به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره موضوع تخصیص سالن به جلسات نقد و رونمایی کتاب که پیش‌تر در گزارشی در این رسانه منتشر شد (اینجا بخوانید)، گفت‌وگویی داشتیم با سیدعلیرضا فاطمیان‌پور، معاون فرهنگی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تا ضمن تشریح این موضوع، کمی درباره برنامه‌ها و اقدامات این معاونت در حوزه ترویج فرهنگ مطالعه و کتابخوانی بدانیم.
او در این مصاحبه در پاسخ به سوالات ایبنا درباره ممیزی و بررسی کتاب‌ها قبل از برگزاری جلسات نقد و بررسی، تعرفه اجارهبهای سالن‌ها برای برگزاری نشست‌های نقد کتاب پاسخ داد و موضع صریح سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران را در این زمینه بیان کرد.
یکی از موضوعات مطرح شده این است که کتاب‌ها برای برگزاری جلسات نقد و تخصیص سالن، باید بررسی و ممیزی شوند. این مساله را تایید می‌کنید؟
خیر. ممیزی قبل از تخصیص سالن و برگزاری برنامه نقد، وجود ندارد. این مساله در گزارش ایبنا، براساس استقرایی ناقص شکل گرفته و مسیر اشتباه طی شده که موجب سوءبرداشت شده است. ما سرفصل‌های هجده‌گانه‌ای داریم که بر اساس آن بعضی از موضوعات برای ما مهم‌ترند؛ به‌عنوان مثال موضوع فرهنگ شهرنشینی و شهروندی و محیط زیست برای ما اهمیت دارد.
کمی بیشتر درباره سرفصلها و این اولویت‌ها برایمان توضیح دهید.
چنانچه گفتم؛ ۱۸ سرفصل کلی در نظر گرفته شده است که به عنوان مثال می‌توان گفت که توسعه و ارتقاء سلامت اجتماعي، ارتقاء فرهنگ نظافت و بهداشت اجتماعي با تأکيد بر کاهش توليد و تفکيک زباله از مبدأ، ارتقاء فرهنگ شهروندان به منظور کاهش ترافیک با محوریت کاهش آلودگی هوا، ارتقاء روحيه قناعت و ساده‌زيستي با تأکيد بر اصلاح الگوي مصرف، ارتقاء فرهنگ نظم و انضباط و قانون‌گرایي، گسترش فرهنگ حلم، صبر و آرامش و مهربانی، ارتقاء اعتصام و همبستگی اجتماعی براساس هویت و سبک زندگی دینی مبتنی بر مسجدمحوری در محلات، تکريم و پاسداشت گويش‌ها، آداب و رسوم، سنت‌ها و فرهنگ ايراني، گسترش و تقويت حس تعلق به سرزمين، جغرافيا، پرچم و سرود ملي مشترک و گسترش و تقويت خوداتکايي و خودباوري و عزت ملي برخی از این سرفصلها هستند.
یعنی موضوعات خارج از این فهرست در اولویت برگزاری جلسات نقد در فرهنگسراها و خانه‌های فرهنگ نیستند؛ درست است؟
ببینید؛ همانطور که می‌دانید مشکلات مختلفی در مسیر فعالیت سازمان وجود دارد و محدودیت‌هایی -مثل مشکل بودجه که حل شده اما هنوز به حوزه اجرا نرسیده تا تزریق شود و بتوانیم منابع مالی داشته باشیم- و ما با وجود این مشکلات، موظف هستیم که از موضوعاتی با این سرفصلها بیشتر حمایت کنیم.
کتاب‌هایی که موضوع آن‌ها خارج از این سرفصلها باشد چه؟ از چه بعدی بررسی می‌شوند؟
ما کتاب‌ها را از نظر ادبی نیز بررسی می‌کنیم. یک کتاب باید غنای خوبی داشته باشد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دایره‌ای برای مجاز بودن کتاب دارد که ما به این دایره کاری نداریم؛ بلکه اولویت برای ما غنای یک اثر است و این موضوع توسط کارشناس ادبی و کتابداری بررسی می‌شود.
یعنی بررسی‌ها، صرفا به تطبیق کتاب‌ها با سرفصل‌های 18گانه انجام می‌شود؟
بله؛ معمولا هم نزدیک به ۱۰۰ درصد کتاب‌ها تایید و از برگزاری جلسات نقد و بررسی آن‌ها حمایت می‌شود.
