میگویید تا زیر سایۀ درخت پربار ادبیات کودک و نوجوان، سربلند و کوشا راه را ادامه دهید.
سال نو مبارک.
نظر شما