به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از روت، تونی موریسون در مقدمه کتاب جدیدش تحت عنوان «منبع توجه به خود» می‌گوید: «زندگی و کار نویسنده هدیه به بشر نیست، بلکه نیاز انسان است.» کتاب برنده نوبل ادبیات هفته پیش و در آستانه 88 سالگی نویسنده منتشر شد تا نویسنده سیاه‌پوست آمریکایی به حرفه پربار خود ادامه دهد.
 
طی پنج دهه گذشته موریسون در عمل اثبات کرده است که هم نیاز و هم هدیه نوع بشر است و انسان‌ها برای به دست آوردن آگاهی فرهنگی به او نیاز دارند. «آبی‌ترین چشم»، اولین کتاب خانم موریسون طبیعت ادبیات آمریکا را تغییر داد و در پی آن رمان‌ها، آثار غیرداستانی، و حتی نمایشنامه‌ها و کتاب‌های کودک زیادی منتشر شد که برای خانم نویسنده جایزه نوبل ادبیات، جایزه پولیتزر، و همچنین مدال آزادی بنیاد ریاست‌جمهوری را به ارمغان آورد.
 
موریسون اولین نویسنده آفریقایی بود که توانست جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. سال 2012 باراک اوباما به او مدال آزادی هدیه کرد و در سال 2008 جایزه گرمی را دریافت کرد.
 
موریسون در سال 1931در اوهایو به دنیا آمد.  در سال 1953 از دانشگاه هَووارد مدرک کارشناسی و در سال 1955 مدرک کارشناسی ارشدش را از دانشگاه کورنل دریافت کرد. هفت سال در دانشگاه هَووارد تدریس کرد و در حال حاضر در دانشگاه پرینستون تدریس می‌کند.
 
در سال 1958 با هارولد موریسون ازدواج کرد، دو فرزند به دنیا آورد و در سال 1964 از معمار جامائیکایی جدا شد.
 
در سال 1988 جایزه کتاب آمریکا و پولیتزرِ بهترین داستان را برای رمان «دلبند» به دست آورد.  ده سال بعد اقتباسی سینمایی از «دلبند» با بازی اُپرا وینفری تولید شد.
 
اولین داستانش را تحت عنوان «آبی‌ترین چشم» در سال 1970 نوشت و «خدا به بچه کمک کند»، «سولا»، «آواز سلیمان»، «بهشت»، و «عشق» از دیگر رمان‌هایش هستند.
 
موریسون از چندین دانشگاه معتبر جهان از جمله هاروارد، آکسفورد، ژنو، و روتگرز دکترای افتخاری دریافت کرده است.
 
در سال 1977 جایزه حلقه منتقدین کتاب ملی آمریکا را برای «آواز سلیمان» گرفت و بنیاد قلم آمریکا در سال 2016 از موریسون برای یک عمر دستاورد ادبی تقدیر کرد.
 
خانم نویسنده در آخرین کتابش به ما می‌آموزد جامعه از تفکر انسان‌ها سود می‌برد و این سوال را مطرح می‌کند که چگونه ما-مردم، فرهنگ، هنرمندان، و سیاست- می‌توانیم تاریخ، اشتباهات، انگیزه‌ها، و اهدافمان را با عدالت قضاوت کنیم؟ از نظر موریسون تفکر و توجه به نفس انسان یکی از ملزومات زندگی خوب است و باید درباره انسان و جایگاه انسان در دنیا کنجکاو بود. خود موریسون در 88 سالگی به ما یادآوری می‌کند که روند تفکر هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسد.