به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «صبح که بیدار می‌شدیم او رفته بود. همه ما آن شب به مامان گفتیم موقع رفتن بابا بیدارمان کند. بابا می‌گفت راضی نیست خوابمان خراب شود. بهتر است بخوابیم. مگر خواب به چشم‌های من می‌رفت. شب تا ساعت‌ها بیدار بودم. نامه‌ام را نوشته بودم. شک نداشتم اگر بابا بخواند نمی‌رود. در همان حال که دراز کشیده بودم مدام حرف‌هایی را که نوشته بودم به یادم می‌آمد. چند مرتبه تصمیم گرفتم بلند شوم و باز حرف‌هایی را به نامه‌ام اضافه کنم؛ اما من حرف‌هایم را زده بودم. باید دل بابا به حال من و دو خوهرام و برادر پنج، شش‌ماهه‌ام می‌سوخت و نمی‌رفت. یاد حرف‌هایی که بارها از بابا شنیده بودم می‌افتادم: «بابا اگر من نروم، اگر عموحسین شکاری نرود، اگر عمو سوارآبادی نرود، زبردست نرود...!»
 
مطلبی که خواندید بخشی از داستان «برادرش همسایه مادرم بود» از کتاب «در خواب‌های دیگران» بود که به تازگی به قلم حسن احمدی، نویسنده حوزه کودک و نوجوان، از سوی انتشارات سوره مهر راهی بازار کتاب شده است.
 
احمدی درباره جدیدترین اثرش در گفت‌وگو با ایبنا می‌گوید: باید به دیدار 9 خانواده می‌رفتم؛ در تهران و حومه آن و خانواده‌ای هم ساکن اندیمشک بودند. نمی‌دانستم از پس انجام کارهای کتاب برمی‌آیم یا نه. سال‌های گذشته در کنار چند کار مختلف، کارهای مطبوعاتی برایم جدی‌تر و مهم‌تر از بقیه بود. این کار، گفت‌وگوی مطبوعاتی نبود. باید به شکل روایت تقریبا داستانی انجام می‌شد.
 
این نویسنده حوزه دفاع مقدس می‌افزاید: باید پای صحبت‌های خانواده‌ها، همسران و فرزندان این شهیدان می‌نشستم. از 9 شهید، فقط مادر یکی از آن‌ها در قید حیات بود. باید به گذشته‌ها می‌رفتیم. نگران بودم با یادآوری آن دوران، خانواده‌ها اذیت شوند. هنگام قرار و گفت‌وگوها سعی می‌کردم با  سوال‌ها و بیان خاطرات قدیم کسی غمگین نشود. کسی گریه نکند. نمی‌شد. بغض‌های سختی گاهی به گلوی خودم هم چنگ می‌زد، گاهی در راه یا در خانه با یادآوری شنیده‌ها، اشک‌هایم جاری می‌شد.
 
او در ادامه بیان می‌کند: هرجا می‌رفتم، با هر یک از این خوبان می‌نشستم، احساس می‌کردم سال‌هاست  آن‌ها را می‌شناسم. همه مهربان و خونگرم بودند. گفت‌وگوها ساده بود و صمیمی و خانواده‌ها زلال و نجیب. سال‌ها سختی و دردهای بسیاری را تحمل کرده بودند.
 
این روزنامه‌نگار و منتقد ادبی، درباره مدت زمان نوشتن و محتوای کتاب «در خواب‌های دیگران» توضیح می‌دهد: این مجموعه به پیشنهاد سیدصادق رضایی، مدیرکل سابق کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بر اساس زندگی این شهیدان به صورت غیرمستقیم، غیرشعاری و داستانی کار شد و کلا شش ماه طول کشید و شامل 9 داستان بر اساس زندگی 9 شهید است که در شرکت سیمان شمال کار می‌کردند.
 
احمدی هدف از نوشتن این داستان را معرفی و شناساندن افرادی عنوان می‌کند که در طول هشت سال جنگ تحمیلی با دشمنان جنگیدند و از همه چیزشان گذشتند. آدم‌هایی کاملا بی‌ادعا و بزرگ که زندگی و کارهای هر کدام درسی برای دیگران است.

حسن احمدی، داستان‌نويس و روزنامه‌نگار و متولد 1338 در ميانه است. نخستین داستان او در سال 1360 در مجله زن روز منتشر شد. او از آغاز شکل‌گیری ماهنامه سروش نوجوانان تا سال 1373 با این مجله همکاری داشت و از سال 1365 تا 1373 مسئول بخش داستان سروش هفتگی بوده است. احمدی، اکنون در عرصه‌ تهیه‌کنندگی، کارگردانی، مجلات کودک و نوجوان و داستان‌نویسی فعالیت می‌کند. از آثار این نویسنده می‌توان به «خاطر پرنده‌ها»، «تک‌درخت سیب»،‌ «باران که می‌بارید»، «بوی خوش سیب»، «داستان هفتم»، «آیینه سرخ»، «توپ سرخ صاعقه»، «یک پروانه هزار پروانه»، «یک سبد تمشک»، «بزرگ مردان کوچک»، «مثل یک بازی» و «مینا و پلنگ» اشاره کرد.
 
انتشارات سوره مهر، کتاب «در خواب‌های دیگران» را با 224 صفحه و شمارگان دو هزار و 500 نسخه منتشر کرده است.