خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، چرا با گذشت هزار و چهارصدسال هنوز قرآن مهجور است؟ راهکار بازگشت به قرآن چیست؟ و اگر قرآن کتاب زندگی است نقش آن در زندگی ما مسلمانان چیست؟ برای پاسخ به این سؤالات با حجت‌الاسلام سیدعلی حسینی یزدی، طراح و مبتکر طرح مترجمی زبان قرآن که طرحی نوین و علمی است و در پاسخ به نیاز قرآن پژوهان و مدرسان در رسیدن به شیوه‌ای مطمئن برای فراگیری ترجمه کلام وحی ایجاد شده است به گفت‌وگو پرداخته‌ایم.

مدیرمسئول مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت گلشن هدایت معتقد است خدای متعال که انسان را خلق کرده اگر قرار باشد در کنار خلقت انسان کتاب راهنمایی را نفرستد و تابلوی راهنمایی را به انسان ارائه ندهد خلاف حکمت است و خدای متعالی که حکیم است قطعاً کار خلاف حکمت انجام نمی‌دهد، بنابراین خلقت انسان عبث و بیهوده نخواهد بود.
قطعاً نیاز است که مسلمانان یک نهضت بازگشت به قرآن داشته باشند، راه این نهضت از کجا می‌گذرد و چگونه می‌توان به آغاز این نهضت همت گمارد؟

او ادامه داد: معضل امروز جامعه این است که مردم راه صحیح زندگیشان را گم کرده‌اند، نمی‌دانند که باید در زمان پیامبر(ص) چه باید می‌کردند زمانی که یهودیان وارد عمل شدند. آنها در ابتدا به دنبال این بودند که پیامبر خاتم را ببینند و به ایشان کمک کنند. آیه 89 سوره بقره می‌گوید: شما کسانی بودید که در کتابتان پیامبر اکرم را می‌شناختید همانگونه که فرزندانتان را می‌شناختید و کاملاً به آن آگاه بودید و جالب اینجاست که وقتی یهودیان برایشان مشکلی به وجود می‌آمد می‌گفتند یک پیامبر خاتم خواهد آمد که انتقام ما را می‌گیرد. در واقع یهود مؤسس شهر مدینه است و یهودیان آنجا را آباد کردند به دلیل اینکه فهمیده بودند که پیامبرشان در این مکان خواهد آمد.

این محقق دینی افزود: در فیلم محمدرسول الله (ص) که فرهاد مجیدی ساخت، کاملاً این مطلب روشن بود که وقتی پیامبر(ص) بدنیا آمد و یهودیان متوجه شدند ایشان هم مسلک آنها نیست و از عرب است، همانجا مسیر خود را عوض کردند و دشمن پیامبر(ص) شدند و تمام تلاششان را کردند که پیامبر(ص) را از بین ببرند اما نتوانستند این کار را انجام دهند، یعنی از زمانی که پیامبر(ص) بدنیا آمد بدنبال این بودند که پیامبر را مهجور کنند، اما نتوانستند.

به گفته حسینی یزدی، یهودیان درصدد بودند که پیامبر(ص) چه وسیله‌ای را برای هدایت مردم می‌آورد و وقتی پیامبر(ص) قرآن را معرفی کرد، سعی کردند قرآن کریم را در زمان نزولش مهجور کنند، با استناد به آیه 30 سوره فرقان که چهل و چهارمین سوره قرآن است آنها تا حدودی توانستند به هدف خود برسند و خداوند در قرآن توسط پیامبر(ص) می‌فرماید که قرآن مهجور شد. اینکه چه کسانی باعث این مهجوریت شدند؟ پاسخ همان یهودی است که در زمان پیامبر حضور داشتند و بدنبال دشمنی با ایشان بودند و مهندسی را تدارک دیدند که هم اکنون نیز ادامه دارد.

او با اشاره به اینکه پیامبر اکرم(ص) در واپسین لحظات عمر شریفش به امت خود سفارشاتی کرد«من در حال ترک شما هستم و شما را با دو ثقل واگذار می کنم، یکی قرآن و دیگری عترت» گفت: یهودیان که قرآن را مهجور کرده بودند، دقیقاً برنامه ریزی کردند که مهجوریت ائمه معصومین را در برنامه خود داشته باشند و با کمال تأسف باید بگوییم که این موفقیت برای آنها حاصل شد و هم‌اکنون نیز همان تدارک یهود با همان برنامه ریزی در حال اجراست و مردم با قرآن فاصله دارند و فقط به خواندن آن کفایت می‌کنند، مردم ما از قرآن فاصله دارند و آن را نمی‌فهمند که اگر بفهمند بدنبال کتاب‌های دیگر نمی‌روند.

