به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، گروه ادبی زنان شاعر، نویسنده و فعال ادبی خراسانی با عنوان «اتاقی از آن خود» که با هدف نشان دادن گوشه‌ای از فعالیت‌های فرهنگی، ادبی و هنری زنان این خطه و پس از آن کل کشور مدتی است در این شهر مشغول فعالیت است، شامگاه روز جمعه 19 مهرماه 98 در محل گالری رادین مشهد، میزبان شهناز علیپوری، نقاش، شاعر و مدرس نقاشی بود که به تازگی کتاب «سیاست، اجتماع، نقاشی معاصر» از او به چاپ رسیده است.

شهناز علیپوری، کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه تهران دارد و تاکنون بیش از پانزده نمایشگاه در داخل و خارج از ایران برگزار کرده است. تدریس در آموزشگاه‌های خصوصی، فرهنگ‌سراهای مختلف و همچنین خانه سالمندان و همچنین اجرای نقاشی دیواری در سطح شهرهای تهران و مشهد از دیگر فعالیت‌های فرهنگی_ هنری علیپوری است.
 
تاریخ و اهمیت آن در هنر
علیپوری در این جلسه که با محوریت هنر نقاشی و تحول آن در طول تاریخ برگزار شده بود، در ابتدا با اشاره‌ای به تاریخ تحلیلی و توصیفی دهه 40 و 50 و اشارات به پادشاهان قاجار گفت: هنر در بستر تاریخ همواره وسیله‌ای برای خودنمایی پادشاهان و ابزاری جهت نشان دادن قدرت و جایگاه اجتماعی آنان بوده است. پادشاهان قاجار اغلب از هنر به نفع سیاست استفاده می‌کردند.

وی افزود: این امر از هنر نقاشی هم جدا نبوده است و اغلب حکومت‌ها آن را با اهداف سیاسی می‌آمیختند و هنر نقاشی را در خدمت سیاست می‌خواستند. این مساله در طول تاریخ باعث منزوی شدن نقاشان و عدم رشد سبک‌های مختلف نقاشی شده است. شکوفایی و یا رکود سبک‌های مختلف نقاشی با عوض شدن حکومت‌های مختلف در بستر ادوار گوناگون تاریخی قابل مشاهده است که من در این کتاب سعی کردم با بررسی شاخص‌های سیاسی قبل از دهه 40 و بعد از آن خود دهه 40 و 50 به آن بپردازم.

تاثیر حکومت‌ها بر جریانات هنری
علیپوری با بیان این مطلب که نوگرایی سیاسی در برهه‌هایی از تاریخ ایران، موجب شکوفایی و تحول این هنر در مقاطع کوتاهی شده است، افزود: اتفاقات شاخص سیاسی و اجتماعی در اوایل دهه 40 نظیر جریان مکتب سقاخانه، سبب بومی‌گرایی و به دنبال آن نوآوری در سبک‌های نقاشی به وسیله موتیف‌های آشنا شد. این جریان در بازه‌ای کوتاه به تجدد و مدرن‌گرایی رسید اما با روی کار آمدن حکومت‌های دیگر دوباره به افول انجامید.

نویسنده کتاب «سیاست، اجتماع، نقاشی معاصر» همچنین درباره تاثیر سرگونی حکومت پهلوی و ظهور انقلاب ابراز کرد: انقلاب اسلامی باعث به وجود آمدن سه دسته از نقاشان شد: نقاشان انقلاب اسلامی، نقاشان با گرایش چپ و نقاشان متجدد غیر سیاسی.

وی افزود: بی‌شک نهادهای حکومتی بعد از انقلاب در هر یک از این جریانات هنری و رونق و یا افول هر یک از این نوع نقاشان نقش موثری داشته‌اند؛ چرا که ایدئولوژی و انقلاب، دو مقوله کاملا مرتبط با یکدیگر هستند.

حمایت یا عدم حمایت از هنر نقاشی
مدرس رشته نقاشی دانشگاه الزهرا پس از توضیحاتی پیرامون روند تاریخی ژانر اگزوتیک در نقاشی، به توضیح کوتاهی پیرامون روند هنر معاصر در 50 سال اخیر و حمایت یا عدم حمایت‌های دولتی و سیاسی پرداخت و گفت: متاسفانه امروزه مدرن‌گرایی و تجربه سبک‌های مختلف نقاشی در ایران و به ویژه در شهرهای محدودتری مثل مشهد با موانع و چالش‌های عدیده‌ای رو‌به‌روست. امروزه ما شاهد آشفتگی‌ها و جهت‌یابی‌های هنری بسیاری در زمینه هنر نقاشی هستیم که سبب خمودگی و بی انگیزگی نقاشان شده است.

علیپوری در پایان این جلسه با اشاره به سیستم ناقص آموزشی در ایران گفت: ما دچار یک نقص جدی و کمبود بزرگ در امر آموزش هستیم. نقاشی در ایران هنوز به جایگاهی که شایسته آن است، دست نیافته و به عنوان یک هنر مستقل و تاثیرگذار به رسمیت شناخته نشده است. در مدارس یک ناظم و یا حتی یک مربی پرورشی در اوقات فراغت خود به بچه‌ها نقاشی می‌آموزد که این باعث لطمه بزرگی به این هنر و جایگاه آن در ذهن کودک از همان سنین اولیه یادگیری است.