فهرست هفت‌نفره نویسندگان برنده این جایزه –شامل شش دسته کلی و جایزه جان لئونارد برای کتاب اول- به موضوعاتی از مهاجرت گرفته تا نزاع‌های فرقه‌ای، نژادپرستی و بلایای طبیعی پرداخته است. همچنین جایزه یک عمر دستاورد به نویسنده و ترانه‌سرای فلسطینی-امریکایی، نعومی شهاب نای و جایزه منتقدین به کیتی والدمن، روزنامه‌نگار نیویورکر رسید.
این جوایز به دلیل نگرانی‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا بدون هیچ‌گونه مراسم رسمی اهدا شد. عموما جوایز ملی حلقه منتقدین کتاب طی رویدادی در شهر نیویورک به برندگان اهدا می‌شود، اما از آنجایی که شیوع این ویروس جدید به لغو طیف گسترده‌ای از رویدادها انجامید، این موسسه روز دوشنبه اعلام کرد که مراسم سالانه خود برای اهدای جوایز به برندگان را برگزار نخواهد کرد و در عوض در تاریخ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ برنامه‌ای برای ادای احترام به برندگان و فینالیست‌ها خواهد داشت.
اسامی برندگان جایزه ملی حلقه منتقدین کتاب به این شرح است:
خودزندگی‌نامه: شنل میلر، من نامم را می‌دانم
زندگی‌نامه: جاش لوین، ملکه: زندگی فراموش‌شده در پسِ افسانه امریکایی
نقد: سیدیا هارتمن، زندگی‌های عنان‌گسیخته، تجربیات زیبا: تاریخچه دوستانه آشوب‌های اجتماعی
داستان: ادویج دانتیکا، همه‌ی درونیات
غیرداستان: پاتریک ردن کیف، هیچ نگو: یک داستان واقعی از قتل و حافظه در ایرلند شمالی
شعر: مورگان پارکر، جادوی سیاه
جایزه جان لئونارد: سارا ام. بروم، خانه زرد
تقدیرنامه نونا بلکین برای نقد: کیتی والدمن
جایزه یک عمر دستاورد ایوان سندروف: نعومی شهاب نای
در ادامه بیشتر درباره برندگان امسال و آثارشان می‌خوانیم:
خودزندگی‌نامه
من نامم را می‌دانم، اثر شنل میلر
قربانی ناشناس آزار جنسیِ براک ترنر، دانشجوی ۱۹ ساله دانشگاه استنفورد، که در رونق بخشیدن به جنبش #من_هم نقش عمده‌ای داشت و سال‌ها به اسم «امیلی دو» شناخته می‌شد، بالاخره داستان خود را با نام واقعی‌اش تعریف کرد. سال گذشته در ستونی در نشریه تایمز، رابین ابکریَن این کتاب را «پرقدرت و اضطراب‌زا» توصیف کرد و افزود که هر افسر پلیس، قاضی و دادستانی که با قربانیان تجاوزهای جنسی سر و کار دارد باید این کتاب را بخواند.
زندگی‌نامه
ملکه: زندگی فراموش‌شده در پسِ افسانه امریکایی، اثر جاش لوین
مدیر تحریریه مجله امریکایی اسلیت، پیدا کردن تمامی اطلاعات درباره لیندا تیلور را، که در اوج انقلاب محافظه‌کاری دهه ۸۰ از سوی رونالد ریگان و دیگران به عنوان «ملکه مستمری» شناخته شد، ماموریت خود قرار داد. در عوض شخصی شدیدا عجیب و غیرعادی را پیدا کرد که دزدی‌ها و احتمالا قتلی که به او نسبت داده شده بود به پیشینه نژاد مختلط او برمی‌گشت. لاینل جرج در بررسی این کتاب در تایمز آن را داستان یک فریبکاری در مقیاس بزرگ از دنباله‌ی دروغ‌های تیلور و همچنین نقش رسانه و سیاست در شکل‌گیری این روایت نامید.
نقد
زندگی‌های عنان‌گسیخته، تجربیات زیبا: تاریخچه دوستانه آشوب‌های اجتماعی، اثر سیدیا هارتمن
کتاب هارتمن حرکت جمعی زنان سیاه‌پوست از زیر سایه قوانین جیم کرو، سرکوب جنسی و تعصباتی که موجب می‌شد پلیس‌ها و متعصبان به‌جای افراد مستقل به آنها برچسب گناهکار و قربانی بزنند، برملا می‌کند. والتون مویومبا، از اعضای هیئت داوران، گفت: «این کتاب از لحاظ فلسفی و احساسی شاکی است و تازگی درخشان، کامل و معرکه‌ای به سنت انتقادی سیاه‌پوستان اضافه می‌کند.»
داستان
همه‌ی درونیات، اثر ادویج دانتیکا
دانتیکا اغلب از میراث هائیتیایی خود استفاده می‌کند و در آثار داستانی و غیرداستانی خود به مهاجرت، آشفتگی، فاجعه و سوگواری می‌پردازد. او در سال ۲۰۰۷ برای کتاب «برادر، دارم می‌میرم» برنده جایزه ملی حلقه منتقدین کتاب برای خودزندگی‌نامه شد. در این داستان‌های کوتاه او افکار یک مهاجر غیرقانونی در هنگام مرگ را دنبال می‌کند، داستان دو زن مبتلا به زوال عقل و افسردگی پس از زایمان را به هم گره می‌زند و زنی را توصیف می‌کند که پدرش را برای اولین بار وقتی می‌بیند که مرده است. مایکل شوب، داور این جایزه گفت: «این یک کتاب خیره‌کننده و بهترین اثر در زندگی حرفه‌ای درخشان دانتیکاست.»
غیرداستانی
هیچ نگو: یک داستان واقعی از قتل و حافظه در ایرلند شمالی، اثر پاتریک ردن کیف
تفحص کیف در جنگ داخلی که ایرلند شمالی را از هم پاشید، گزارشی دلهره‌آور از جنایتی واقعی با تمرکز بر نابودی فجیع و وضعیت سیاسی و روان‌شناسی عمیق خشونت قبیله‌ای است. همان‌طور که استفن فیلیپس در تایمز نوشت، این کتاب «آشوب‌ها و ناآرامی‌هایی را به تصویر می‌کشد که در کشوری با کمتر از دو میلیون جمعیت، جان ۳۵۰۰ نفر را گرفت و هزاران نفر را زخمی کرد و این کار را از طریق وضعیت یک قربانی انجام می‌دهد.»
شعر
سیاهِ جادویی اثر مورگان پارکر
پارکر که علاوه بر سرودن شعر، نویسنده رمان‌های جوانان و کتاب‌های غیرداستانی نیز هست، جایزه پوشکارت و نقدهای تحسین‌آمیز فراوانی برای مجموعه شعرهای پیشین خود نیز به دست آورده که بخش عمده‌ای از آنها به تجربه سیاه‌پوست بودن می‌پردازد. هُپ وابوک، از داوران این جایزه نوشت: «همه‌فن‌حریف بودن مورگان پارکر در مواجهه با زبان در «سیاهِ جادویی»، تجربه‌ای شگفت‌انگیز و همه‌جانبه است. او شاعری است که به ما یادآوری می‌کند زبان در ساختار موزون خود چطور می‌تواند مبتکرانه و صادقانه باشد.»
جایزه جان لئونارد برای کتاب اول
خانه زرد، اثر سارا ام. بروم
بروم جایزه کتاب اول را برای داستانی از آن خود کرد که درباره خانه‌ای است که او و خانواده‌اش در پی طوفان کاترینا از دست دادند. لاینل جرج در تایمز کتاب نخست بروم را اعلانی از دلبستگی و تعهد بی‌قید و شرط به خانه خواند. او نوشت: «بروم به روابطی که از آنها محافظت می‌کنیم و آنهایی که حسرتش را می‌خوریم ادای احترام می‌کند. کسانی که ما را نگه می‌دارند، از ما دست نمی‌کشند و پایه و اساس زندگی و نفس کشیدن ما هستند.»
تقدیرنامه نونا بلکین برای نقد
کیتی والدمن
والدمن دو سال نویسنده نیویورکر بوده است و پیش از این درباره زبان، کتاب، سیاست و فرهنگ در نشریه اسلیت می‌نوشت. او برنده جایزه ویراستاران مجله انجمن امریکا در سال ۲۰۱۸ نیز هست.
جایزه یک عمر دستاورد ایوان سندروف
نعومی شهاب نای
شهاب نای دختر پدری فلسطینی و مادری امریکایی است و جوایز بسیاری برای شعر، ترانه و کتاب کودک به دست آورده است.
نظر شما