به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «حسین علی، درود خداوند بر او»، اثر محمدحسین مهدوی مؤید، در 641 صفحه، شمارگان 1100 جلد و با بهای 55 هزار ریال از سوی انتشارات سازمان تبلیغات اسلامی منتشر شده است.
صبر و استقامت امام حسین(ع) و یارانش در روز عاشورا سال‌هاست که بهانه‌ای برای دلگرمی‌های شاعران شیعی است. این عشق بی چرا که نظم و نثرهای زیبا و دردمندانه‌ای را به همراه داشته است، زینت‌بخش ادبیات و تسلابخش دل‌هایی است که در سوز و گداز عاشورا می‌سوزند.
مهدوی موید که به گفته خودش در مجالس روضه اباعبدالله(ع) با دعا، مفاتیح و لالایی آمیخته و با گریه‌های شبانه پدر و مادر پرورش یافته از شاعران چیره قلبی است که آثار ارزشمندش علاوه بر حسن، به زیور تولای اهل بیت (ع) آراسته است و مقبول طبع صاحب‌نظران است.
موید در کتاب «حسین علی» در قالب 128 فصل کوتاه به روایت واقعه عاشورا می‌پردازد. کتاب از حرکت امام از مدینه آغاز می‌شود و با شهادت حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) به پایان می‌رسد. کتاب «حسین علی» در مقایسه با کتاب‌های دیگر در این زمینه دارای ویژگی‌های منحصر به فرد زیادی است. مهم‌ترین ویژگی کتاب مستند بودن روایات آن است. در عین حال که از لحاظ ادبی اثری ارزشمند و قوی است ولی از لحاظ روایات تاریخی نیز متکی بر منابع متعدد است و در پایان هر فصل از این منابع نام برده شده است.
ویژگی دیگر کتاب حسین علی، نثر منحصر به فرد آن است که در آن کمتر از لغات عربی استفاده شده است و جایگزین‌های مناسب برای لغات و عبارات عربی در نظر گرفته شده و ترجمه‌ای جدید از احادیث و روایات ارائه شده، همچنین در بعضی از فصل‌های کتاب شعرهایی در رثای سالار شهیدان و یارانشان آورده شده است.
این نوشتار مقتلی است که به زبان فارسی سره نوشته شده، از این‌رو مخاطب با زبانی اصیل روبه‌رو است که تهی از کلمات بیگانه است. نثر کتاب بسیار شاعرانه و به شعر نزدیک است و مؤلف در گفتار شاعرانه و به شیوه خویش به صحبت با امام حسین(ع) می‌پردازد.
«حسین علی» بر گفتار اولياء و راويان و محدثان تا تاريخ نگاران و... استناد کرده است که مراجع معتبر محسوب می‌شوند، قرآن مجيد، سخن پيشوايان معصوم، بصائرالدرجات الكبری (محمدحسين الصفار)، نقل علی مهزيار اهوازی(رجال طوسی)، محمدبن احمدبن عجلی كوفی، طبقات ابن سعد، تاريخ طبری، بحارالانوار، اختيار معرفه الرجال الكشی، فرائدالمسمطين، مفاتيح الجنان، شرح نهج‌البلاغه، اخبار الطوال و ده‌ها كتاب روايت و حديث و اخبار و تاريخ و مقتل نوشته اهل تسنن و شيعيان عالم، برخی از این مراجع هستند.
مؤید در لایه باطنی‌تر این کتاب به معجزه الهی اشاره می‌کند و معتقد است كه حسين(ع)، خود زبان است و هستی در آن ماوا دارد. او زبان گفت‌وگوی انسان با خدا و مهم‌تر از آن زبان گفت‌وگوی خدا با انسان است. پس اتفاقی يا شاعرانه نيست اگر گفته شود كه او با هر كس به زبان خود آنها سخن می‌گويد (به زبان هفتاد و دو ملت) و اين معجزه ای الهی است و درخشان‌ترین وجه كتاب حسين علی، همين حقيقت است.
چهارشنبه ۴ دی ۱۳۹۸ - ۰۸:۰۰
نظر شما