ضرورت بازگشت به قرآن 
حجت‌الاسلام حسینی یزدی برای اثبات تأثیر فهم قرآن و بازگشت به آن در رشد فردی و اجتماعی اعضای جامعه به آیاتی از کلام وحی استناد کرد و توضیح داد: در قرآن آمده است که به مادر موسی گفته شد، فرزند خود را شیر بده و سپس در رودخانه رهایش کن. سؤال پیش می‌آید که وقتی مادر دارای فرزند می‌شود آیا برای شیر دادن فرزندش نیاز به امر و نهی دارد؟ قطعاً مادر بطور غریضی فرزندش را شیر می‌دهد، اما خدا امر می‌کند به مادر موسی که فرزندت را شیر بده، علت این بوده که وقتی بچه به آسیه و فرعون رسید و محبت بچه از طرف خدا بدل آسیه افتاد و از فرعون خواست نزد خودشان باقی بماند و دنبال دایه گشتند که به بچه شیر دهد و بچه هیچکدام را قبول نکرد تا اینکه مادر موسی خود را به عنوان دایه معرفی کرد و بچه شروع کرد به شیر خوردن، اینجا دلیل آیه‌ای که به مادر موسی امر شد که بچه خود را شیر بده مشخص می‌شود، دلیل این بود، چون کام بچه به هیچ شیری باز نشده به مادر موسی امر شد که بچه خود را شیر بده تا هر دایه‌ای آمد آن بچه شیر را نپذیرد غیر از مادر خود، در جامعه نیز اگر مردمان ما کامشان با قرآن باز شود محال است به کتاب‌های دیگر مراجعه کنند.

به گفته او، علت اینکه کتاب‌های دیگر به ویژه کتاب‌های روانشناسی غربی برای جوانان جالب است و گرفتار آن شده‌اند، به دلیل این است که قرآن به کام آنها مزه نکرده و اگر بتوانیم کام جوانان و مردم را با لذت فهم قرآن باز کنیم و شور و احساس جوانی آنها را با شعور عمیق دینی و سلاح توانای ایمان الهی تجهیز کنیم، بسیاری از مشکلات جامعه برطرف می‌شود.

این محقق دینی در پاسخ به این سوال که همواره روشنفکری دینی در ایران یکی از داعیه داران بازگشت به قرآن بود، چرا در سال های اخیر، افرادی چون سروش بحث بازگشت از قرآن را مطرح کردند گفت: بازگشت به قرآن زیباست اما بازگشت از قرآن و مطالبی که این افراد مطرح می‌کنند ارزش علمی ندارد. آیات قرآن ثابت شده است به عنوان مثال شخصی مانند سروش که بحث صراط‌های مستقیم را مطرح می‌کند صددرصد اشتباه است چون ما در قرآن صراط‌ها نداریم، بلکه سبل داریم و امثال این نمونه زیاد است در نتیجه افکار ایشان ریشه‌ای اشتباه است.

حسینی یزدی در بخش دیگری از سخنانش درباره اینکه عملکرد رسانه‌ها و نهادهای متولی برای ترویج فرهنگ قرآنی چگونه بوده عنوان کرد: متأسفانه وقتی حوزه علمیه که وظیفه‌اش این است که برای قرآن کار کند، ضعیف عمل کرده از رسانه‌ها نمی‌توان بیش از این انتظار داشت، یقیناً همین مقدار که رسانه توانسته یک شبکه قرآن یا معارف با تمام ضعف‌ها و کاستی‌هایی که ممکن است داشته باشد ایجاد کند بیشتر از حوزه علمیه برای ترویج قرآن فعالیت کرده است. حوزه‌های علمیه باید برای ترویج فرهنگ قرآن به گونه‌ای عمل کنند که این سمت و افتخار از آنها گرفته نشود، اما حقیقیت آن است که حوزه‌های علمیه در این عرصه کمی ضعیف عمل کرده‌اند و باید اهتمام بیشتری داشته باشند.

در میان فقهای معاصر کدامیک نگاه حداکثری به قرآن برای استخراج احکام سیاسی داشته‌اند؟
او در بخش پایانی سخنانش اظهار کرد: امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری از جمله فقهایی هستند که نگاه حداکثری به قرآن داشته‌اند. اکثر مراجع برای اجرای کار نسبت به فقه و اصول درگیرند، اما نسبت به مسائل سیاسی که در قرآن آمده حرفی برای زدن ندارند برخی مانند علامه طباطبایی تفاسیر نوشته‌اند اما آنقدر که در بحث فقه و اصول کار کرده‌اند درباره قرآن کار نکرده‌اند اما افرادی مانند رهبر معظم انقلاب اسلامی و امام خمینی (زه) از زمان طلبگی‌شان نسبت به بحث قرآن و جایگاه آن در اجتماع حرف برای زدن داشته‌اند و در این زمینه کار کرده‌اند.