گازرانی در ارتباط مباحثی که در این نشست مطرح خواهد شد نوشته است: «وقتی به سراغ تاریخ ایران می‌رویم، یکی از اولین سوالات ما این است که چرا روایتی تاریخی از ایران باستان برای ما به جای نمانده است و برای دانستن از این دوران باید از متون یونانی و لاتین کمک بگیریم؟ در عین فقدان آنچه ما روایت تاریخی از دوران قبل از اسلام می‌دانیم، ایرانیان همواره از وجود تمدنی قدیمی در گذشته خود آگاهی داشته‌اند. این سوال پیش می‌آيد که آیا ایرانیان حافظه تاریخی نداشته‌اند و نسبت به گذشته خود کنجکاو نبوده‌اند؟»
به گفته گازرانی: «از میان آثاری که برای ما برجای مانده است ما با متونی مواجه هستیم که نگاهی به گذشته دارند و در پی تبیین گذشته سیاسی خود هستند. این ژانر یا سنت شاهنامه‌نگاری برای ما نمونه‌ای شناخته شده دارد که شاهنامه فردوسی است. در عین حال که سنت شاهنامه‌نگاری در پی تبیین گذشته است ما آن را روایت تاریخی قلمداد نمی‌کنیم زیرا با معیار پوزیتویستی تاریخ‌نگاری مدرن که در پی بازسازی واقعیت است مطابقت ندارد. چگونه متنی آکنده از اسطوره و افسانه می‌تواند واقعیتی از زمان‌های گذشته را برای ما بازتولید کند؟»
این پژوهشگر همچنین مباحثی که در نشست طرح خواهد شد را چنین معرفی می‌کند: «در این گفت‌وگو به بحث در مورد نگاه به این روایت به مثابه یک روایت تاریخی خواهیم پرداخت و در مورد وجوه با اهمیت این روایت چه از نظر عیان کردن نقاط تاریک تاریخی ـ فرهنگی و چه از نظر آنچه در ساخت هویت و تعریف از خود و دیگری نقش آفرین است خواهیم پرداخت.»
گفتنی است که کتاب «روایت‌های خاندان رستم و تاریخ‌نگاری ایرانی» که پس از انتشار به زبان انگلیسی برنده جایزه بین‌المللی ایران‌شناسی شده بود در ماه‌های اخیر با ترجمه سیما سلطانی در نشر مرکز منتشر شده است. گازرانی در این کتاب قرائتی نو درباره نسبت شاهنامه و متون حماسی پس از آن با تاریخ ایران باستان ارائه می‌دهد.
نشست «سنت شاهنامه‌نگاری؛ واقعیت، روایت، حافظه تاریخی» روز سه‌شنبه 21 خرداد 1398 از ساعت هجده در تهران، خیابان کریمخان زند، بین ایرانشهر و ماهشهر، پلاک 134، طبقه دوم، کتابفروشی نشر هنوز برگزار خواهد شد.
نظر شما