به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی بنیاد سعدی،«نشست شاهنامه‌خوانی و نقالی» به مناسبت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، با حضور شاهنامه‌خوان و نقال ایرانی، ابوالفضل ورمزیار و شماری از ایرانشناسان، اساتید و دانشجویان علاقه‌مند به فرهنگ و ادبیات ایران و با حضور رئیس کرسی ایرانشناسی دانشگاه آکاکی تسرتلی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در گرجستان و تعدادی از دانشجویان رشته ایرانشناسی برگزار شد.

در مراسم افتتاحیه نشست ابتدا پرفسور نمادی گفت: پیوند‌های تاریخی و فرهنگی فراوانی بین گرجیان با ایرانیان وجود دارد، یکی از این پیوندها از کانال ارتباطات تأثیرگذار فرهنگی و ادبی ایران از طریق زبان فارسی بر ادبیات و فرهنگ گرجی ایجاد شده است.

وی افزود: تشابهات فرهنگ و سنن دو ملت می‌تواند دوستی و نزدیکی دو کشور را ارتقاء بخشد و در این میان نقش دانشجویان و محققان برای بازشناسی و تقویت این مشترکات بسیار مهم است.

رئیس کرسی ایرانشناسی دانشگاه با اشاره به نقش دانشمندان و شاعران بزرگ گرجی مانند «نیکولاری مارر» از بنیانگذاران ایرانشناسی درگرجستان، که اولین تحقیقات علمی خود را به شاهنامه فردوسی و ادبیات کلاسیک فارسی اختصاص داد و شاگرادن وی مانند «ایوانه جاواجویشویلی»، بنیانگذار دانشگاه تفلیس و «یوری مارر»، «واخوشتی کوته‌تیشویلی»، «یوستین آبولادزه»، «داویت کوبیدزه»، «آمباکوچلدیزه»، «الکساندر گواخاریا»، «ماگالی تودوا» رئیس این دانشگاه و بنیان گذار کرسی ایرانشناسی در دانشگاه کوتایسی و دیگر اساتید و دانشمندان امروزین گرجی اشاره کرد و گفت: امروز ما دانشگاهیان‌، راه این بزرگان را در برقراری و تحکیم روابط فرهنگی و ادبی بین دو کشور گرجستان و ایران ادامه می‌دهیم.

وی در پایان افزود: هنر شاهنامه‌خوانی و نقالی در گرجستان در قرن 19 در گرجستان وجود داشته و برگزاری این نشست و اجرای مرشد ابوالفضل ورمزیار می‌تواند برای دانشجویان رشته زبان فارسی و ایرانشاسی بسیار آموزنده و مفید باشد.

حمید مصطفوی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ضمن تبریک مناسبت فرخنده بزرگداشت حکیم بزرگ پارسی زبان ابوالقاسم فردوسی گفت: در فرهنگ چند هزار ساله ایران،آثار منظوم و منثور بزرگی پدید آمده که هر‌کدام می‌تواند منظری از منشور چندوجهی این فرهنگ را به نمایش بگذارد، ولی در این میان، شاهنامه فردوسی، حکایتی دیگر دارد و در سرنوشت این کشور، اثرات پایدارتری برجای گذاشته است.

رایزن فرهنگی با اشاره به اینکه آثار ادبی هر ملتی بازتاب اندیشه، تفکر، فرهنگ، مذهب و آرمان‌های آن ملت است؛ اظهار داشت: حکیم ابوالقاسم فردوسی به عنوان بزرگترین شاعر حماسه سرای ایران، اثر عظیم و بزرگ شاهنامه را خلق کرد، که سرشار از خردورزی، میهن دوستی و نبرد همیشگی میان نیکی و بدی است و لذا شاهنامه فردوسی گنجینه‌ای از خرد و دانایی بوده و از ارزشمندترین ذخایر فرهنگی در حوزه تمدنی ایران بشمار می‌رود.

 در ادامه نشست ابوالفضل ورمزیار به شاهنامه‌خوانی و نقالی پرداخت که بسیار مورد استقبال قرار گرفت.

وی همچنین درخصوص هنر نقال‌خوانی و شاهنامه‌خوانی اطلاعات مفیدی را به دانشجویان و حاضران در نشست ارائه داد و گفت: روایت شاهنامه و شاهنامه‌خوانی یک سنت فرهنگی است که ریشه در باورهای آیینی و سنتی ایران دارد و شاهنامه فردوسی شناسنامه فرهنگی ایران و ایرانیان است.

وی افزود: نقالی وشاهنامه‌خوانی در ایران دارای آداب و اصول ویژه‌ای است و بعضی از این آداب را مانند: طرز شاهنامه خواندن نقالان، طرز خواندن زورخانه‌ای، طرز رجزخوانی توضیح داد و با اشاره به برخی از پیام‌های شاهنامه فردوسی مانند ایمان به خدا، میهن‌دوستی، شجاعت و دلیری، محترم شمردن پیمان، عفت و پاکدامنی، پرهیز از دروغ به سخنان و اجرای داستان جمشید و نوروز پایان داد؛ که با تشویق و تشکر دانشجویان و اساتید رشته ایرانشناسی همراه بود.