به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) جلسه نقد و بررسی کتاب «سربدار (زندگینامه شهید فرومندی)» با حضور داود امیریان (نویسنده کتاب) و خسرو باباخانی (منتقد) سه‌شنبه 9 مهر در ایوان انتظار برگزار شد. این نشست برخلاف معمول در محوطه باز ایوان انتظار (متروی میدان ولیعصرعج) میزبان علاقه‌مندانش بود.  

داوود امیریان، نویسنده داستان و تاریخ شفاهی دفاع مقدس در این نشست درباره شخصیت شهید فرومندی بیان کرد: من زمانی که درباره زندگی چند شهید کتاب می‌نوشتم به زندگی شهید فرومندی برخوردم. سال 84 بود که قرار شد درباره شهدای استان خراسان کار کنیم و من بعد از اینکه زندگی این شهید را خواندم دو نکته برایم جالب بود؛ نخست اینکه او در سپاه خدمت کرده و از آنجا اخراج شده و دوم اینکه پس از اخراج به صورت فرد عادی به جبهه می‌رود.

این نویسنده افزود: من با خانواده شهید دیداری نداشتم و از گفت‌وگو با همرزمان شهید توانستم زندگی شهید را پیدا کنم. در راه نگارش این کتاب با شخصیت‌های جالبی آشنا شدم؛ برای مثال با تراشکاری که شهید او را از اعدام نجات می‌دهد.

امیریان ادامه داد: کتاب به دو فصل تقسیم می‌شود؛ فصل اول اینکه چرا شهید فرومندی از سپاه اخراج می‌شود و فصل دیگر به شهادت شهید فرومندی اختصاص دارد. روایت در بخش‌هایی آن قدر شاعرانه و تأثیرگذار می‌شود که اگر به همان فصل اول اشاره کنیم کتاب به هدف خود رسیده است.

وی بیان کرد: شهید فرومندی در عملیات کربلای 5 به شهادت می‌رسد. او به دلیل جریاناتی مورد اتهامات شدید قرار می‌گیرد، به شکلی که با وجود علاقه وافر به سپاه با لباس بسیجی به جبهه می‌رود و با اینکه تحقیر می‌شود اما آشوب نمی‌کند و وظیفه خود می‌داند که در جبهه بجنگد.

امیریان با نوشته‌هایش ادبیات را بومی کرده است
در ادامه خسرو باباخانی، نویسنده و منتقد دفاع مقدس تصریح کرد: من این افتخار را داشتم که زندگی شهدا را نگارش کنم. با وجود اینکه سی سال از جنگ می‌گذرد هنوز شهدا غریب هستند و امیدواریم این حصر شکسته شود و جامعه به تعادل برسد.

وی با بیان اینکه امیریان ادبیات دفاع مقدس را مردمی کرده است، گفت: امیریان با نوشته‌هایش کاملاً ادبیات را بومی کرده است و از آثارش به راحتی نمی‌توان گذشت، اما آنچه جایش در این اثر خالی بود طنازی نویسنده‌ای بود که به طنزنویسی شهرت دارد.

باباخانی نبود ادبیات شفاهی را مشکل دیگر این اثر دانست و افزود: نکته دیگر کتاب نثر ایشان است. ما نثری داریم به نام نثر معیار و همه کسانی که نوشتن را شروع می‌کنند باید این نثر را فرابگیرند؛ البته این نثر شرط لازم است اما کافی نیست. در کتاب «سربدار» نثر ادبی مانع انتقال اطلاعات نمی‌شود.

نویسنده دو کتاب «روح مرطوب» و «نان و آفتاب» با تأکید بر این مطلب ادبیات داستانی باید با آرایه ادبی همراه باشد، گفت: لازم است همه کسانی که می‌نویسند یکبار بنویسند و برای بار دوم از نثر داستانی استفاده کنند، به دلیل اینکه عمده ادبیات داستانی در حس برانگیزی است. نویسنده این کتاب را بسیار هوشمندانه روایت کرده است و اگر از قالب فیلنامه استفاده نمی‌شد اثر بسیار قوی‌تر از این بود.