نویسنده کتاب «پریانههای لیا سندماریس» درباره نوجوانان شرکتکننده در مهرواره داستان آفرینش اظهار نظر کرد: هم در کارگاه خودم و هم در ارتباط با دیگر نوجوانانی که از کارگاههای دیگر میآمدند، آنها را بچههایی کتابخوان دیدم که برخی از آنان به شدت به این کار علاقه دارند و این علاقه به شدتی است که آنان را به سمتی که باید، هدایت میکند و البته راهنماییهایی کانون تعیینکننده است.
او افزود: احساس میکنم کانون با برگزاری این مهرواره کار جدید و حرکت پرشوری را آغاز کرده و قدم خوبی را در این مسیر برداشته است. کانون باید برای برگشتن به حوزه پرورش تلاش کند و این بهطور دقیق همان نقطه تفاوت کانون و آموزش و پرورش است که در سالهایی از آن غافل شدند و امیدوارم چنین برنامههایی را در بخشهای دیگر کانون هم ببینیم.
ایبد، آشنایی با نویسندگان و انتقال تجربه آنها جدای از داستانهایشان را از تاثیرهای مثبت این نوع ارتباطها بین نویسندگان و نوجوانان عنوان کرد و یادآور شد: بچهها در این ارتباطها میبینند که نویسنده فرق چندانی با دیگران - جدای از تلاشهایی که انجام داده است - ندارد و این اتفاق خوبی است.
به اعتقاد نویسنده کتاب «غاغاغولی غول غاغولی»، این مهرواره بیتردید میتواند در علاقهمند کردن نوجوانان به مطالعه بیشتر و کتابخوانی تاثیرگذار باشد.
او در این زمینه یادآور شد: یک نویسنده خوب باید کتابخوان باشد و البته مطالعه آنها نباید تنها در حوزه داستان، رمان و مسایل نظری ادبیات باشد بلکه بر اساس موضوع داستان به پژوهشهای متناسب با حوزه داستان خود نیاز دارند و این، در دست یافتن به ایدههای نو به آنها کمک میکند.
براساس خبر روابط عمومی و امور بینالملل کانون، نویسنده کتاب «چارخانه و خاله کشمشی» در پایان با بیان این نکته که داستانخواندن، تنها برای لذت بردن و نویسنده شدن نیست و داستان، تجربه زیسته نویسنده است که به مخاطب منتقل میشود، افزود: خواننده به راحتی با خواندن اثر شما به تجربهای دست پیدا میکند که برای آن هزینهای نکرده است و این فرصت را نباید از دست داد.
نظر شما