به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، بیست و هفتمین «نشست نقد و بررسی جمعه‌های پردیس کتاب مشهد» به کتاب «شهر از نو» نوشته لارنس جی. وِیل و توماس جی. کامپانلا، اختصاص داشت که با حضور نوید پورمحمدرضا مترجم کتاب، مرضیه ترابی و صالح شریفی کارشناس و دبیر نشست و جمعی از علاقمندان برگزار شد.

فروریختن ساختمان پلاسکو و زلزله کرمانشاه؛ دو انگیزه از ترجمه «شهر از نو»
نوید پورمحمدرضا، مترجم این اثر در این نشست گفت: دو انگیزه شخصی باعث شد که من به سراغ ترجمه این کتاب بروم؛ یکی ساختمان پلاسکو که ناگهان فرو ریخت و پس از آن جمعی از داستان‌نویسان و جستارنویسان دور هم جمع شدند تا در این واقعه چیزی بنویسند.

وی ادامه داد: من آن روز احساس ناتوانی کردم، چرا که احساس می‌کردم نمی‌توانم واژگان مناسبی برای بیان احساسم پیدا کنم. از طرفی به عنوان کسی که درس شهر را خوانده بود، فکر می‌کردم که باید واژگان بهتر و تخصصی‌تری را درباره این فاجعه پیدا کنم.
پورمحمدرضا تاکید کرد: انگیزه بعدی، زمین‌لرزه کرمانشاه بود که با پیشرفت تکنولوژی و راه‌های ارتباطی، تصاویر آن را لحظه به لحظه رصد می‌کردیم. در همین زمان بود که تهران هم لرزید و آن شب تهران چیزی جز دود و پمپ‌ بنزین‌های شلوغ نبود و از همه مهمتر شیوع حس بی‌اعتمادی در میان مردم بود. این وقایع باعث که تصمیم بگیرم تا به دنبال نحوه واکنش نشان دادن، بروم و در همین ایام بود که با مجموعه مقالاتی به نام «شهر نو» آشنا شدم. مطالعه این کتاب بیش از هر کسی، آموزشی برای خودم بود.

مترجم کتاب «شهر از نو» با بیان اینکه اولین مقاله‌ای که از کتاب که مطالعه کردم، «گرنیکا» بود، یادآور شد: «گرنیکا» روایت شهری بود که بمباران می‌شود اما اجازه روایت آن به مردم داده نمی‌شود و از فردا ویرانی، بازسازی کالبدی شهر آغاز می‌شود اما این بازسازی با فرصتی برای سوگواری مردم همراه نیست.

وی گفت: ما وقتی درباره فاجعه فکر می‌کنیم، معمولاً در قدم اول شهر‌هایی به ذهنمان می‌آیند که یک‌باره فرو ریخته‌اند اما حقیقت این است که با یک شکل سومی رو به رو هستیم و آن هم زخم‌ها و فراموشی‌های ناشی از گذر زمان است.

پیشنهاد بهره‌گیری از «الگوی اروپایی» برای برون رفت از معضل «شهرهای پیر» در ایران
پورمحمدرضا ادامه داد: امروز ما شهر‌های تاریخی بسیاری داریم که چون به آنها توجهی نمی‌شود، به شهر‌هایی پیر مبدل شده‌اند چراکه دیگر کسی سراغی از آنها نمی‌گیرد و زندگی روزمره‌ای که در تمام شهر‌ها در جریان است، در این شهر‌ها نیز طی می‌شود. اروپا راه حلی برای این موضوع پیدا کرده است و با پیاده کردن یک مدل پیچیده توریستی، تلفیقی از زندگی روزمره مردم در کنار یک دید و بازدید گردشگری، شهر را دائماً در معرض دید جوانان قرار می‌دهد و حیات شهر را تداوم می‌بخشد، اما ایران پر از شهر‌های پیری است که خسته و فراموش شده‌اند، شهر‌هایی که با وجود اینکه فاجعه‌ای ناگهانی آن‌ها را از پا نینداخته، پیر هستند.

در ادامه این جلسه مرضیه ترابی، سفیر مرکز تحقیقاتی تبادلات دانشگاهی آلمان در ایران، با بیان اینکه مخاطبین کتاب «شهر از نو» تنها جامعه حرفه‌ای و معماری نیست، یادآور شد: نمونه‌های در این کتاب وجود دارند که می‌توان مانند داستان آن‌ها را بخوانیم و از لا به لای آن موضوعات مختلف در ذهن ما شکل می‌گیرند.

«شهر از نو» روایت پسافاجعه و اتفاقات بعد از آن است
وی ادامه داد: بحران مسئله‌ای است که ما منتظر آن نیستیم و همواره بر این باوریم که برای ما اتفاق نخواهد افتاد اما ناگزیر درگیر آن خواهیم شد. این کتاب روایت پسافاجعه و اتفاقات بعد از آن است و به این خاطر که مانند یک مدخل است، بسیار سودمند است.

ترابی در ادامه به چند نکته که در کتاب به آن توجه شده است، اشاره کرد و گفت: بازسازی صرفاً کالبدی نیست و بخش‌های پنهانی دارد که بی‌توجهی با آن، بخش‌هایی از بحران را باقی می‌گذارد که در سال‌های بعد هم چنان بدون حل باقی می‌مانند. این بازسازی‌ها ممکن است سال‌های زیادی طول بکشند. آدم‌های قبل از بحران با آدم‌های بعد از بحران تفاوت‌های زیادی دارند.

صالح شرفی، دبیر این نشست هم در سخنانی با اشاره به محتوای کتاب و نکاتی درباره فصل‌های مختلف آن، گفت: اگر نویسندگان خارجی این کتاب از تجربه‌ای که مشهد در بافت مرکزی خود داشته، خبر داشتند، حتماً یک فصل دیگر درباره همین موضوع به کتاب اضافه می‌کردند چراکه در این مکان اتفاقاتی که ممکن بود توسط جنگ و بمباران رخ دهد، توسط اسناد بالادستی رخ داده است!