او که سالها در شیراز به کار تئاتر مشغول بوده و کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس دارد، پیشتر کتاب پژوهشی «درباره آگوستو بوآل و سیستم ژوکر» و همچنین نمایشنامههای «در حال کندن پوست پیاز» و «زندگی دیگران» را نوشته بود.
طیران در کتاب «تئاتر خودمانی» از تئاتری صحبت به میان میآورد که به گفته خودش «گاهی دولتی شد و گاه خصوصی».
پشت جلد این اثر تالیفی که از سوی انتشارات عنوان ارائه شده، آمده است: «به صورت شگفتآوری، تئاتر نیز برای حفظ حیات خود از سازگاری بهره برده است. زمانی که کلیسا در قرون وسطی آن را مطرود اعلام کرد به مذهب و آسمان گروید و به خدمت اربابان کلیسا در آمد و زمانی که فضا برای اعلام حضورش مهیا شد، به سرعت رنگِ دیگری به خود گرفت، زمینی شد و رخت خدمت به انسان پوشید. گاه دولتی شد و گاه خصوصی و وقتی که مردم به واسطه مشغلههای زندگی از او کمتر در سالنهای تئاتر استقبال کردند، او خود را به طرز سماجت آمیزی میان آنها بُرد و در کوچه و میدان و خیابان و آپارتمان و حتی درون ایستگاه مترو هم خود را عرضه کرد. به هر نحو ممکن کوشید تا در کنارِ تمامی فعالیتهای اجتماعی، طیفی از رفتارهای وابسته به خود را به وجود آورد تا زنده بماند».
کتاب «تئاتر خودمانی» در قطع پالتویی در 101 صفحه به بهای 20 هزار تومان از مجموعه کتابهای «نقره فام-تئاتر امروز» و از سوی انتشارات عنوان زیر نظر فرهاد قائمیان چاپ و روانه کتابفروشیها شده است.
نظر شما