شهرام کرمی، مدیر مرکز هنر‌های نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بالازاده را نویسنده و پژوهشگری اخلاق‌مدار معرفی و بیان کرد: بالازاده زندگی پرافتخاری داشت. از ثمرات زندگی او بسیاری از‌جمله دانشجویانش بهره‌مند شدند. بالازاده زندگی خودش را وقف انتقال دانش و علم تئاتر به دانشجویانش کرد و با جامعه هنری برای نشان دادن اهمیت تئاتر گفتوگو کرد.
وی ضمن ابراز همدردی با خانواده بالازاده گفت: امیدوارم قدردان همه بزرگان و استادانی باشیم که کنار ما زندگی میکنند.
در دنیا چیزی جز عشق و مطالعه نداشت
امیر‌دژاکام، بازیگر و استاد دانشگاه در ادامه این آیین با بیان اینکه مردان کلمه نمی‌میرند، گفت: اگر باور داریم، مرگ، تغییر صورت حیات است، پس امیر زنده است و من به او سلام می‌کنم؛ امیر جان سلام.
وی با اشاره به تداوم فعالیت بالازاده با وجود بیماریاش، افزود: با وجود بیماری همچنان به تدریس ادامه می‌داد و با دانشجویانش صبور و مهربان بود. بالازاده در دنیا دنبال عشق و مطالعه بود.
بالازاده بلا‌گردان تاریخ ایران است
عارف، استاد دانشگاه و پژوهشگر به سابقه سه دهه همکاری دانشگاهی و پژوهشی با بالازاده اشاره کرد و ادامه داد: پیش‌تر از بالازاده درباره اسطوره، تاریخ ایران و فولکلور آموخته بودم و معتقدم وی فقط در این حوزه‌ها متخصص نبود بلکه وی به بلا‌گردان تاریخ ایران تبدیل شده است.
وی با اشاره به تاثیر پژوهش‌های بالازاده افزود: علاوه‌بر تسلیت به خانواده و همکارانم، باید به‌دلیل یک عمر فعالیت این پژوهشگر تبریک بگویم این پژوهش‌ها موجب شده تا این مرد هیچ‌گاه نمیرد. بالازاده نهال‌هایی کاشته که بارور خواهند شد.
این استاد دانشگاه، بالازاده را ادامه‌دهنده راه مهرداد بهار معرفی کرد و گفت: دکتر بالازاده، عَلم فعالیت‌های پژوهشی استاد مرحوم مهرداد بهار در زمینه «بُندهش»، اساطیر ایران و «فرنبغ‌دادگی» را بالا نگه داشت؛ بنابراین معتقدم او نمرده است هرچند دلتنگ می‌شویم، اما یادش همواره گرامی و در طول تاریخ اساطیر ایران برفراز خواهد بود.
اسماعیلی، استاد دانشگاه از همکاران بالازاده، با ابراز تاسف از درگذشت این پژوهشگر گفت: بالازاده، عقاب‌وار وسرافزار زندگی کرد. او بهترین دوست من بود. یادش را زنده نگه داریم.
بالازاده از نسلی بود که دیگر تکرار نمی‌شود
سحر قدیمی، همسر کاووس بالازاده نیز ضمن تشکر از همراهی و ابراز همدردی دوستان، همکاران و دانشجویان همسرش، بیان کرد: شاگرد مرحوم بالازاده بودم که با هم ازدواج کردیم و تا آخرین روز از 19 سال زندگی مشترکمان نیز شادگرش باقی ماندم. فراموش نمی‌‌کنیم که چطور همه دوستداران، علاقه‌مندان و دانشجویانش را در کلاس فرهنگ‌عامه هویت تازه داد.
وی به توجه بالازاده به کتاب و پژوهش اشاره کرد و ادامه داد: عشق هر دو ما در 19 سال زندگی مشترک، کتاب بود. یکی از دو اتاق منزلمان را به کتاب اختصاص داده‌ایم کتاب‌هایمان را مثل فرزندانمان دوست داشتیم. بالازاده از نسلی بود که دیگر تکرار نمی‌شود.
به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید...
علی پویان، استاد دانشگاه با قرائت بیت «به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید/ که می‌رویم به داغ بلندبالایی» گفت: استاد امیرکاووس بالازاده بلند‌بالا و سروقامت بود. 25 سال باهم دوست و همکار بودیم و با وجود سابقه پژوهشگری از او تواضع، فروتنی و گذشتِ به دور از کبر و غرور آموختیم. بدون کمترین چشم‌داشتی به همه به‌ویژه دانشجویانش کمک می‌کرد. کم حرف اما هرگاه در مباحث سخن می‌گفت، سخنش اساسی بود. انسان مهر‌ورزی بود و کلامش هم پر‌از مهر بود.
وی ادامه داد: استاد امیرکاووس بالازاده هرچند پر‌از درد و رنج بود تا آخرین لحظه سروقامت به فعالیت‌هایش ادامه داد. هرچند درد داشت اما هیچ‌گاه دردش را به دیگران به‌ویژه دانشجویانش منتقل نکرد. همیشه امید را ترویج داد نه نا‌امیدی، خود‌خواهی، یاس و یا غرور را. هیچ‌گاه به مناصب اداری و سازمانی تن نداد، چون پژوهشگر بود و بدون هیچ منتی همواره آموزش داد.
در این آیین شهرام کرمی، مدیر مرکز هنر‌های نمایشی، امیر‌دژاکام، بازیگر و استاد دانشگاه و جمعی از هنرمندان و دانشجویان امیرکاووس بالازاده حضور داشتند.
نظر شما