اگر به عنوان مثال من قصد داشته باشم در یکی از فرهنگسراها یک جلسه نقد کتاب برگزار کنم، چه اقداماتی را باید انجام دهم؟
برای نقد کتاب در هر منطقه، دو مساله وجود دارد؛ نخست مساله بودجه است که اگر بودجه داشته باشیم تخصیص می‌یابد و اگر بودجه نباشد آن برنامه به صورت مشارکتی برگزار می‌شود. به عنوان مثال یک ناشر می‌گوید شما محل برگزاری نقد کتاب را به ما بدهید، من خودم کتاب در اختیار مردم قرار می‌دهم. در این زمینه ما کمک می‌کنیم و دست همه مناطق را باز گذاشته‌ایم که برنامه مشارکتی دو طرفه با هر ارگان و نهاد و انتشاراتی داشته باشند. در این وضعیت مالی، به مدیران مناطق اعلام کرده‌ایم که یکی از بهترین وسیله‌ها برای برون‌رفت از مشکلات مالی، مشارکت است. همه باید به هم کمک کنیم که یک اتفاق خوب رقم بخورد. یک سالن زمانی که چراغش روشن می‌شود هزینه تکنیسین و حراست و نظافت دارد و ما این هزینه را از منابع شهری پرداخت می‌کنیم تا یک کتاب فاخر رونمایی و نقد شود.
در زمینه اجاره‌بها وضعیت چگونه است؟
به دلیل مشکلات عدیده مالی که کشور را درگیر کرده و حوزه مباحث فرهنگی نیز به دلیل خدمات رسانی بیشتر درگیر آن است، مجموعه سالن‌هایی که در اختیار سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران است، ممر معیشتی برای تامین بودجه برنامههای فرهنگی هستند. زمانی که به یک سالن مراجعه می‌کنید برای نقد کتاب، مسئول سالن با بررسی موضوع کتاب اعلام می‌کند که این کار در سرفصل آن‌ها نیست، بودجه‌ای هم برای در اختیار گذاشتن سالن ندارند و تنها راه این است که سالن را اجاره دهند.
در برخی موارد بهای یک سالن ۳۵ میلیون است و فرقی ندارد مراسمی که در آن برگزار می‌شود، نقد کتاب است یا هم‌اندیشی مدیران و کارمندان یک ارگان. حالا اجاره یک جا پنج میلیون و اجاره سالن دیگری یک میلیون تومان است. البته به نظر من اشاره به سالن‌هایی که اجاره بهای بالایی دارند، در موضوع برگزاری جلسات نقد کتاب، حکم دمیدن از سر شیپور را دارد؛ زیرا اگر کسی بخواهد جلسه نقد کتاب برگزار کند، باید به مدیریت منطقه مراجعه کرده و بگوید من میهمانان و منتقد می‌آورم و فقط سالن می‌خواهم که در این زمینه قطعا مشارکت می‌شود.
یعنی دریافت هزینه برای اجاره سالن زمانی انجام می‌شود که در سرفصلها نباشد؟
زمانی که سازمان شرایط مشارکت با شما را نداشته باشد، هزینه‌ها دریافت می‌شود. زمانی که یک فرد می‌خواهد برای کتابی جلسه نقد برگزار شود و به مدیر فرهنگی منطقه نامه می‌زند، درخواست او در چرخه اداره کتابخوانی و بررسی اثر قرار می‌گیرد و اگر تایید شد، برای برگزاری جلسه نقد آن، اجاره سالن دریافت نمی‌شود. اگرچه ما بودجه‌ای نداریم اما می‌توانیم سالن در اختیار آن‌ها قرار دهیم یا پوستر برای برنامه‌ها طراحی کنیم.
اما یک زمان فردی می‌آید و می‌گوید ما سالن می‌خواهیم که برای آن سالن، تعرفه‌ای پیش‌بینی شده است. در این شرایط کمیسیون معاملات موظف است که مبلغ اجاره بها را اعلام کند. برای کسی که مستقیما برای اجاره سالن مراجعه می‌کند، تعرفه‌هایی وجود دارد و فرقی نمی‌کند موضوع؛ نقد کتاب است یا اقدام دیگر.
سه‌شنبه ۸ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۹:۱۸
نظر شما